Σε μία εποχή, εν μέσω μίας πρωτόγνωρης πανδημίας με την κοινωνία να βρίσκεται σε μία περίοδο σύγχυσης ιδεών, αξιών και πολιτισμού, η « Αμάλθεια» μικρή το δέμας, αλλά μεγάλης ιστορικής διαδρομής, επιβιώνει προσφέροντας πάντα παιδεία και πολιτισμό όχι μόνο στο νομό Λασιθίου.
Μέσα στα διακόσια τρία τεύχη της έχει καταγραφεί η ιστορία και ο πολιτισμός ενός τόπου με επιφανείς και σπουδαίους αρθρογράφους και συγγραφείς. Ο πλουραλισμός του περιοδικού αποδεικνύει τη πνευματική δυναμικότητά του.
Στο τετραπλό τεύχος του 2020 καταγράφονται πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες , επιστημονικές μελέτες , αφιερώσεις, σύγχρονα άρθρα, ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις και διαγωνισμός μαντινάδας με αφιέρωμα στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό . Το περιοδικό συμπληρώνει την ύλη του με βιβλιοδιαδρομές και σύντομες επισημάνσεις.
Η έρευνα του Ιωάννη Σταμέλου με τίτλο: « Διασπορά στην Ελλάδα κρητικών επιθέτων με Ενετική καταγωγή» ανοίγει το αντικείμενο στους ερευνητές.
Η καταγραφή των διακοσίων είκοσι πέντε πεσόντων οπλιτών και αξιωματικών του Λασιθίου στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο από το Δημήτριο Χατζηδάκη είναι τιμή και υποχρέωση στη ιστορική μνήμη του τόπου.
Από το περιοδικό δε θα μπορούσε να λείψει η έρευνα του φιλολόγου Μιλτιάδη Παπαδάκη με θέμα « Ιχνηλατώντας την Τραπεζόντα». Ο επιμελής και σεμνός μελετητής του Κορνάρου με πλούσια βιβλιογραφία , εμπερίστατη έρευνα και μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «ο γρίφος παραμένει άλυτος».
Ας σημειωθεί εδώ ότι τις έρευνές του ο Μιλτιάδης Παπαδάκης τις συνοδεύει με πλούσια βιβλιογραφία, συστηματική μελέτη και έρευνα και το κυριότερο: με ερευνητικό και ιδεολογικό σκεπτικισμό. Σε αντίθεση με νεοεπήλυδες μελετητές του Κορνάρου που έχουν έτοιμες «απόψεις» για το έργο του και τον ιδεολογικό του πυρήνα.
Τα βραβεία τιμής και ευγνωμοσύνης σε επιφανείς ανθρώπους των γραμμάτων είναι μία ακόμη πρωτοτυπία του περιοδικού. Τα τιμώμενα πρόσωπα: Βασίλειος Φθενάκης, Μιχάλης Κασσωτάκης, Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, Κωνσταντίνος Ν. Δεμέτζος, Νίκος Πετράκης και Ανδριανή Νεοφύτου. Ελπίζουμε να συνεχιστούν τα βραβεία γιατί ο τόπος έχει αναδείξει και αναδεικνύει συνεχώς επιφανή πρόσωπα. Η συνέντευξη του Χριστόφορου Χαραλαμπάκη αναδεικνύει την προσωπικότητα και την επιστημονική διαδρομή του τιμώμενου προσώπου , αλλά και την αξία της ελληνικής γλώσσας και όχι μόνο.
Μέσα από τη συνομιλία του Ιωάννη Σταμέλου με τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Ευάγγελο Παχυγιαννάκη αναδεικύονται αξίες και στάσεις που καταξιώνουν το σημερινό άνθρωπο. Επισημαίνουμε την άποψη του Πρωτοπρεσβυτέρου : « Πολλές επαναστάσεις έχουν γίνει κατά καιρούς , πιστεύω όμως πως ήρθεν ο καιρός να γίνει και μία συμπαντική επανάσταση του πνεύματος. Αυτή μόνο θα μας σώσει!». Συμπληρώνουμε ότι θα πρέπει να δείξουμε και εμείς ως στάση ζωής ότι απαξιώνουμε αυτό που έχει γίνει μόνιμη συνήθειά μας: την απομάκρυνση από τα γράμματα και την κυριαρχία του εύκολου και αντιπνευματικού τρόπου ζωής. Λόγου χάρη πολύωρη καθημερινή ενασχόληση με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και το Facebook.
Η αναφορά με τίτλο «Ζωές και θάνατοι ενός λεπρού Κρητικού» είναι αξιομνημόνευτη.
Ο φιλόλογος Γιάννης Χρονάκης σχολιάζει εύστοχα και λιτά ένα επίκαιρο ποίημα του Γιάννη Βάρδα « …κι οι λύρες εσωπάσαν».
Ο αρχιεργάτης του περιοδικού Ιωάννης Σταμέλος μας υπενθυμίζει με το άρθρο του «Επιδημίες στα Γράμματα» πόσο οδυνηρό, επίκαιρο και σοβαρό είναι το σημερινό πρόβλημα τα ανθρωπότητας.
Ας ευχηθούμε στην μακροημέρευση του περιοδικού.
