Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
«Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή» είπε, κάποτε ένας Αμερικάνος ποιητής, για να…σιτζολίσει -που λέμε στην Κρήτη- το δικό του παρηκμασμένο πολιτισμό. Κοινώς τους είπε: Δεν υπάρχει σωσμός!
Τρανό παράδειγμα (κατά)πτωσης τα όσα συνέβησαν την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου και πέριξ αυτής. Μια ιστορική μέρα και δεν της το είχαμε! Λίγο πριν εκπνεύσει ο μήνας, ελάχιστα Σχολεία των πόλεων της Κρήτης -Λύκεια και Γυμνάσια- έκαναν σωστό μάθημα. Κάποιες ώρες στην αρχή και μετά οι μαθητές δεν άντεχαν να μείνουν στις τάξεις! Έπρεπε να εκφράσουν μαζικά της χαρά τους. Κάτι αντίστοιχο σε δημόσιες υπηρεσίες, σε δουλειές του ιδιωτικού τομέα, επηρεασμένοι ακόμη και κάτι άμοιροι πρόσφυγες που έχουν έρθει εδώ για να επιβιώσουν και πήγαν μεροκάματο στις ελιές. Με μιας παράτησαν τη ντέμπλα την Παρασκευή!
Τι συνέβη ; Οι θεοσεβούμενοι θα πουν: Ήταν μια μέρα πριν την εορτή του Αγίου Ανδρέα . Οι φιλίστορες πως ήταν δύο μέρες πριν τη σημαντική επέτειο της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Οι μαθητές είχαν κάθε λόγο να το γιορτάσουν. Οι εργαζόμενοι να την κάνουν γυριστή. Αλλά δεν ήταν…Πάτρα να έχει πολιούχο τον Ανδρέα, δεν ήταν μια επέτειος που τη μαθαίνουν τα παιδιά στις τάξεις, ελάχιστοι στην Κρήτη πια συγκρατούν στη μνήμη τους τούτη την ημερομηνία-σταθμό: 1 Δεκεμβρίου 1913.
«Κύριε πότε τελειώσει ντουλειά; Τέλει πάρει iphone black Παρασκευή» είπε ο Σύριος εργάτης στο αφεντικό που τον είχε στο λιόφυτο. Κι εκεί αρχίσαν όλα. Ο κόσμος προσκύνησε, οι ιθαγενείς έζησαν στιγμές αποκάλυψης στις ουρές , συνωστισμός της Σμύρνης στα…ταμεία.
Δεν ήταν, λοιπόν, εθνικοί-ιστορικοί λόγοι της αργίας, που πήραμε από τη …σημαία. Ο χρόνος σταμάτησε το πρωί της Παρασκευής. Στην πραγματικότητα σταμάτησε όλη την προηγούμενη εβδομάδα για την οποία το ξενόφερο, όπως όλα, Black Friday μετετράπη σε ελληνικότατο …βλακ- week!
Όλη η σαβούρα ξεπουλήθηκε με μιας. Η αγορά γέμισε με διπλές και τρίδιπλες ταμπέλες. Ο εμπορικός κόσμος το είδε σαν ευκαιρία να παρασύρει τις φυλές των ντόπιων που έπεσαν με τα μούτρα στα χαϊμαλιά. Κάτι σαν τους διαδόχους του Μαγγελάνου, που όταν πέθανε ο καπετάνιος τους ,στο ταξίδι προς τις Φιλιππίνες και αφού πρώτα μοίρασαν στους ιθαγενείς καθρεφτάκια και μεταξωτές κορδέλες γέμισαν τα αμπάρια των πλοίων με κανέλα και άλλα πολύτιμα μπαχαρικά!- στην πορεία τα καράβια βούλιαξαν , αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία!
Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν θα είναι η τελευταία. Το κάναμε στις εποχές του χρηματιστηρίου, το κάναμε ακόμη και τα χρόνια της κρίσης με ακόμη χειρότερο τρόπο. Δεν κοιτάξαμε την καμπούρα μας, δεν είδαμε τις πραγματικές ανάγκες μας. Δεν προτάξαμε το εθνικό συμφέρον, δεν σεβαστήκαμε την ιστορική μας διαδρομή.
Δυστυχώς όπως παρατηρούσε ο συνοδοιπόρος του Μαρξ, ο Ένγκελς, το μόνο πράγμα που μας διδάσκει η ιστορία είναι ότι τίποτε δεν μας διδάσκει η ιστορία. Για να το πούμε πιο απλά: Δεν υπάρχει σωσμός!
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
