Ο Γιώργος Χατζηκυριάκος είναι ένας ανερχόμενος καλλιτέχνης που επιδίδεται στην υποκριτική και τη συγγραφή.
Έχει κάνει πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και μεταξύ αυτών τον είδαμε στην ιδιαίτερα επιτυχημένη σειρά "Σασμός" να σηκώνει το όπλο του, έτοιμος για καβγά και να τσουγκρίζει το ποτήρι του στο καφενείο. Σαν συγγραφέας έχει εκδώσει εφτά βιβλία, όπως τη σειρά «Το τραγούδι του Χρόνου» και το πιο πρόσφατο βιβλίο του, «Άνυα, η καρδια του Αυγούστου», μια περιπέτεια φαντασίας με άρωμα καλοκαιριού.
Ο Γιώργος Χατζηκυριάκος μιλά στο Cretalive για την εμπειρία του στα γυρίσματα του Σασμού, την λογοτεχνία και τον Στίβεν Κινγκ και επισημαίνει ότι αυτό που έχει περισσότερο σημασία στην ζωή είναι... τα απλά πράγματα!
Πες μας δυο λόγια για το ρόλο που ενσάρκωσες στον "Σασμό"
Στο Σασμό είχα το ρόλο του Δημήτρη Στρατάκη που έκανε μια δυναμική εμφάνιση στην αρχή και στη συνέχεια εμφανίστηκε ξανά σε καμιά δεκαριά επεισόδια. Ο Στρατάκης είναι Κρητικός βοσκός, οξύθυμος αλλά και καλοσυνάτος. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για εκείνον είναι η μπέσα, ο λόγος και η τιμή. Είναι αδελφικός φίλος του Διακομανώλη και τον συναντάμε συχνά στο καφενείο μαζί με τον αστυνόμο Φραγκιαδάκη και τον παπα-Μιχάλη. Ο κόσμος τον γνώρισε στο δεύτερο επεισόδιο σε μια έντονη διαφωνία με όπλα και ύστερα τον είδε ξανά να καταφθάνει με το αμάξι του στο σημείο που σκοτώθηκε ο Στεφανής για να βοηθήσει στη μεταφορά του τραυματία με το αγροτικό. Ήταν ο πρώτος που έδωσε κατάθεση για το συμβάν στον Φραγκιαδάκη.
Πώς ήταν η ατμόσφαιρα, το κλίμα στα γυρίσματα;
Ήταν μια πέρα για πέρα ευχάριστη εμπειρία. Τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά γυρίσματα (τα οποία ήταν και πιο δύσκολα λόγω ζέστης και άλλων παραγόντων) συνεργαστήκαμε άψογα με το υπόλοιπο cast, το συνεργείο και φυσικά τον σκηνοθέτη μας, τον Κώστα Κωστόπουλο. Σε πολλά γυρίσματα συμμετείχε και ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Σπύρος ο Πετρουλάκης, που μας έδινε μερικές χρήσιμες συμβουλές. Σε κάθε γύρισμα περνούσαμε καλά και όταν τελειώναμε περιμέναμε να έρθει η επόμενη φορά.
Παίρνουν μέτρα οι παραγωγοί, ώστε να μη μεταδίδετε σπόιλερς, ηθοποιοί και συνεργείο ή σας ενθαρρύνουν να τα λέτε; (αν ναι ποια;)
Αυτό ήταν όρος που υπήρχε στο συμβόλαιο που υπογράψαμε εξαρχής. Απαγορεύονται τα σπόιλερς ειδικά στις δημόσιες εμφανίσεις. Τώρα, πώς στο καλό γίνεται να υπάρχουν τόσα sites που να λένε δύο μήνες πριν το τι θα δουν οι θεατές στη συνέχεια, είναι απορίας άξιο. Από ότι φαίνεται ο κόσμος έχει ανάγκη να ξέρει το παρακάτω και απλώς περιμένει να το δει και να το επιβεβαιωσει.
Ασχολείσαι με πολλά πράγματα. Έχεις κάνει τηλεόραση, θέατρο, ραδιόφωνο , έχεις γράψει βιβλία- πληθυντικός-. Από όλο το φάσμα της τέχνης που ασχολείσαι , π.χ. σε 20 χρόνια από τώρα, σε ποιον τομέα (υποθετικά) θα έλεγες ότι θα δημιουργήσεις το σημαντικότερο καλλιτέχνημα σου;
Πάντα ονειρευόμουν να γίνω επαγγελματίας συγγραφέας όπως πχ ο Στήβεν Κινγκ. Ασχολούμαι με τη συγγραφή σχεδόν 20 χρόνια, έχω εκδώσει εφτά βιβλία, έχω πάρει μέρος σε ανθολογίες και έχω διακριθεί σε αρκετούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Θα ήθελα στο μέλλον να με θυμούνται για κάποιο βιβλίο μου. Άλλωστε και ο Σασμός απέδειξε πόση δύναμη έχουν τα μυθιστορήματα και πόσες έξτρα δουλειές μπορούν να προσφέρουν σε κόσμο, έτσι και κάποιος παραγωγός επενδύσει σε μια κινηματογραφική-τηλεοπτική μεταφορά. Οι άνθρωποι αγαπάμε τις ιστορίες, είτε να τις διαβάζουμε είτε να τις βλέπουμε να ζωντανεύουν.
Είσαι συγγραφέας ενός ιδιαίτερου είδους λογοτεχνίας, αυτού της φαντασίας. Ποιες καλλιτεχνικές καταβολές σε ώθησαν προς τα εκεί; Ήταν δύσκολο να ξεκινήσεις;
Κάθε αρχή και δύσκολη. Και στην Ελλάδα ακόμα δυσκολότερη για πολλούς λόγους. Ειδικά για τους νέους δημιουργούς τα εμπόδια είναι περισσότερα, κάτι που συμβαίνει βεβαίως και πέρα από την Τέχνη. Είναι πια συνηθισμένο οι νέοι συγγραφείς να απορρίπτονται από τους παραδοσιακούς εκδοτικούς και να αναζητούν στέγη σε μικρότερους, οι οποίοι με τη σειρά τους παλεύουν να ανταπεξέλθουν σε μια αμείλικτη αγορά. Δυστυχώς πολλά έργα (και μάλιστα αξιόλογα) χάνονται πριν να προλάβουν να βγουν παρά έξω. Αποκαρδιώνονται και οι δημιουργοί και σιγά-σιγά τα παρατούν. Προσωπικά πέρασα από δεκάδες απορρίψεις και ατυχίες μέχρι να φτάσω εδώ. Δεν είναι πολύ. Αλλά δεν είναι και λίγο. Καθόλου λίγο.
Όσο για τη λογοτεχνία του Φανταστικού, με κέρδισε διότι έχει μια παραπανήσια ελευθερία να δημιουργήσεις και να εκφραστείς. Έχει και ένα τεράστιο υπόβαθρο, ιστορικό, μυθολογικό και λαογραφικό, γεμάτο συμβολισμούς, νοήματα και έννοιες που άντεξαν και που συνεχίζουν να αντέχουν μέσα στο Χρόνο. Μας συνδέει με τις ρίζες μας και μας δίνει νέους καρπούς. Και κάτι πολύ βασικό: το συγκεκριμένο λογοτεχνικό βασίζεται στην περιπέτεια. Και την έχουμε ανάγκη την περιπέτεια. Είτε επειδή μας ενώνει όλους ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, είτε επειδή τη χάσαμε λόγω της ρουτίνας και του σύγχρονου τρόπου ζωής. 
Τα βιβλία σου δεν έχουν τόσο επικό, ζοφερό ύφος όσο των περισσότερων λογοτεχνών του φανταστικού, αλλά ένα αθώο, παραμυθένιο κλίμα. Είναι έτσι και το καινούργιο σου βιβλίο;
Η αλήθεια είναι ότι στα βιβλία μου το κλίμα είναι όντως παραμυθένιο. Έχει να κάνει με τον Χαμένο Παράδεισο και την ξεγνοιασιά της παιδική ηλικίας που είμαστε αναγκασμένοι να εγκαταλείψουμε μεγαλώνοντας και να την νοσταλγούμε. Οι ήρωες καλούνται να δώσουν τις μάχες τους για να προστατέψουν αυτή την αγνότητα και να ωριμάσουν μέσα από δοκιμασίες. Να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους και να κρατήσουν κάθε καλό στοιχεία για τους ίδιους και για τον κόσμο. Και τελικά τι έχει περισσότερη σημασία στη ζωή; Τα απλά πράγματα. 
