Του Σταύρου Καραΐνδρου
Ως άλλος επαναστατικός Νότης Σφακιανάκης, "βγαλμένος" από την ανάγκη να ακουμπήσουν κάπου οι παντός τύπου συνωμοσιολόγοι, ο Γρηγόρης Πετράκος σπατάλησε 20 λεπτά από τη ζωή του για να αναδείξει μέσω social media την ανάγκη να σταματήσουμε να "είμαστε πρόβατα" -όπως λέμε στην καθομιλουμένη- και να γίνουμε όλοι αρνητές της μάσκας και του κορωνοϊού.
Από μόνη της αυτή η παράγραφος έχει το ακραίο φαινόμενο της κωμωδίας που θα ζήλευαν ακόμα και οι Monty Python, κατηφορίζει και στο επίπεδο του Σεφερλή. Ερχεται να προστεθεί στα τόσα που καλείται να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας σε μία περίοδο που ως φαίνεται η "δημοκρατία της γνώμης" είναι η μεγαλύτερη πανδημία ακόμα και από τον ίδιο τον κορωνοϊό.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι κάθε λογής "Πετράκηδες" αυτού του κόσμου βρίσκουν βήμα στα ΜΜΕ με τον αστερίσκο της ηθικολογίας που θέλουμε να περιβάλλεται η δημοσιογραφία για το ότι πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Πιάσ' το αυγό και κούρευ'το, με λίγα λόγια.
Η πανδημία της αμορφωσιάς και της viral καθημερινότητας για μερικά likes είναι αυτή που δεν θα νικηθεί ποτέ από κανένα εμβόλιο. Σήμερα είναι ο Γρηγόρης Πετράκος που βρίσκει το βήμα πιστεύοντας ότι θα διαμορφώσει άποψη στους κάποιους followers που έχει, αύριο θα είναι κάποιος άλλος.
Μία προσωπικότητα βγαλμένη από reality τραγουδιού, που ουδέποτε βρήκε θέση στην μουσική επικαιρότητα παρά μόνο σε κουτσομπολίστικου περιεχομένου Μέσα, προσπαθεί να διαμορφώσει άποψη με μπουρδολογίες που αποτελούν τον έξαψη των συνωμοσιολόγων. Ο Γρηγόρης Πετράκος δεν έχει τη δυναμική να διαμορφώσει άποψη, το μόνο που καταφέρνει είναι να κερδίσει τα 15 λεπτά δημοσιότητας του Ουόρχολ (και ταυτόχρονα, ως εκ θαύματος!, να διαφημίσει και το νέο... επαναστατικό του τραγούδι) χτίζοντας πάνω στην ανάγκη του κόσμου να πιαστεί από κάπου και να κερδίσει μία ελπίδα για το αύριο. Κάθε τέτοια τοποθέτηση και προβολή γεννά τον κίνδυνο για το αύριο.
Με τη Χρυσή Αυγή να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα γιγάντωσης ενός "τίποτα" και πως από τα μηδενικά ποσοστά έγινε το αποκούμπι των απεγνωσμένων που δεν ήξεραν πώς... θα πάνε να σηκώσουν με ασφάλεια χρήματα από τα ATM, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως "άχρηστη πληροφορία της ημέρας". Ακόμα κι αν αυτή είναι ο Γρηγόρης Πετράκος.
Ακόμα κι αν βάλουμε στην εξίσωση ότι ο συγκεκριμένος απλά καταθέτει μία άποψη και βάζει στο τραπέζι ένα θέμα προς συζήτηση, αυτό καταρρίπτεται αμέσως όταν ο ίδιος φροντίζει να βάλει τέλος στον όποιο αντίλογο. Λοιμωξιολόγος, γιατρός, καθηγητής Πανεπιστημίου, πολιτικός αναλυτής, ίσως και πρόεδρος της Κομισιόν. Όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα. Δεν είναι απλά ένας καλλιτέχνης που ζει μέσα από τους προβληματισμούς του για να γεννήσει τραγούδια, είναι όλα τα παραπάνω που ο ίδιος πιστεύει γιατί πολύ απλά ο προβληματισμός του είναι πώς θα γίνει ξανά γνωστός.
Το κατάφερε προς το παρόν, ίσως κάποιοι να ανατρέξουν στο youtube για να θυμηθούν κάποιες από τις παλιές του επιτυχίες. Μέχρι το επόμενο video ή το επόμενο ποστάρισμα ο ίδιος να πιστεύει ότι κέρδισε μία μάχη, αφύπνισε συνειδήσεις και μπορεί να δώσουν το όνομά του σε κάποιο δρόμο.
Η αμφιβολία, ο προβληματισμός, τα ερωτήματα που προκύπτουν από όλο αυτό που ζούμε είναι εύλογη αντίδραση της συναισθηματικής μας κατάστασης. Ο Γρηγόρης Πετράκος και ο κάθε συνωμοσιολόγος περνάνε στο άλλο επίπεδο: σε αυτό της απολυτότητας.
Εδώ έρχεται να λειτουργήσει το φίλτρο του καθενός. Πώς θα διαχωρίσεις τη γραφικότητα από την πραγματικότητα. Και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν οι ξεκάθαρες απαντήσεις μπροστά μας, κάποιες φορές η κρίση θολώνει όπως τα γυαλιά από τη μάσκα. Εδώ ακριβώς έρχεται ένας Γρηγόρης Πετράκος να γίνει ο γιατρός της ψυχής. Ωχ, Παναγία μου, που έλεγε ο Χάρρυ Κλυν.
