Xαμηλόφωνη, σχεδόν ψιθυριστή και ταυτόχρονα δυνατή, η έκθεση της φωτογράφου, Κατερίνας Καλούδη απηχεί τον τίτλο της: «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», από σήμερα, στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς.
Είναι ο τρόπος της καταξιωμένης δημιουργού να πενθήσει την απώλεια των γονιών της, από την ώρα που τα τεκμήρια της ζωής τους πέρασαν στα χέρια της με τον θάνατο τους και κλήθηκε να απομακρύνει από το πατρικό της σπίτι, τα προσωπικά τους αντικείμενα και τα οικογενειακά κειμήλια γενεών.
Αυτή η οδυνηρή, συναισθηματική και πρακτική διαδικασία συνέπεσε με τα λοκντάουν της πανδημίας, δίνοντας απρόσμενο χρόνο στην ίδια να επεξεργαστεί τον πόνο, με ενδιάμεσο τον φωτογραφικό της φακό. Μετέτρεψε την τραπεζαρία του πατρογονικού σπιτιού της σε φωτογραφικό στούντιο και δημιούργησε εικόνες, ανακαλώντας προσωπικές της μνήμες και συναισθήματα, που κατάφερε να εικονοποιήσει με την ασφαλή απόσταση της φωτογραφικής της μηχανής και να τα μεταπλάσει μέσω της τέχνης της, από ιδιωτικό μνημόσυνο μιας κλειστής οικογενειακής ιστορίας, σε συνομιλία με τον άγνωστο θεατή του μουσείου, ενδεχομένως και με τα δικά του βιώματα.
Μια λεπτή δαντέλα, ένα ύφασμα, επεξεργασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σπαράγματα από κρυμμένες επιστολές στα συρτάρια και μικρά προσωπικά αντικείμενα, που σφραγίζουν τη ζωή των κατοίκων του σπιτιού αναδύονται στην έκθεση. «Ξορκίζουν» την αβάσταχτη απώλεια, βοηθώντας παράλληλα να καταλαγιάσει η θύελλα των παιδικών αναμνήσεων που φουντώνει σ' αυτές τις περιπτώσεις μαζί και η αμηχανία που προκαλούν άγνωστα μυστικά των γονιών που αποκαλύπτει ένα παιδί μετά τον θάνατό τους.
Για τη νέα της φωτογραφική δουλειά, η δημιουργός δανείστηκε τον τίτλο: «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», της Λίντια Φλεμ (2006 εκδ. Μελάνι).
Δούλεψε πάνω σε διαφορετικές φωτογραφικές ιδέες, μέχρι να αισθανθεί ότι είχε βρει τη «λύση» που απέδιδε οπτικά, κάποιες φράσεις της Βελγίδας συγγραφέως. Όπως για παράδειγμα, να εκφράσει καλλιτεχνικά και ψυχαναλυτικά την πρόταση: «συνοδεύοντας τους γονείς στον τάφο, ενταφιάζουμε ταυτόχρονα και την παιδική μας ηλικία».
Η δημιουργία των έργων μεταμόρφωσε την όλη εσωτερική και εξωτερική διεργασία, για το άδειασμα του πατρογονικού σπιτιού. «Μού έδωσε την δύναμη και τον τρόπο, να συνειδητοποιήσω βαθύτερα τον σύνδεσμο με αυτούς από τους οποίους προήλθα, να τους τιμήσω, να τους ευχαριστήσω, να τους συγχωρήσω και κατά κάποιο τρόπο να αποσυνδεθώ», σημειώνει η Κατερίνα Καλούδη στο ομότιτλο φωτογραφικό βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ», με κείμενα της ίδιας και της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπεύτριας, Μαριαλένας Σπυροπούλου.
Η έκθεση «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», θα διαρκέσει έως τις 22 Μαΐου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
