Μια δεκαετία μετά την οικονομική κρίση, χρόνια που επηρέασαν και την ευρωπαϊκή κοινωνική πραγματικότητα, με την ΕΕ να αναζητεί τρόπους και πολιτικές ανάσχεσης της κρίσης, με υπαρκτά τα θεσμικά κενά και ελλείμματα στην αρχιτεκτονική της, με τη Νομισματική Ένωση να μην συνοδεύεται από την Οικονομική, οι χώρες και οι κοινωνίες μας, όλη η ανθρωπότητα έχουν να αντιμετωπίσουν μια θανατηφόρο υγειονομική πανδημία.
Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *
Η αρχή του 2021 βρίσκει την ΕΕ των 27, να έχει επιτέλους οριοθετήσει την συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο για την αποχώρηση του, να μας θυμίζει όμως τις παρενέργειες του εθνικολαϊκισμού, η πρόκληση δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση Κάμερον ήταν η αρχή. Βρίσκει όμως την ΕΕ στην αρχή του εμβολιαστικού εφοδιασμού των Πολιτών της, ένα ισχυρό όπλο για την καταπολέμηση της πανδημίας, στέλνοντας το μήνυμα του ευρωπαϊκού συντονισμού και στο υγειονομικό πεδίο. Έχοντας προηγηθεί οι ευρωπαϊκές αποφάσεις για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, μέσα από δύσκολες και επώδυνες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, με την Ευρώπη να κινείται, έστω και μέσα από την συσσώρευση της δυσκίνητης διακυβερνητικής διαχείρισης των εθνικών δεδομένων. Καταδεικνύοντας παράλληλα ότι το ευρωπαϊκό ενοποιητικό σχέδιο χρειάζεται την εξέλιξη του με σαφή οριοθέτηση προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης, της πολιτικής ενοποίησης, με μια επικαιροποιημένη επανάκαμψη της φεντεραλιστικής πρότασης.
Η συνειδητοποίηση της ευρωπαϊκής ενότητας, οι ευρωπαϊκές προτεραιότητες, απαιτούν συντονισμό και μηχανισμούς υπερεθνικής ταυτότητας, γιατί το μέλλον της ηπείρου μας, ως γεωγραφικός χώρος ειρήνης, ευημερίας, κοινωνικής συνοχής, θα κριθεί από την αναγκαία μετεξέλιξη σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση. Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος τρόπος να διατηρήσουν τα εθνικά μας κράτη μέσα από την ενότητα και την ποικιλομορφία, την πορεία τους στον κόσμο, απέναντι στις διαιρέσεις και στους διχασμούς, την δημαγωγία και τις απειλές του εθνικολαϊκισμού.
Το 2021, θα φανεί κατά πόσον η ΕΕ μπορεί να κερδίσει συνολικά το στοίχημα μιας σταθερής και βιώσιμης ανάπτυξης, αξιοποιώντας την ιστορική συμφωνία του προηγούμενου έτους, που δίνει ψήγματα ομοσπονδιακού χαρακτήρα στην ΕΕ.
Οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, οι μηχανισμοί του, αποτελούν την ευρωπαϊκή απάντηση για μια νέα θεμελίωση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, για την αντιμετώπιση υγειονομικών κρίσεων, για την θωράκιση του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού χώρου.
Με την ΕΕ όμως να χρειάζεται ακόμα αρκετή πολιτική βούληση για να γίνει οικονομική και πολιτική ένωση, η συμφωνία του 2020 είναι ένα σημαντικό βήμα για να μπορέσει να διαμορφωθεί μια αρχιτεκτονική εξεύρεσης και αξιοποίησης πόρων, μέσα από έναν κοινό δημοσιονομικό χώρο. Με την ΕΕ να στερείται έναν αυθεντικό, ενισχυμένο Κοινοτικό Προϋπολογισμό, η κοινή προσπάθεια για την επιτάχυνση της ενοποιητικής διαδικασίας, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, την οικονομική σύγκλιση, γίνεται πιο αναγκαία από ποτέ.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr
