Απέναντι στην μεγαλύτερη κοινή πρόκληση που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα, οι σύγχρονες κοινωνίες, η ΕΕ δείχνει ότι ακόμα και μέσα από δύσκολους και επίπονους συμβιβασμούς, βρίσκει την λύση για να ανταποκριθεί στα κρίσιμα διακυβεύματα της μεγάλης υγειονομικής κρίσης. Μέσα από υπαρκτές και μεγάλες εθνικές διαφορές, μέσα από συμβιβαστικές προτάσεις, η επόμενη ημέρα βρίσκει την ΕΕ έχοντας καταλήξει σε μια τεράστια δημοσιονομική υποστήριξη ανάκαμψης, να ξεπερνάει τις όποιες δυσκολίες,
Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *
Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοφανούς δημοσιονομικής στήριξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η χώρα θα κληθεί να λάβει 70 δις €, που δεν πρέπει απλά να καλύψουν ελλείμματα 10ετιών, παρεμβατικά σχεδιασμένων αποτυχημένων αντιλήψεων στο κεντρικό κράτος, στην αυτοδιοίκηση των Δημάρχων, των διορισμένων ή αιρετών Περιφερειαρχών. Στον καθορισμό όσων αυτά συνιστούν, η χώρα, 46 χρόνια μετά την Μεταπολίτευση πρέπει να αλλάξει ταχύτητα, να περάσει σε μια άλλη κατηγορία, να μεταρρυθμισθεί δομικά, καθώς ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός είναι αυτός που θέτει την σημειολογική και όχι μόνο διάσταση.
Το μήνυμα της Μεταπολίτευσης, επικαιροποιημένο, μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο αφήγημα υπεύθυνης λειτουργίας, αναδεικνύοντας τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό καίριων εθνικών επιλογών. Η ιστορική διαδρομή και καταγραφή του Ελληνισμού ανοίγεται σε μια νέα εποχή προκλήσεων και προοπτικών, επενδύοντας σε μια διάταξη ευθύνης, χωρίς τις αυταπάτες και τα μυθεύματα που καλλιεργήθηκαν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, φθάνοντας μέχρι και στην εξωτερική πολιτική.
Σαράντα έξι χρόνια μετά τον Ιούλιο του 1974, η Ελλάδα χρειάζεται μια διευρυμένη επιστροφή στην κανονικότητα, συνδυασμένη με μεγάλες αλλαγές, μια νέα αρχιτεκτονική για ένα σύγχρονο κράτος. Αυτό που 2500 χρόνια πριν, δημιούργησε την Δημοκρατία, που κομμάτια της εκτείνονται μέχρι το Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο.
Η χώρα χρειάζεται εμβληματικές κινήσεις, εκτείνοντας τις εμβληματικές αξίες του Πολιτισμού, της Παιδείας, της Τέχνης, συνδέοντας αυτές με την δημόσια σφαίρα. Κινήσεις που θα μας αποδεσμεύσουν από την κατεστημένη λογική να δημιουργούμε ανακυκλωμένα μοντέλα τοπικής εξουσίας, συντηρητές χαμηλού βεληνεκούς, διαχειριστές υποσχέσεων, που θυμούνται ανά 5ετία οράματα και σχεδιασμούς.
Η νέα εποχή χρειάζεται τα ιστορικά κύτταρα, την μνήμη του Ελύτη, του Χατζιδάκι, της Μερκούρη, του Τσάτσου, του Παπαγιαννάκη, του Δοξιάδη. Να αναδείξει ένα νέο ξεκίνημα, βάζοντας την χώρα στο κέντρο ενός νέου παγκόσμιου γίγνεσθαι, άλλου στίγματος και κατεύθυνσης. Χρειάζεται τις βαθιές ιστορικές ρίζες ενός έθνους που μπορεί να αφομοιώνει την εξωστρέφεια των φιλοσοφικών ρευμάτων, της πολιτικής, της διανόησης, που έδειξε ικανότητα από τα δεινά του Πολέμου, της Κατοχής, των Δεκεμβριανών και του Εμφυλίου, να ακολουθήσει συντεταγμένα τα ελεύθερα και δημοκρατικά κράτη του κόσμου.
Η χώρα από την οικονομική αλληλεξάρτηση, πρέπει να περάσει στην οικοδόμηση της εθνικής επάρκειας, δημιουργώντας μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση, μέσα σε μια ΕΕ που αλλάζει. Δημιουργία που πρέπει να εδράζεται στην διεύρυνση των μεγάλων πολιτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που πρέπει να συντελούνται. Σχεδιάζοντας και οικοδομώντας τις δομές αυτών των κατευθύνσεων, μιας νέας παραγωγικής κλίμακας, που μπορεί να προέλθει από πλειοψηφικά ρεύματα, από μια πολιτική σύνθεση και συνεννόηση αρχών και όχι μηχανισμών.
Με μια οριοθετημένη διαφοροποίηση, που να εγκαταλείπει την αντιαναπτυξιακή στασιμότητα του αποτυχημένου επεκτατικού κρατικού μοντέλου, προσεγγίζοντας ένα νέο περιεχόμενο, που να βασίζεται στην ανταγωνιστική προσπάθεια μιας νέας αναπτυξιακής, παραγωγικής Ελλάδας.
Οι νέες αναγκαιότητες της χώρας μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, δημιουργούν νέες ευκαιρίες ανασυγκρότησης της χώρας, για μια υγιή προσαρμογή , διαμορφώνοντας ένα δημιουργικό, εξελικτικό πλαίσιο για την εθνική προσπάθεια. Η δημοσιονομική προσπάθεια της χώρας κατά την προηγούμενη 10ετία, με την κρίση να αποκαλύπτει τον συσχετισμό της με τις ελλειμματικές δομές ανάπτυξης του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, ένα σύστημα κακής διαχείρισης σε πλείστες περιπτώσεις ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων, αναξιοκρατίας.
Ο δομικός μετασχηματισμός είναι αναγκαίος, οι δυσλειτουργίες του κεντρικού κράτους και της αυτοδιοίκησης είναι πολυεπίπεδες, η ψηφιακή μεταρρύθμιση, η αξιολόγηση, είναι βασικά συστατικά μιας νέας κουλτούρας, που να λειτουργεί ως επιταχυντής της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης του gov.gr.
Oι Έλληνες έχουμε όλα τα εφόδια για να κάνουμε την χώρα μας State, ένα κράτος που θα έχει σταθερότητα στους βασικούς πυλώνες άσκησης πολιτικής. Πολιτική όμως με διαμόρφωση μακράς πνοής, που να έχει την ικανότητα να μπορεί να απευθύνεται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr
