Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων (ECDC) σε έκθεσή του καλεί τους πολίτες της Ευρώπης να είναι προσεκτικοί στα ταξίδια τους λόγω των κρουσμάτων κτυπτοσποριδίωσης που έχουν αυξηθεί.
Έκθεση του Κέντρου Προστασίας της Υγείας της Ιρλανδίας στα μέσα του μήνα ανέφερε αύξηση στη χώρα από τα τέλη Αυγούστου, των κρουσμάτων κτυπροσποριδίωσης σε τουρίστες που είχαν προηγουμένως ταξιδέψει στην Ισπανία και συγκεκριμένα στην περιοχή Σαλού της Καταλονίας.
Έκτοτε αυξημένα κρούσματα εντοπίστηκαν στη Μεγάλη Βρετανία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία.
Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων (ECDC) υποστηρίζουν στη σημερινή τους έκθεση πως δεν αποκλείεται η κρυπτοσποριδίωση -νόσος που προκαλεί στομαχικές διαταραχές, πυρετό και διάρροια- να οφείλεται στις ακραίες κλιματικές συνθήκες (καύσωνες, έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες) ή σε παράγοντες που σχετίζονται με ταξίδια. Γι’ αυτό και συμβουλεύουν όσους ταξιδεύουν στις χώρες υψηλού κινδύνου να είναι προσεκτικοί.
Να σημειωθεί πως στην Ιρλανδία έχουν επιβεβαιωθεί 656 κρούσματα εντός της χρονιάς, τα 51 εκ των οποίων σχετίζονταν με ταξίδια στην Ισπανία.
Τι είναι η κρυπτοσποριδίωση
Σύμφωνα με τον Ελληνικό ΕΟΔΥ, το κρυπτοσπορίδιο (Cryptosporidium) είναι ένα ενδοκυτταρικό παράσιτο της συνομοταξίας των Apicomplexa που μολύνει τον άνθρωπο, τα βοοειδή, τα πουλιά, τα ψάρια και τα ερπετά. Ολοκληρώνει τον κύκλο ζωής του εντός του ξενιστή, δημιουργώντας κύστεις που απεκκρίνονται στα κόπρανα, μολύνοντας κατά αυτόν τον τρόπο νέους ξενιστές.
Ο αγωγός που συμβάλλει περισσότερο στη μετάδοση του νοσήματος και στην εμφάνιση επιδημιών κρυπτοσποριδίωσης είναι το νερό (νερό δικτύου ύδρευσης, κολύμπι σε πισίνα/σιντριβάνι κλπ.).
Το παράσιτο προστατεύεται από ένα εξωτερικό περίβλημα, το οποίο του επιτρέπει να επιβιώνει έξω από τον ξενιστή για μακρά χρονικά διαστήματα και το καθιστά ιδιαίτερα ανθεκτικό στα επίπεδα που κυμαίνεται συνήθως η συγκέντρωση χλωρίου στο πόσιμο νερό και στις κολυμβητικές δεξαμενές. Μία και μόνο βουτιά ενός μολυσμένου ατόμου αρκεί για να μολυνθεί μία πισίνα.
Ο βρασμός είναι η πιο κοινή μέθοδος για την εξάλειψη του παρασίτου από το νερό. Αντίθετα, τα αντισηπτικά gel χεριών δεν έχουν καμία επίδραση στο μικροοργανισμό. Το κρυπτοσπορίδιο έχει παγκόσμια κατανομή και μπορεί να ανεβρεθεί σε επιφανειακά ύδατα, σε πισίνες, σε κέντρα ημερήσιας φροντίδας, καθώς και σε νοσοκομεία.
Συμπτώματα και βαρύτητα νόσου
Παρότι η κρυπτοσποριδίωση δεν αποτελεί νέο νόσημα, η ιδιότητα του να προκαλεί νόσηση στους ανθρώπους αναγνωρίστηκε πρώτη φορά το 1976. Ενοχοποιείται τόσο για σποραδικά κρούσματα, όσο και για μεγάλες υδατογενείς επιδημίες με χαρακτηριστική εκείνη του 1993 στο Milwaukee των ΗΠΑ με 403.000 κρούσματα.
Η κλινική εικόνα του νοσήματος περιλαμβάνει: έντονες υδαρείς διάρροιες, κοιλιακό άλγος και κοιλιακές κράμπες, απώλεια όρεξης, πυρετό, ναυτία, έμετο και αφυδάτωση. Στα άτομα με φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα η λοίμωξη είναι είτε ασυμπτωματική
Τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα, τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι πιθανό να εμφανίσουν σοβαρή μορφή κρυπτοσποριδίωσης που χαρακτηρίζεται από διάρροιες όπως της χολέρας, σοβαρή δυσαπορρόφηση θρεπτικών συστατικών, ηλεκτρολυτικές διαταραχές και απώλεια έως και 10% του σωματικού τους βάρους.
Η θνητότητα του νοσήματος στα δηλωθέντα κρούσματα με εργαστηριακή επιβεβαίωση είναι της τάξης του 0,6%. Μεγαλύτερη θνητότητα παρατηρείται στους ηλικιωμένους και τους ανοσοκατεσταλμένους.
Η διάρκεια της συμπτωματικής φάσης του νοσήματος είναι περίπου 3,5 ημέρες για τα άτομα που δεν χρήζουν ιατρικής βοήθειας, 7 ημέρες για αυτούς που αναζητούν ιατρική φροντίδα αλλά δεν χρήζουν νοσηλείας και 18,4 ημέρες για τα άτομα που εισάγονται στο νοσοκομείο. Το νόσημα παρουσιάζει αυξημένη επίπτωση τους καλοκαιρινούς μήνες μέχρι και την αρχή του φθινοπώρου.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της κρυπτοσποριδίωσης είναι κυρίως συντηρητική. Συνιστάται η λήψη υγρών από το στόµα για την αποκατάσταση των υγρών και των ηλεκτρολυτών που χάνονται.
