Της Ελένης Μπετεινάκη
*Η ιστορία μιας τρύπας, Kelly Candy, εκδ. Κλειδάριθμος
Να σας συστήσω τον Τσάρλι, ένα μικρό αγόρι που μια μέρα σε μια βόλτα του στο δάσος βρήκε μπροστά του μια …τρύπα!
Την σήκωσε και γρήγορα γρήγορα την έβαλε στην τσέπη του. Όμως δεν ήταν το καλύτερο μέρος αυτό για φύλαξη κι έτσι της βρήκε θέση στην τσάντα του. Και πάλι αυτό του δημιούργησε πρόβλημα κι έτσι αποφάσισε πως μια τρύπα ήταν κάτι εντελώς άχρηστο στη δική του καθημερινότητα και …ζωή. Σκέφτηκε τότε, να της βρει έναν άλλο ιδιοκτήτη. Κι άρχισε το ψάξιμο…Ρώτησε πολλούς επαγγελματίες μαγαζάτορες στον κεντρικό δρόμο της πόλης του, όπως εκείνον που πουλούσε αράχνες και ερπετά, τον βαρκάρη, τη μοδίστρα, έναν κηπουρό και πολλούς πολλούς άλλους. Κανένας όμως δεν ήθελε να έχει στο κατάστημά του μια τρύπα κι ο Τσάρλι την άφησε πίσω εκεί που την βρήκε. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό…
Μια ιστορία της συγγραφέα και εικονογράφου Kelly’s Candy για τα άχρηστα ή χρήσιμα της ζωής μας. Κάτι που για κάποιον μπορεί να είναι βάρος περιττό για κάποιον άλλον ίσως να α είναι αρκετά χρήσιμο. Κάθε τι έχει τη θέση του σε τούτον τον κόσμο και πραγματικά δεν υπάρχουν άχρηστα …πράγματα. Δεν μένει παρά να προσπαθούμε να ανακυκλώνουμε όσα μπορούν να ανακυκλωθούν και να αφήνουμε όσα άλλα δεν χρειαζόμαστε κάπου ώστε να τα βρει κάποιος άλλος.
Η ιστορία μιας τρύπας είναι αρκετά διδακτική και μας αποκαλύπτει με πολλά παραδείγματα τα όρια της αποδοχής, της ανεκτικότητας και της παρατηρητικότητας.
Ένα βιβλίο με πολύ ιδιαίτερη κι εκφραστική εικονογράφηση που έχει πάρει πολλές διακρίσεις τα προηγούμενα έτη στην Αυστραλία όπου ζει και εργάζεται η Kelly Candy.
Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία και δείτε εδώ περισσότερα : https://www.klidarithmos.gr/ypo-ekdosh/h-istoria-mias-trypas
**Οχ πρασίνισα, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Μίνωας
Η Λεώνη έχει φίλο τον Δημήτρη που μαζί παίζουν συχνά την βασίλισσα και τον ιππότη , στο σχολείο. Τις τελευταίες μέρες κάτι έχει αλλάξει. Ο Δημήτρης κάνει παρέα και με την Σοφία και η Λεώνη νιώθει παράξενα. Απαιτεί από τον φίλο της να κάνει παρέα μόνο μαζί της κι επειδή αυτό δεν γίνεται η Λεώνη πρασίνισε από τη ζήλεια της. Η μαμά της το πρόσεξε πρώτη και το πρωί που πήγε να ντυθεί είδε κι εκείνη πως είχε παντού στο σώμα της κάτι πράσινους λεκέδες. Τόσο έντονες ήταν αυτές οι κηλίδες που θύμιζαν καμηλοπάρδαλη μόνο με διαφορετικό χρώμα. Έτσι αναγκάζεται να φορέσει μακριά ρούχα και σαν προσπαθήσει να απαντήσει στα καλέσματα του μπαμπά της για να μην αργοπορήσουν στο σχολείο ακούγεται μια βροντερή και κακιά φωνή να βγαίνει από μέσα της…
Σαν να μην ήταν αυτή, η ίδια! Ο μπαμπάς πάλι νομίζει πως η κόρη του έτσι βραχνιασμένα που μιλάει ίσως και να έχει πυρετό. Στο σχολείο τα πράγματα χειροτερεύουν. Αγριοφωνάρα και άσχημοι τρόποι απέναντι στο Δημήτρη .
Η Λεώνη δεν ξέρει τι να κάνει. Πρέπει να ξεφορτωθεί την ζήλεια της πριν την κυριεύσει!
Κι έτσι προτείνει η ίδια, την επόμενη μέρα στο σχολείο, ένα παιχνίδι που να μπορούν να το παίξουν όλοι μαζί!
Και τότε κατι αρχίζει να αλλάζει και η ιστορία ανατρέπεται….
Έξυπνη, πρωτότυπη, διδακτική ιδέα για ένα βιβλίο που θα κάνει πολλούς να ξεπρασινίσουν!
Η Χριστίνα Αποστολίδη γράφει μια ιστορία σχεδόν καθημερινή, γεμάτη αλήθειες, φαντασία, συναίσθημα και λύσεις. Η ζήλεια είναι άσχημο, καταστροφικό και δυστυχώς αναπόφευκτο συναίσθημα και σε μικρότερες ηλικίες που ο εγωισμός έχει τον πρώτο λόγο και η «κακή ιδιοκτησία» είναι γεγονός.
Συναίσθημα που προκαλεί, πόνο, κόπωση, θυμό,εξανθήματα και λύπη. Το υπέροχο στην ιστορία της Χριστίνας είναι πέρα από την ταύτιση που θα νιώσουν τα παιδιά σαν την διαβάσουν, θα βρουν μια υπέροχη λύση ώστε να υπερισχύσει η φιλία, η ομαδικότητα, η συνεργασία και τα χαμόγελα.
Ένα καλογραμμένο βιβλίο που θα ανοίξει πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες σε μια σχολική τάξη και που θα πρέπει να αναζητήσετε οπωσδήποτε. 
Η ίδια η συγγραφέας προτείνει μια πολύ καλή δραστηριότητα στο site της : https://www.apostolidi.com/2022/02/o.html?fbclid=IwAR0zenRKE_uGT66_-DF0r_5bNEN6MChg93xQnVq81MqCdZghvNLzCowN-TQ
- Φτιάχνουμε κι εμείς μια καμηλοπάρδαλη και δίνουμε χρώματα στις κηλίδες της ανάλογα με το πως αισθανόμαστε.
- Γράφουμε σε ένα μικρό χαρτί ή ζωγραφίζουμε τι ζηλεύουμε και ποιον και τα χαρτάκια ή τις ζωγραφιές μπαίνουν σε μια πράσινη σακούλα που την «πετάμε» στα σκουπίδια. ( Όχι στην ανακύκλωση…) ή μήπως ναι;
- Συζητάμε όλοι μαζί πιθανές λύσεις αντιμετώπισης της ζήλιας.
- Συζητάμε τα θετικά – αρνητικά συναισθήματα και τους δίνουμε το …χρώμα τους!
- Φτιάχνουμε το ζηλογλυκό που όποιος το δοκιμάσει …δεν ζηλεύει πια. Η συνταγή του έχει όλα τα θετικά συναισθήματα,( 1 κουταλιά αγάπη, 1 κουταλιά, φιλία, 2 μεγάλα χαμόγελα, 3 κουταλιές χαρά κ.ά), ζάχαρη ήμέλι, αλεύρι, καρύδια ( Εσείς κανονίζετε τις ποσότητες)
Το βιβλίο έχει εικονογραφηθεί από τον Γιάννη Σκουλούδη ( Δον Αρμαντίγιο) καταπληκτικά, με καθαρές γραμμές και σκίτσα εκφραστικότατα, με ζωντανά χρώματα που δίνουν μια ιδιαίτερη αισθητική σε μία πολύ δυνατή ιστορία!
Ακούστε εδώ το τραγούδι του βιβλίου από την Χριστίνα Αποστολίδη:
https://www.youtube.com/watch?v=LO_er-Cupqk
και δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ : https://minoas.gr/product/och-prasinisa/
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
