Γεννημένη και κάτοικος της Αττικής, αλλά με καταγωγή από τα Ανώγεια Ρεθύμνης, η Μαίρη Νταγιαντά μιλάει στο Cretalive για τις ρίζες της με την πατρίδα της αλλά και το πως συναντάει κανείς την Κρήτη στα έργα της.
Μπορεί να μην έχει καταφέρει να επισκεφτεί εδώ κι αρκετά χρόνια την ιδιαίτερη πατρίδα της, σκοπεύει όμως σε μια επίσκεψη στο κοντινό μέλλον κρατώντας στενή επαφή με συγγενείς στο Ηράκλειο, τους οποίους και βλέπει συχνά.
Διατηρεί παρ' όλα αυτά, έναν "μυστικό" δεσμό με τα Ανώγεια, έναν δεσμό που οφείλει στις διηγήσεις του πατέρα της από το όμορφό και παραδοσιακό χωριό. Η Κρήτη, ως τόπος καταγωγής της, ασκεί επάνω της μια ιδιαίτερη επιρροή στην ψυχή και τα έργα της.
Γενικότερα το φως και τα χρώματα της πατρίδας της είναι πηγή επιρροής και έμπνευσης. Στα έργα αυτά συναντάει κανείς αναφορές σε αγαπημένα πρόσωπα, μέσα από τα οποία έχει γνωρίσει τον τόπο καταγωγής της και έχει νιώσει τις ρίζες της, με αυτήν την έννοια η Κρήτη, η δική της Κρήτη, βρίσκεται παντού.
Όταν βρίσκεται σε διαδικασία δημιουργίας, κυριαρχεί ένα έντονο συναίσθημα απομόνωσης, μια ανάγκη να "κλειστεί στον εαυτό της", προκειμένου να βρεθεί αντιμέτωπη με τα συναισθήματα που τη πλημμυρίζουν και να βρει το στίγμα της.
Σύντομα όμως, όπως λέει κι εκείνη " έρχεται η στιγμή που αυτό που αφηγείσαι μέσα από τα έργα σου πρέπει να μπει σε μια διαδικασία διαλόγου με τον θεατή". Η επικοινωνία και οι γέφυρες που θα χτιστούν είναι εξίσου αναγκαίες με την απομόνωση και την εσωστρέφεια του δημιουργού, είναι εξίσου μαγικές και οι δύο πλευρές.
Οι ερμηνείες που δίνει ο κάθε θεατής στο έργο σε εκπλήσσουν αλλά εκεί έγκειται και το μεγάλο ενδιαφέρον. Με αυτόν τον τρόπο "το έργο σου ζει πολλές και διαφορετικές ζωές μέσα από τα μάτια τους, η προσέγγιση στην τέχνη δεν είναι μια και μοναδική. Είναι ένας διάλογος μεταξύ του θεατή και του έργου. Ένας διάλογος που μπορεί να οδηγήσει σε μέρη ενδεχομένως άγνωστα ακόμα και στον ίδιο τον δημιουργό του. Ο τρόπος που ο καθένας προσεγγίζει και "διαβάζει" την τέχνη είναι στον καθένα ξεχωριστός κι εξαρτάται από τις αποσκευές που κουβαλάει. Ωστόσο, συχνά ανοίγουν κι άλλοι δίαυλοι που ενεργοποιούν άγνωστα σημεία του εαυτού μας".
Πηγή έμπνευσης για τα έργα της αποτελεί ο ίδιος ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από τα εκφραστικά μέσα, το ενδιαφέρον της στρέφεται γύρω από την ίδια την ύπαρξη, την μοναχική πορεία της ζωής του, την αντίληψη που έχει για τα πράγματα και το περιβάλλον, αλλά και τη σχέση του με αυτά. Στα έργα της, ο άνθρωπος είναι πάντα παρόν, ακόμα κι αν απουσιάζει από την εικόνα.
Στην ερώτηση που της θέσαμε για το πως θα της φαινόταν αν κάποια στιγμή έβλεπε εκτεθειμένα τα έργα της στον τόπο καταγωγής της, η απάντηση ήταν πως θα ήταν μεγάλη χαρά να εκθέσει τη δουλειά της στον τόπο που νιώθει πατρίδα της.
