Του Δημήτρη Καρατζάνη
Θυμούμαστε ,εκεί περί τα μέσα της δεκαετίας του 90,ένα πολύ γνωστό Ηρακλειώτη με τον οποίο διατηρούσαμε φιλική σχέση ,να μας ανακοινώνει ότι είχε δεχτεί τηλεφώνημα από κορυφαίο -τότε- υπουργό της κυβέρνησης που του πρότεινε να αναλάβει τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και ήταν πολύ προβληματισμένος ,όπως μου εξομολογήθηκε . Ποια είναι η δική σου γνώμη ,μας ρώτησε ...
Αν σου αρέσει η επαφή με την...ηλεκτρική καρέκλα να δεχτείς, του απαντήσαμε .Γιατί η θέση αυτή με τις γνωστές οργανωτικές δυσχέρειες , τα ελλειπή μέσα του κρατικού μηχανισμού και την ολοκληρωτική έλλειψη εμπειρίας ως προς το αντικείμενο από μέρους σου, είναι σίγουρη συνταγή, για να βρεθείς κάποια στιγμή άσχημα ''μπλεγμένος'',ίσως και με καμιά σοβαρή καταστροφή στην πλάτη σου.
Κι εγώ της ίδιας άποψης είμαι ,μου απάντησε και, τελικά , αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά .
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, φάνηκε πόσο σοφή ήταν η απόφαση που πήρε, καθώς ,αμέσως σχεδόν μετά, ξέσπασαν δυο μεγάλες πυρκαγιές. Μία στο Λασίθι και μία στην Καβάλα που έκαψαν πάνω από 70.000 στρέμματα η κάθε μια - χωρίς ανθρώπινα θύματα ευτυχώς - που έβαλαν σε περιπέτειες πάρα πολλούς από τους εμπλεκομένους .
Θυμηθήκαμε την περίπτωση του αγαπητού -αείμνηστου πλέον- φίλου , που είχε την αυτογνωσία να αρνηθεί την ελκυστική κυβερνητική πρόταση, καθώς έκρινε ότι δε διέθετε τα απαραίτητα εφόδια για ν' ανταποκριθεί με επάρκεια σε μια τόσο υπεύθυνη αποστολή ...
Πόσοι όμως από τους ασχολούμενους με τα κοινά, έχουν το ''γνώθι σ αυτόν'' για την επάρκειας τους ή τη συναίσθηση της ευθύνης που συνοδεύει την αποδοχή ενός αξιώματος ; Αν κρίνουμε απ ότι βλέπομε γύρω μας, φοβούμαστε, ελάχιστοι ,αν όχι, κανένας.
Αλλά και από την άλλοι πλευρά του λόφου, πόσοι από εκείνους που μοιράζουν κυβερνητικές θέσεις (τα ιμάτια του κράτους), συνειδητοποιούν ότι, είτε από τη φύση τους, είτε λόγω γνώσης και εμπειρίας, δεν κάνουν ''όλοι για όλα'' .Και προπαντός ότι υπάρχουν θέσεις στην πλήρωση των οποίων είναι αδιανόητο να έχει προτεραιότητα το κριτήριο '' ο δικός μας'', έναντι εκείνου της ικανότητας.
Γιατί μοιραία , κάποια στιγμή, αυτή η επιλογή θα πληρωθεί με πολύ υψηλό τίμημα και μάλιστα ,όχι μόνο χρηματικό
Στο κάτω κάτω, στους εκάστοτε κυβερνώντες ,με πρωταθλητές τους σημερινούς ,η δημιουργία θέσεων προκειμένου να ''τακτοποιούνται'' οι κομματικοί στρατοί , δεν είναι δα και δύσκολη υπόθεση Τουλάχιστον όμως οι ''τακτοποιήσεις'' αυτές . ας επιβαρύνουν μόνο την τσέπη των φορολογουμένων και ας μη γίνονται αιτία για ''ανηκέστους'' βλάβες στο περιβάλλον ή τη ζωή των πολιτών .
Ήταν αναγκαίο, λόγου χάρη, να επιλεγεί προϊστάμενος της πολιτικής Προστασίας εκείνος ο ανύπαρκτος Καπάκης , που πριν ενάμιση μόλις μήνα διαβεβαίωνε την Ελληνική Βουλή για το πόσο προετοιμασμένοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τις πυρκαγιές, μόνο και μόνο επειδή ανήκει στο ''ΠΡΑΤΤΩ'' του Κοτζιά και είναι παρατρεχάμενος του ; Ας τον ''τακτοποιούσε '' κάπου στου ΥΠΕΞ στο κάτω κάτω Ίσως έτσι να μην θρηνούσαμε και τόσα θύματα σήμερα.
Μα ο Καπάκης μόνο σού'φταιξε, θα πείτε. Όχι βέβαια .Το ίδιο ισχύει και για τον αρχηγό της πυροσβεστικής για τον οποίο ο Τόσκας έκανε πραγματική ''κατάδυση'' στην επετηρίδα, για να ανασύρει ''τον δικό του''στην αρχηγία του Σώματος , όπως και για τον αρχηγό της Αστυνομίας που, παρά τους 85 νεκρούς, εκείνος'' ένοιωσε υπερήφανος'' για το έργο που επιτέλεσε ο φορέας που διοικεί .
Και δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς Καλά, να τους αναγνωρίσουμε την μειωμένη επιχειρησιακή επάρκεια ,αλλά με τέτοιες δηλώσεις , δεν αποδεικνύουν ότι τους λείπει και ο κοινός νους;
Με δεδομένο ότι η ''διάγνωση'' της παραπάνω αμφίπλευρης ασθένειας πάει πολύ πίσω και η κατάσταση με τον καιρό, αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει ,μήπως είναι ώρα να ληφθούν δραστικά μέτρα. Μήπως δηλαδή ήλθε η ώρα, η επόμενη κυβέρνηση για να συμπληρώνει καίριες θέσεις όπως οι παραπάνω, αλλά και όποιες άλλες τυχόν συμφωνηθούν από τα κόμματα, πρέπει να θεσπίσει συγκεκριμένες και ιδιαίτερα αυστηρές διαδικασίες Π.χ την έγκριση τους από τη βουλή με ισχυρή πλειοψηφία;
Γιατί δεν μπορεί η κατάληψη μιας θέσης, ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη της χώρας και τη ζωή των πολιτών, να αφήνεται στην κρίση ενός Καμμένου ή ενός Τόσκα .
Παραδείγματα από άλλες χώρες υπάρχουν πολλά , αρκεί βεβαίως να υπάρξει η σχετική πολιτική βούληση.
