Της Ελένης Μπετεινάκη
Κι αφού περνάμε πρωτόγνωρες εποχές με πολλούς περιορισμούς και προσοχή μεγάλη, τα «Παραμύθια του Σαββάτου» θα σας κρατούν καθημερινά παρέα με πολλές αναρτήσεις και πολλά βιβλία που αξίζει να διαβάσουμε και να «παρηγορηθούμε».
Τούτο το άγαλμα, του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα δέσποζε πάνω στην πιο ψηλή κολώνα της πόλης. Κι όλοι όσοι το κοίταζαν είχαν κάτι να πουν. Κάτι διαφορετικό που έβλεπαν ή ένοιωθαν και που δεν ήταν απαραίτητα αρεστό στις γνώμες των άλλων. Ήταν κάποια στιγμή κι ένα μικρό χελιδόνι που ερωτεύτηκε μια καλάμια. Εκείνη το γέλασε και το χελιδονάκι λίγο πριν πάει να βρει τους φίλους του στην έρημο γιατί χειμώνιαζε και το κρύο δεν θα το άντεχε, πέρασε από την πολιτεία και σκέφτηκε να μείνει για ένα βράδυ στα πόδια του ευτυχισμένου πρίγκιπα του ολόχρυσου αγάλματος. Και τότε κάτι παράξενο συνέβη. Δάκρυσε το άγαλμα κι είπε φωναχτά τον πόνο του στο μικρό χελιδόνι, πως σαν ζούσε κι είχε ανθρώπινη καρδιά δεν ήξερε τι είναι τα δάκρυα γιατί βρισκόταν στο παλάτι της Ανεμελιάς που απαγορευόταν στη θλίψη να μπει μέσα. Σαν όμως έγινε άγαλμα και είδε όλα του κόσμου τα παράπονα και τα συμβαίνοντα άλλαξαν όλα… Το κατακόκκινο ρουμπίνι απ΄το σπαθί του ήθελε να το χαρίσει στη μάνα ενός μικρού αγοριού που ήταν άρρωστο πολύ. Τα δυο του μάτια, τα ζαφειρένια του, δόθηκαν σε ένα φτωχό φοιτητή που έγραφε ένα θεατρικό έργο και κρύωνε και πεινούσε και σε ένα μικρό κοριτσάκι που επίσης κρύωνε πολύ. Αγγελιοφόρος τρία συνεχόμενα βράδια το χελιδόνι που αψήφησε το κρύο, την μοίρα του μόνο και μόνο για να βοηθήσει τον φίλο τους. Κι ύστερα σαν το άγαλμα έμεινε τυφλό, εκείνο το μικρό μαύρο χελιδόνι του λέγε ιστορίες απ΄τα ταξίδια του και δεν ήθελε να το αφήσει μόνο του. Έγινε, εκείνο, τα μάτια του ευτυχισμένου πρίγκιπα και έλεγε στο άγαλμα ό,τι συναντούσε καθημερινά, ό,τι έβλεπε για τις δυστυχίες των ανθρώπων. Το άγαλμα έδινε, κομμάτια απ’ το χρυσάφι που το ‘χαν καλύψει να βοηθήσει τους φτωχούς και τους ανήμπορους . Και ήρθε το κρύο το βαρύ και χάθηκε η ζωή του χελιδονιού , κι ασχήμυνε το άγαλμα, και έζησαν ένα σωρό άνθρωποι καλά από τις πράξεις των δύο …φίλων. Μόνο οι άκαρδοι, οι αλαζόνες οι εξουσιαστές της πόλης …δεν κατάλαβαν. Και τα πέταξαν όλα στη χωματερή, άψυχα και μουντά τα είδαν τα μάτια τους, άσχημα και φτωχά, σαν να μην έζησε ποτέ το χελιδόνι, σαν να μην «ζωντάνεψε »ποτέ το άγαλμα. Μόνο ένα άγγελος ήξερε κι έφερε κοντά στο Θεό την μολυβένια καρδιά και το νεκρό πουλί. Τα πολυτιμότερα κοσμήματα για τον δικό του «θρόνο»!
Ένα παραμύθι γραμμένο στα 1887-8 από έναν πανέξυπνο, ξεχωριστό, τολμηρό συγγραφέα τον Όσκαρ Ουάιλντ. Ένα παραμύθι που είναι ύμνος στην φιλία, στην αγάπη για τον συνάνθρωπο, στο δόσιμο χωρίς αντάλλαγμα, που δίνει γροθιά στους πλούσιους και σατιρίζει ένα σύστημα που άκμασε τον 19ο αιώνα στην από τότε συντηρητική κοινωνία της Μεγάλης Βρετανίας. Πολλά τα μηνύματα, πολλές οι καλές πράξεις, πολύ το συναίσθημα της αγάπης, της ομορφιάς της ψυχής, της αυτοθυσίας χωρίς πίεση και εξαναγκασμό.
Ένα παραμύθι εικονογραφημένο από τον Ζορζ Λεμουάν στα 1960 περίπου με χρώματα και ατμόσφαιρες μια άλλης εποχής εκείνης του συγγραφέα.
Επανακυκλοφορεί σε μοναδική έκδοση από τους Ερευνητές και τιμή. Ένα καλαίσθητο βιβλίο και ένα κείμενο κλασσικής λογοτεχνίας που πρέπει να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη.
*Ο ευτυχισμένος Πρίγκιπας, Όσκαρ Ουάιλντ, εικ: Ζορζ Λεμουάν.εκδ. Ερευνητές
Βρείτε το εδώ: https://www.greekbooks.gr/catalog/product/view/_ignore_category/1/id/282817/s/o-eftihismenos-prigipas-10/
Ακούστε το εδώ στο κανάλι μας στο Youtube : https://youtu.be/HgeBDAl7NqM
Πρεμιέρα σήμερα στις 11.30 π.μ.
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/
