Του Δημήτρη Μιμή
Μπορούμε να πούμε σήμερα ότι, μια διαφορετικής μορφής οικογένεια από την σημερινή που επικρατεί, μπορεί να λειτουργήσει χωρίς εμπόδια και να επιβιώσει;
Σήμερα, όπως μας είναι γνωστό, στην κοινωνία μας επικρατεί η παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια που απαρτίζεται από τον πατέρα, τη μητέρα και ένα ή περισσότερα παιδιά και η μορφή αυτής της οικογένειας θεωρείται σήμερα ως η πλέον διαδεδομένη. Υπάρχουν φυσικά και άλλων μορφών οικογένειες όπως η μονογονεϊκή οικογένεια που αποτελείται από τον ένα γονέα και το παιδί ή περισσότερα. Αν τώρα με ρωτήσετε, ποια από τις δύο παραπάνω μορφή οικογένειας είναι η καλύτερη θα έλεγα ότι, τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς αλλά και ότι υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που τα πάνε καλύτερα από την πυρηνική οικογένεια.
Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές οικογένειας που θα τις αναφέρω απλά γιατί δεν είναι το θέμα που μας απασχόλει σήμερα. Έτσι επί πλέον έχουμε τη διευρυμένη οικογένεια, όταν μέσα σε μια πυρηνική οικογένεια μένουν και άλλα άτομα με δεσμούς αίματος (παππούδες κλπ.) Άλλη μορφή οικογένειας είναι αυτή που δεν έχει παιδιά όπου το ζευγάρι δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει. Υπάρχει επίσης και η θετή οικογένεια αλλά και η περίπτωση της οικογένειας όπου οι παππούδες αναλαμβάνουν την ανατροφή των παιδιών. Σ΄ όλες τις ανωτέρω μορφές υπάρχουν θετικά και αρνητικά σημεία.
Σκοπός όμως του άρθρου αυτού δεν είναι να σας παρουσιάσω τις μορφές οικογένειας που επικρατούν στην κοινωνία μας. ΄Όλοι μας, τις γνωρίζουμε γιατί τις συναντάμε γύρω μας. Στις μέρες μας όμως, παρατηρείται μια σταδιακή αντικατάσταση των μορφών οικογένειας που προαναφέραμε με συνέπεια μιας τάσης παρουσίασης και άλλων μορφών οικογένειας με κυρίαρχο στοιχείο την αλλαγή της δομής της. Να τονίσω στο σημείο αυτό ότι η κοινωνία προηγείται πολλές φορές του νόμου. Έτσι ένα θέμα πρώτα προηγείται στην κοινωνία και κατόπιν έρχεται ο νόμος να το επιβεβαιώσει. Η κοινωνία δηλαδή είναι πιο δημοκρατική και απ΄ αυτόν τον ίδιο το νόμο. Έτσι παρατηρούμε κυρίως στο εξωτερικό να ψηφίζονται νόμοι που διέπουν και τις νέες μορφές οικογένειας όπως για παράδειγμα των ομόφυλων ζευγαριών και την απόκτηση παιδιών απ΄ αυτούς.
Εγώ θα σταματήσω στη μορφή των ομόφυλων ζευγαριών. Ευκαιρία παίρνω από τον γάμο του κ. Κασσελάκη με τον ομόφυλο του κ. Τάιλερ και την επιθυμία τους να αποκτήσουν παιδιά. Οι περισσότεροι από εμάς, ανεξαρτήτου πολιτικής τοποθέτησης το δεχόμαστε ή το κατακρίνουμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Στην περίπτωση αυτή ο κ. Κασσελάκης έχει ακούσει τα εξ αμάξης για το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Αν ήταν κάποιος άλλος το θέμα θα περνούσε στα ψιλά γράμματα. Επειδή όμως είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γίνονται όλα αυτά τα περίγελα πράγματα. Ντροπή μας λοιπόν. Ο κ. Κασσελάκης δεν έχει γίνει ποτέ προκλητικός πάνω στις σεξουαλικές του επιλογές. Όμως, άλλα άτομα αντιπολιτευόμενα, κυρίως πολιτικοί και δημοσιογράφοι δείχνουν απρεπώς τις διαφορετικές πεποιθήσεις που διακατέχονται. Δεν θέλω βέβαια να πιστεύω ότι ορισμένοι ομοϊδεάτες του διακατέχονται και αυτοί από προκαταλήψεις και δεν το δείχνουν, φοβούμενοι τον διασυρμό από τους συντρόφους τους.
Τα άτομα λοιπόν που εναντιώνονται στον κ. Κασσελάκη καλό θα είναι να δεχτούν να περάσουν από ένα test προσωπικότητας. Εκεί θα δουν τι πρεσβεύουν και γιατί δείχνουν τέτοιες παρορμητικές συμπεριφορές. Λέω παρορμητικές γιατί βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα ή επιζητούν να βρεθούν στην δημοσιότητα. Το μόνο που κάποιος μπορεί να επισυνάψει στον κ. Κασσελάκη είναι η διαφορετικότητα του, αλλά και αυτό σήμερα έχει ξεπεραστεί.
Ο γάμος του κ. Κασσελάκη με τον ομόφυλο του κ. Τάιλερ δεν θα πρέπει να μας ενοχλεί. Είναι ένα ομόφυλο ζευγάρι και απ΄ ότι είπαν θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια και παιδιά. Πιστεύω ότι θα έχουν ζητήσει βοήθεια και ψυχολογική εκπαίδευση σε θέματα νομοθεσίας σε ότι αφορά την αναδοχή η την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ρόλου τους.
Προσωπικά βλέπω μονάχα ένα αρνητικό στοιχείο στην όλη υπόθεση Κασσελάκη. Είναι οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίζουν τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών μέσα σ΄ ένα κόσμο διακρίσεων, όπως είναι ο δικός μας. Ο κ. Κασσελάκης αντιπροσωπεύει την κοινωνία μας και αργότερα θα έρθει ο νόμος να επισφραγίσει αυτό που σήμερα κατακρίνουν, ο καθένας για δικούς του λόγους. Η παραπάνω δυσκολία μπορεί φυσικά να ξεπεραστεί με την εκπαίδευση των μαθητών στο σχολείο αλλά και της κοινωνίας, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα στη γέννηση τους.
Φωτογραφία αρχείου από shirotie via vista.create
