Ένας ολόκληρος νέος κόσμος, αυτός της μαγειρικής, "ξεδιπλώνεται" μπροστά σε λιλιπούτειους, εν δυνάμει, μάγειρες! Το ρόλο του καθοδηγητή και ... βοηθού αναλαμβάνει η μαμά, ο μπαμπάς ή οι παππούδες και το γευστικό ταξίδι ξεκινά! Η Ηρακλειώτισσα Ελένη Κατσούλη με έμπνευση το γιο της δίνει ιδέες και συνταγές για "μικρά χεράκια", με το βιβλίο της "Περιπέτειες στην Κουζίνα με τον Πάρη". Ο Πάρης δεν είναι ο γιος της, όμως σιγά σιγά ... ή ο Πάρης αρχίζει να μοιάζει με τον γιο της ή το αντίστροφο! Σημασία έχει ότι οι ιστορίες του βιβλίου δείχνουν το "δρόμο" για την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ γονιών ή φροντιστών και παιδιών, ενώ παράλληλα δίνονται και εναλλακτικές συνταγές με βάση την υγιεινή διατροφή.
Ο ήρωας των 8 ιστοριών-συνταγών, με τη βοήθεια της μαμάς του, του μπαμπά του, της γιαγιάς, του παππού, της νονάς, της δασκάλας, εκτελεί τη συνταγή δείχνοντας πώς η μαγειρική μπορεί να γίνει η αγαπημένη απασχόληση κάθε παιδιού! Και πραγματικά, όπως αναφέρει και η Ελένη Κατσούλη, έχοντας εμπειρία και από μαγειρικές δράσεις με παιδιά, η κουζίνα αποτελεί ιδανικό χώρο για την ενεργοποίηση όλων των αισθήσεων! Στην κουζίνα, κάθε παιδί μπορεί να δώσει ρεσιτάλ δημιουργικότητας, ενώ παράλληλα ο γονιός έχει περισσότερες πιθανότητες, το παιδί να δοκιμάσει μια πιο υγιεινή παρασκευή, εφόσον θα είναι δημιούργημα του ίδιου!
Η συνέντευξη της Ελένης Κατσούλη στο Cretalive.gr
Το πρώτο σας βιβλίο αποτελεί μια διέξοδο για την αυξημένη δημιουργικότητα των παιδιών. Γιατί αρέσει σε όλα τα παιδιά να δημιουργούν στην κουζίνα;
Η κουζίνα είναι μία ολόκληρη εμπειρία για τα παιδιά κι αυτό γιατί εμπλέκονται όλες τους οι αισθήσεις. Ποιος άλλος χώρος στο σπίτι μας μπορεί να ξυπνήσει την όσφρηση, τη γεύση, την αφή, την όραση και την ακοή; Όταν λοιπόν μία δραστηριότητα ευαισθητοποιεί και τις πέντε τους αισθήσεις, τότε μιλάμε όχι απλά για μια διέξοδο αλλά για μια επιτυχία! Και ας μην ξεχνάμε και την ικανοποίηση που νιώθουν βλέποντας το αποτέλεσμα στο οποίο τα ίδια έφτασαν, όποιο κι αν είναι αυτό, ακόμα και αν δεν το δοκιμάσουν. Η αυτοπεποίθησή τους και η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους τονώνονται και αυτό παίζει τεράστιο ρόλο στην αρέσκειά τους να δημιουργούν στην κουζίνα.
Πώς θα περιγράφατε, εν συντομία, τις «Περιπέτειες στην κουζίνα με τον Πάρη»; Ποιος είναι ο Πάρης; Ο γιος σας αποτέλεσε την έμπνευση για το βιβλίο και το littlehandsblw.com;
Οι «Περιπέτειες στην κουζίνα με τον Πάρη», με μια σύντομη περιγραφή, θα έλεγα ότι είναι ένα πρωτότυπο εικονογραφημένο βιβλίο συνταγών για παιδιά. Ο Πάρης, ο ήρωας του βιβλίου, δεν είναι ο γιος μου. Βέβαια όσο περνάει ο καιρός αναρωτιέμαι αν ο γιος μου αρχίζει να μοιάζει στον Πάρη ή αν ο Πάρης μοιάζει τόσο στον γιο μου καθώς μεγαλώνει. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο γιος μου αποτελεί τη μεγαλύτερη έμπνευσή μου για ό,τι κάνω τα τελευταία 3μιση χρόνια. Για το βιβλίο επίσης έμπνευση αποτέλεσαν οι μαγειρικές δράσεις που έκανα με παιδιά και οι οποίες σταμάτησαν άδοξα λόγω του πρώτου lockdown.
Μπορούν τα μικρά παιδιά να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην καθημερινή προετοιμασία γευμάτων και σνακς για την οικογένεια ή πρέπει οι συνθήκες να είναι «ειδικές» για εκείνα;
Φυσικά και μπορούν! Αν με το «ειδικές» εννοείτε οι συνθήκες να είναι ασφαλείς, τότε αυτό προφανώς και είναι προαπαιτούμενο. Η ασφάλεια είναι το σημαντικότερο όταν τα παιδιά αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην κουζίνα, γι’ αυτό θα πρέπει να βρισκόμαστε πάντα δίπλα τους και να έχουμε συζητήσει από πριν για τις αρμοδιότητες που μπορούν να αναλάβουν και κυρίως για τους κανόνες ασφαλείας. Δεν χρειάζεται πάντως ιδιαίτερος εξοπλισμός ή κάτι διαφορετικό από όσα έχουμε ήδη στην κουζίνα, όλα μπορούν να προσαρμοστούν, όπως αναφέρω και στο βιβλίο.
Πώς η ενασχόληση με τη μαγειρική μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ακολουθήσουν το δρόμο της υγιεινής διατροφής;
Η ενασχόληση των παιδιών με τη μαγειρική έχει πολλαπλά οφέλη για εκείνα, αλλά δε θεωρώ ότι συνεπάγεται αυτόματα πως θα ακολουθήσουν υγιεινή διατροφή, αλλά και ούτε ότι αυτός θα πρέπει να είναι και ο αυτοσκοπός αυτής της ενασχόλησης. Η μαγειρική θα τα βοηθήσει να γίνουν πιο ανεξάρτητα, να αξιοποιήσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά και να συνδεθούν με τον ενήλικα βοηθό τους. Ακόμα, να συνειδητοποιήσουν πως οτιδήποτε μας προσφέρεται χρειάζεται κόπο για να γίνει, να μάθουν να συνεργάζονται και να καλλιεργούν την υπομονή τους και τέλος να δοκιμάζουν νέες γεύσεις και νέα υλικά και να τρέφονται πιο υγιεινά (απλά αυτό εξαρτάται και από τις συνταγές που θα επιλέξει κανείς).
Υπάρχουν υγιεινές εναλλακτικές για καθετί μη υγιεινό; Είναι κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια από την πλευρά των γονιών, για να το ακολουθήσουν;
Όλα είναι μία απόφαση, αρκεί να θέλουμε να την πάρουμε. Δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια, αλλά σίγουρα απαιτεί θέληση, και το λέω αυτό, γιατί, αν εμείς, οι γονείς, δεν κάνουμε στροφή σε πιο υγιεινές επιλογές, τότε πώς μπορούμε να έχουμε απαίτηση από ένα παιδί να το κάνει. Πάντως, αφού η μητέρα μου έχει αρχίσει να φτιάχνει τα κουλουράκια της γιαγιάς αλλιώς, δηλαδή τη δική μου εκδοχή για τη δική της συνταγή, τότε πιστεύω ότι όλα είναι δυνατά, χαχα!
Αλλά για να απαντήσω στην ερώτησή σας, υπάρχουν υγιεινές εναλλακτικές σχεδόν για καθετί. Ο χρόνος και η προσπάθεια που απαιτούνται είναι ανάλογοι της θέλησής μας.
Θεωρείτε ότι οι παιδικοί σταθμοί -ιδιωτικοί και δημόσιοι- που παρέχουν γεύμα στα παιδιά έχουν μπει στη λογική του «πιο υγιεινού»; Υπάρχει έλλειμμα γνώσης γύρω από θέματα διατροφής των παιδιών;
Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί που έχουν μπει σε αυτή τη νέα λογική, ωστόσο, δυστυχώς αποτελούν μειοψηφία. Μιλώντας καθημερινά με γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς από όλη την Ελλάδα, μπορώ να πω, μετά λύπης μου, ότι δεν υπάρχει απλά έλλειμμα γνώσης, αλλά και σεβασμού και ενσυναίσθησης.
Τα τελευταία χρόνια, κάθε Σεπτέμβριο, το Υπουργείο Υγείας μαζί με άλλους δημόσιους φορείς εκδίδει σχετική εγκύκλιο με θέμα «Διατροφή παιδιών στους βρεφικούς, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς» με συστάσεις, οδηγίες και συνημμένο ενημερωτικό υλικό, όπως τον Εθνικό Διατροφικό Οδηγό για βρέφη και παιδιά κ.ά., ενώ υπάρχει και σχετικό ΦΕΚ. Παρ'όλα αυτά συνεχίζουν να προσφέρονται σε βρέφη μικρότερα του ενός έτους μέλι, έτοιμες κρέμες και μπισκότα, αλλά και να μην υπάρχουν ισορροπημένα προγράμματα.
Εννοείται πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, ευτυχώς. Ωστόσο, ξέρω αρκετές περιπτώσεις όπου οι γονείς κατέβασαν τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις και τις πήγαν ως αποδεικτικά στοιχεία σε παιδικούς σταθμούς ζητώντας τα αυτονόητα και αναρωτιέμαι αν τελικά μιλάμε για αδιαφορία από την πλευρά των σχολείων ή κάτι δεν γίνεται καλά στην επικοινωνία από το υπουργείο.
Και κλείνοντας την απάντησή μου, γιατί πραγματικά αυτή η ερώτηση ανοίγει ένα τεράστιο θέμα, ας μην ξεχνάμε το θέμα των κερασμάτων, όπου και για αυτά υπάρχει πλέον σχετική οδηγία, η οποία σε αρκετά σχολεία από εκπαιδευτικούς αλλά και από γονείς αγνοείται. Εδώ δε μιλάμε τόσο για τη ζάχαρη όσο για τα παιδιά με αλλεργίες ή ιδιαίτερες διατροφικές συνήθειες όπου ένα κέρασμα μπορεί να γίνει επικίνδυνο.
Μπορούν στην πραγματικότητα οι γιαγιάδες και οι παππούδες να «χαλάσουν» το παιδί, δίνοντας κρυφά σοκολάτα, μπισκότα, πατατάκια και όλα αυτά τα «απαγορευμένα»; Πρέπει οι γονείς να βάζουν κανόνες ως προς το μέτρο στην κατανάλωση, π.χ. σοκολάτα μία φορά την εβδομάδα;
Άλλη μία ενδιαφέρουσα ερώτηση που όμως μου είναι αδύνατο να απαντήσω με λίγες μόνο προτάσεις. Εδώ μιλάμε για ολόκληρο κεφάλαιο. Εν συντομία, θα μπορούσα να πω ότι το παν είναι η ισορροπία και ο σεβασμός. Ισορροπία στα γεύματα που προσφέρουμε στο παιδί και σεβασμός από τους τρίτους στις επιλογές των γονέων. Να θυμίσω επίσης ότι η ταμπέλα του «απαγορευμένου» αμέσως κάνει το όποιο τρόφιμο πιο θελκτικό.
Υπάρχει το επόμενο συγγραφικό σας βήμα στα «σκαριά»; Αν ναι, θα σχετίζεται πάλι με τα παιδιά και τη διατροφή;
Υπάρχουν, καιρό τώρα, αρκετές ιδέες και για άλλα βιβλία, και όλες οι ιδέες περιστρέφονται γύρω από τα παιδιά και τη διατροφή. Θα χρειαστεί να αποφασίσω με ποιο θα καταπιαστώ και να ξεκινήσω.
