του Νίκου Λυγερού
Μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και την επιλογή του νέου Προέδρου, πολλοί αναλυτές μιλούν για ριζικές αλλαγές, ξεχνώντας πόσο σταθερή είναι η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βέβαια, αυτές οι αναλύσεις προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια νέα κατάσταση που δεν είχαν προβλέψει, ενώ το αποτέλεσμα ήταν στρατηγικά αναμενόμενο όσο και να χτυπιούνται μερικοί.
Αυτό σημαίνει ότι τα νέα αμερικανικά δεδομένα πρέπει να ενσωματωθούν και στη δική μας εθνική στρατηγική για να αξιοποιηθούν στην περιοχή μας, αλλά βέβαια και στην ευρύτερη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ανατολική Μεσόγειο. Διότι μερικοί περιορίζονται και πάλι πάνω στο θέμα του χρέους, γιατί κοιτάζουν τα πράγματα μόνο και μόνο μέσω της οικονομίας και δεν μπορούν ν’ απεγκλωβιστούν από τα ιδεολογικά τους προβλήματα για ν’ ανακαλύψουν ότι η στρατηγική και η ενέργεια είναι πιο βαθιές έννοιες από την πολιτική και την οικονομία.
Το ενδιαφέρον της πετρελαϊκής εταιρείας Noble για το θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ ή ακόμα της Exxon Mobil για τον νέο γύρο αδειοδότησης της Κύπρου, είναι καλό παράδειγμα επαφών που γίνονται λόγω στρατηγικών συμφερόντων και όχι βέβαια επειδή κάποια κυβέρνηση πήρε ή όχι μια κομματική θέση προς όφελος ενός υποψηφίου. Ο νέος πρόεδρος της Αμερικής εξάλλου δεν είναι πια υποψήφιος.
