Η αλήθεια για την κάμερα – big brother στα σχολεία

Μανώλης Πιτταροκοίλης
Μανώλης Πιτταροκοίλης

Δεν υπήρξε ούτε η στοιχειώδης ευαισθησία να τεθεί το θέμα της παρουσίας κάμερας στην τάξη σε διαβούλευση.

Του Μανώλη Πιτταροκοίλη*


Στο θέμα του περιορισμού της διασποράς του κορονοιου η κυβέρνηση πήρε τα εύσημα τοπικώς και διεθνώς. Που οφείλεται όμως αυτό; Προφανώς στη σπάνια πρακτική που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από τους πολιτικούς μας να ακούσουν τους ειδικούς επιστήμονες και οι πολιτικοί να φροντίσουν ώστε να εφαρμοστούν από τους πολίτες τα μέτρα που πρότειναν οι ειδικοί.

Σχετικά με το  εγχείρημα της τηλεκπαίδευσης σύγχρονης είτε ασύγχρονης, που επιτυχώς εφαρμόζεται εδώ και χρόνια διεθνώς κυρίως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση,  οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με γρήγορα αντανακλαστικά , μπόρεσαν να εκπαιδευτούν μόνοι τους μέσω της πανδημίας  και πέτυχαν ώστε οι μαθητές να μην χάσουν την επαφή με την μαθησιακή διαδικασία.

Δυστυχώς όμως τώρα, στο επίσης μεγάλο θέμα της παρουσίας κάμερας στην δια ζώσης διδασκαλίας (μέσα στην τάξη) μέσω πανδημίας, εκτός από το πολύ σοβαρό θέμα των προσωπικών δεδομένων που ανακύπτει, η κυβέρνηση δεν ζήτησε καν τη γνώμη των ειδικών επιστημόνων δηλαδή των παιδαγωγών, παρά μόνο τη γνώμη των υπηρεσιακών παραγόντων που τις περισσότερες φορές φαίνεται να είναι βασιλικότεροι του βασιλέως.

Δεν υπήρξε ούτε η στοιχειώδης ευαισθησία να τεθεί το θέμα της παρουσίας κάμερας στην τάξη σε διαβούλευση. Αντίθετα, η συγκεκριμένη διάταξη, πέρασε ως επείγουσα τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο. Κάτι δηλαδή σαν αποφασίζουμε και διατάσσουμε. Μάλλον επικράτησε η αντίληψη «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Στα κανάλια βέβαια, δεν καλούνται και δεν εμφανίζονται οι ειδικοί παιδαγωγοί να ενημερώσουν τους πολίτες για την αντιπαιδαγωγική εκπαιδευτική διαδικασία – οπισθοδρόμηση που ενέχει η χρήση της κάμερας και όχι βέβαια για την εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Διότι αν μιλούσαν οι παιδαγωγοί δεν θα υπήρχαν σοβαρά επιστημονικά αντεπιχειρήματα.

Προφανώς οι  παιδαγωγοί θα μας εξηγούσαν ότι ο κάθε εκπαιδευτικός προσέρχεται στο μάθημα του, προκειμένου να πετύχει πολύ συγκεκριμένους γνωστικούς στόχους, να μπορέσουν οι μαθητές να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Για να πετύχει ο εκπαιδευτικός τους τους στόχους του, χρειάζεται να συμμετέχουν οι μαθητές. Για να συμμετέχουν όμως οι μαθητές πρέπει ο εκπαιδευτικός να σχεδιάσει ανάλογες δραστηριότητες χρησιμοποιώντας συμμετοχικές εκπαιδευτικές τεχνικές. Όπως: Καταιγισμό ιδεών, συζήτηση, ομάδες εργασίας, ερωτήσεις απαντήσεις, χιονοστιβάδα, παίξιμο ρόλων κ.λπ. Όταν παρακολουθεί κάποιος μαθητής το μάθημα μέσω video δεν του δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχει ουσιαστικά στις δραστηριότητες διότι το video δεν παρέχει αλληλεπίδραση στο μάθημα, στοιχείο απαραίτητο στην δια ζώσης διδασκαλία.

Με βάση την  επιμόρφωση Β επιπέδου που πραγματοποιεί το Υπουργείο παιδείας είτε δια ζώσης είτε με τηλεκπαίδευση (σύγχρονη και ασύγχρονη) προς τους εκπαιδευτικούς, σχετικά με την αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και επικοινωνιών (ΤΠΕ), δεν χρησιμοποιείται καθόλου η βιντεοσκόπηση, καθώς η παρακολούθηση του μαθήματος με κάμερα δεν συνάδει με τις παραπάνω εκπαιδευτικές τεχνικές. Δεν εξυπηρετεί καμία μέθοδο διδασκαλίας η βιντεοσκόπηση, συνάδει μόνο με την δασκαλοκεντρική διδασκαλία με την εκπαιδευτική τεχνική της εισήγησης, εξυπηρετεί μόνο την  παθητική συμμετοχή του μαθητή και την θεωρία μάθησης του συμπεριφορισμού, διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνεται επιστημονικά να αποφεύγονται στο μάθημα. 

Ένα video μπορεί να προβληθεί από τον εκπαιδευτικό στο μάθημα ως εποπτικό υλικό στις περιπτώσεις που κρίνει ο ίδιος ότι το video μπορεί να δώσει μία υπεραξία στο μάθημα, για ενεργοποίηση των μαθητών είτε ως αφόρμηση στο μάθημα προκειμένου να συμμετέχουν οι μαθητές σε κάποια δραστηριότητα.

Πουθενά στον κόσμο δεν φαίνεται με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν να χρησιμοποιείται η χρήση κάμερας για την δια ζώσης διδασκαλία μέσα στην τάξη.

Ας επανεξετάσει λοιπόν η κυβέρνηση την χρήση κάμερας μέσα στην τάξη, καθώς αφενός αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς να εφαρμόζουν στην τάξη και αφετέρου, όταν πρωτοτυπούμε χωρίς την γνώμη των ειδικών επιστημόνων, μάλλον γινόμαστε παράδειγμα προς αποφυγή  και όχι προς μίμηση.

 

*Αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Ηρακλείου

Επιμορφωτής Β επιπέδου

 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ