Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Όταν παίζει η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος απέναντι στην δυσάρεστη εκδοχή του, τι θέλατε δηλαδή να συμβεί; Τις δυο ομάδες χώριζε χάος και πριν την κατρακύλα του ΟΦΗ και δεν χρειαζόταν να υπάρξει το αγωνιστικό και ψυχολογικό κλατάρισμα της ομάδας για να το διαπιστώσουμε.
Ο δεύτερος με τον προτελευταίο έπαιζε κι αυτό δεν αλλάζει τη σκληρή πραγματικότητα που ακόμα δεν μπορούμε να τη συνειδητοποιήσουμε. Βέβαια, όλη τη βδομάδα κλείναμε τα μάτια, ονειρευτήκαμε εκείνο το παιχνίδι με το Νιόπλια στο Χαριλάου να στέλνει πριν μερικά χρόνια τον Άρη στη Β’ Εθνική και πιστέψαμε πως αν τα ξανανοίγαμε θα βλέπαμε κάτι ανάλογο, ωσότου ήλθε ο Στάικος και στην πρώτη φάση του αγώνα, μας προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Ωστόσο το ρευστό 1-0 κρατούσε τις ελπίδες ζωντανές, ώσπου ήλθε η φάση με το Μαρινάκη για να καταλάβουμε πως για να 'ρθει γκολ, πρέπει να φτύσουμε αίμα...
Διαβάστε περισσότερα στο capitano.gr
