Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Πριν από πέντε χρόνια ετοιμαζόμασταν να ζήσουμε μια πολιτική ανατροπή για την οποία όλοι ήμασταν υποψιασμένοι. Ερχόταν ένας χαρισματικός νέος, που εξέφραζε το καινούργιο, την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Μετουσίωνε σε προσδοκία το θυμό ενός κόσμου που ένιωθε ότι δεν είχε καμία ευθύνη για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα.
Ατυχώς για τον Αλέξη το καλάθι ήταν μεγάλο, πολλοί περίμεναν περισσότερα πράγματα από αυτά, που ο ίδιος μπορούσε, στην πραγματικότητα, να κάνει. Η ελπίδα που γεννούσε ο πολλά υποσχόμενος φέρελπις διαψεύστηκε στην πορεία. Το είχε βεβαίως… δουλέψει κι ο ίδιος τάζοντας τον ουρανό με τα άστρα , ζωή χωρίς μνημόνια και ΕΝΦΙΑ ως και κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Είπε κι άλλα πολλά που στο τέλος και ο ίδιος αδυνατούσε να διαχειριστεί. Δίχασε μια κοινωνία, έχασε το πλεονέκτημα που είχε το προηγούμενο διάστημα. Ο ίδιος το ονόμασε αυταπάτη, η ιστορία μπορεί απλώς να το κατατάξει στην κατηγορία του άκρατου λαϊκισμού και να κρίνει με επιείκεια.
Σήμερα ,ακόμη κι όσοι κτίσαμε καριέρες στον αντι-μητσοτακισμό- για τον οποίο κάποτε η Αριστερά μάς έψεγε, λόγω... Ανδρέα, είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε μια πολιτική αλλαγή η οποία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Κυριάκος που , όπως όλα δείχνουν, θα κληθεί να αναλάβει τις τύχες του τόπου ξεκινάει με…αβαντάζ έναντι του Αλέξη. Σε αντίθεση με τον σημερινό πρωθυπουργό που αρκετοί τον είχαν περί πολλού εκείνος θα έρθει -εάν έρθει- με…μικρό καλάθι και χαμηλό τον πήχη των προσδοκιών. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα επιμένουν ορισμένοι να τον αποκαλούν «Κούλη» θέλοντας να τον μειώσουν.
Πολιτικά υποτιμημένος μέσα στην οικογένειά του καθώς ο πατέρας του και οι συν αυτώ «έσπρωχναν» για χρόνια το "βαρύ πυροβολικό" , τη θυγατέρα, για την οποία διέβλεπαν μέλλον λαμπρό.
Πολιτικά υποτιμημένος μέσα στο κόμμα του, καθώς ουδείς πίστευε ότι μπορεί να φτάσει παραπάνω από ένα υφυπουργείο, ο δε ο προηγούμενος αρχηγός καυχιόταν ότι «εγώ δεν χάνω από αυτόν…»
Πολιτικά υποτιμημένος από φίλους και αντιπάλους με τον κυριότερο από αυτόν να δίνει…ούτε μία στο εκατομμύριο να χάσει από τον συγκεκριμένο αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Το όνομα, η οικογενειακή του κατάσταση, το κλίμα νεποτισμού και τα χαρακτηριστικά του δεν τον ευνοούν. Ενώ ξεκίνησε ευνοημένος στην πορεία όλα αυτά έγιναν τροχοπέδη , μόνο που και πάλι γίνεται πλεονέκτημα εάν τελικά φτάσει μέχρι την πηγή. Ακριβώς γιατί οι περισσότεροι περιμένουμε τα ελάχιστα, παίρνει χαμηλά το «μαγαζί» και στο τέλος μπορεί να εξασφαλίσει και μπόνους!
Έχει μια χρυσή ευκαιρία μπροστά του να γίνει πραγματικός Κυριάκος- και να μην μείνει με το μειωτικό χαϊδευτικό-, να μην σπαταλήσει το πραγματικό του κεφάλαιο και να μην γίνει ένας ακόμη διαχειριστής της τρέχουσας καθημερινότητας που επιβάλλουν οι δημοσκοπήσεις.
Ο Κυριάκος έχει να επιλέξει όπως έλεγε Άρθουρ Κλαρκ: Να γίνει ένας πολιτικάντης που σκέφτεται τις επόμενες εκλογές ή ένας πολιτικός, που σκέφτεται τις επόμενες γενιές.
