Αγαπητό Cretalive,
Κλαίμε τον μικρό αλλά από οσους γράφουν εδώ δεν τηρούν τα μισά οι μισοί. Ρε παιδιά, σήμερα βγήκα μετά από πολύ καιρό στο δρόμο μέχρι το ΠΑΓΝΗ. Γυρνώντας, πέρασα από το κέντρο. Δεν θέλω να οδηγώ εδώ ειδικά γιατί υπάρχει κι η "καπετανιά".
Βάζω την ζώνη μου κανονικότατα ακόμα κι αν πάω στο χωράφι, ενώ ο πατέρας μου με κοροϊδεύει. "Έλα ρε", μου λέει "μέχρι το λιοφυτο θα πάμε". Όχι πατέρα. Στα 10 μέτρα μπορεί να γίνει το κακό. Βάζω ζώνη ακόμα κι αν πάω στο περίπτερο, ανάβω φλας ακόμα και στο χωράφι να το δουν τα μουρέλα. Γιατί μόνο έτσι θα σου γίνει συνήθεια.
Σήμερα λοιπόν για 10 χιλιόμετρα που έκανε το αμάξι μου, αντίκρισα ανθρώπους που είχαν παρκάρει στο στενό γιατί κατέβηκε να πάρει ψωμί και μου είπε"σιγά πως κανεις έτσι", με πήγε ένας υπερήλικας πίσω σε στενό, με στενότητα πραγματική για να μην πάει πίσω εκείνος. Κοιτάνε τα κινητά και και και...
Τι περιμένετε λοιπόν από ανθρώπους που έχουν τσακωθεί με το φλας στα βασικά, τους στενεύει και τους "κρούβει" η ζώνη, που δεν ξέρουν ποιος έχει προτεραιότητα και το βασικό δεν υπάρχει σεβασμός και να λέμε ένα ευχαριστώ, ένα συγνώμη - κάτι ρε παιδί μου.
Θα μου πουν οι περισσότεροι έχεις αυτοκίνητο με ένα σωρό συστήματα. Όχι παιδιά, έχω το νου μου και μ' αρέσει να βάζω ένα βαθμό στην ασφάλεια μου και στην ασφάλεια αυτών που μπαίνουν μέσα στο αυτοκίνητό μου.
Δυστυχώς κύριοι και κύριες σε κάποιους από όσους διαβάζουν εδώ, θα "χτυπήσει την πόρτα"... Γιατί έχουμε σοβαρό πρόβλημα παιδείας. Τώρα τι να πω... Συλλυπητήρια; Στεναχωρήθηκα γιατί έβαλα στη θέση του τα παιδιά μου... Απλά βουβός πόνος.
Τ.Γ.
Δείτε επίσης:
Σήμερα πενθούμε για τον μικρό Νικόλα. Αύριο;
"Αυλαία" στη διπλή τραγωδία - "Έφυγε" ο 2χρονος Νικόλας
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
