Του Δημήτρη Μιμή
Να που πάλι, εν μέσω πανδημίας, ήρθε στο προσκήνιο η αστυνομική βία, με τον αναίτιο ξυλοδαρμό 29χρονου στην πλατεία Ν. Σμύρνης. Το γεγονός αυτό, σαν αποτέλεσμα μιας βλακώδους ενέργειας, φασιστικής θα έλεγα, εκ μέρους κάποιων αστυνομικών, έφερε τα πάνω κάτω στην ήσυχη περιοχή της Ν. Σμύρνης, αλλά και σ΄ άλλα μέρη που θα συνεχίσουν να εκδηλώνονται αυτές τις μεριές.
Τι να πούμε και τι να γράψουμε. Αυτά που λέγονται, λέγονται στις παρέες μας και στις οικογένειες μας, αλλά φαίνεται ότι μένουν εκεί. Αυτά που όμως γράφονται και που τα γράφουν ολίγοι, πρέπει να τους δοθεί προσοχή από την σημερινή πολιτική εξουσία, που είναι η κύρια υπεύθυνη, ώστε να μην επαναλαμβάνονται.
Προσωπικά εγώ σοκαρίστηκα από τις εικόνες του ξυλοδαρμού που είδα στην τηλεόραση και στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα. Πιστεύω ότι και εσείς το ίδιο θα αισθανθήκαμε. Είμαι γεμάτος αγανάκτηση και διακατέχομαι από ανάμικτα συναισθήματα. Τι να σκεφτώ, μα τόσο βλάκας είναι αυτός ο αστυνομικός, αλλά και η ηγεσία του, που ενώ ο πολίτης έχει συλληφθεί, τον κτυπά βάναυσα, χωρίς ο πολίτης να αντιστέκεται και να φωνάζει μονάχα «πονάω». Πιστεύω ότι η αστυνομία έχει στους κόλπους της, μικρό αριθμό υπαλλήλων της, που εισέρχονται στο σώμα μόνο και μόνο για να μπορούν να κτυπούν συνανθρώπων τους, έχοντας βέβαια την κάλυψη της υπηρεσίας τους. Δεν έχετε παρατηρήσει ότι εκεί που συχνάζουν παιδιά, γυμναστήρια κ.α. να αναζητούν εργασία διάφοροι παιδόφιλοι γιατί εκεί μπορούν εύκολα να βρουν τα θύματα τους; Αυτό γίνεται και με μερικούς αστυνομικούς, Μπαίνουν στην αστυνομία για να κτυπούν.
Ο συγκεκριμένος αστυνομικός δεν είναι βλάκας, έχει μίσος για την κοινωνία που στην συγκεκριμένη περίπτωση η κοινωνία αντιπροσωπεύεται από τον 29χρονο πολίτη της πλατείας της Ν. Σμύρνης. Τα συγκεκριμένα άτομα μπαίνουν στο σώμα της αστυνομίας για να βρίσκουν εύκολα τα θύματα και να έχουν την κάλυψη της αστυνομικής αλλά της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω, αλλά διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια η αστυνομική βία είναι μια πραγματικότητα και την συναντάμε παντού σε κάθε διαδήλωση, θα έλεγα ότι είναι παντός καιρού. Η αστυνομική βία επιτρέπεται μονάχα από το νόμο όταν το επιτρέπει η κυβέρνηση για την προστασία των πολιτών από εγκληματικές πράξεις. Φαίνεται όμως, από τις τελευταίες πράξεις της αστυνομίας, ότι το μονοπώλιο της νόμιμης σωματικής βίας επιστρέφει στο κράτος. Πρέπει όμως το κράτος να έχει το μονοπώλιο της βίας; Είμαι ένας απ΄ αυτούς που πιστεύουν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και δεν δίνεται εντολή από πάνω, για να χρησιμοποιηθεί βία όπως γινόταν παλαιότερα. Όπως πάλι πιστεύω ότι τον τελευταίο καιρό μερικοί αστυνομικοί έχουν δει τα πράγματα από τη δική τους σκοπιά και άρχισαν να εκδηλώνονται. Πιστεύω ότι μέσα στην αστυνομία υπάρχουν αστυνομικοί που για δικούς τους ξεχωριστούς λόγους ο καθένας ασκεί βία όχι μόνο κατά των διαδηλωτών αλλά και ήσυχων πολιτών που, έτσι επειδή τους ήρθε. . Αυτοί οι αστυνομικοί δεν έχουν ποτέ ελεγχτεί και τιμωρηθεί και γι΄ αυτό συνεχίζουν να εκδηλώνουν βία. Ένεκα αυτού, από την πλευρά των πολιτών, υπάρχει ένα έντονο αίσθημα της ατιμωρησίας. Αυτό οφείλεται πιθανότατα στην περίπλοκη σχέση μεταξύ της αστυνομίας και του πληθυσμού. Από τη μια μεριά οι αστυνομικοί θεωρούν τους εαυτούς τους υπερβολικά ελεγχόμενους και από την άλλη, ένα μέρος του πληθυσμού θεωρεί τον εαυτό του θύμα βίας από την αστυνομία.
Οι εκδηλώσεις θυμού από τους πολίτες θα συνεχιστούν και η πολιτεία θα πρέπει να αναθεωρήσει την γενική πολιτική της αλά και την εκπαίδευση και επιμόρφωση των αστυνομικών που όπως φαίνεται δεν πραγματοποιείται στις μέρες μας. Χωρίς εκπαίδευση η αστυνομία πάντα θα βρίσκεται υπόλογος για τις πράξεις ορισμένων μελών της που λανθασμένα βρίσκονται στους κόλπους της. Να τι κάνουν αυτά τα στελέχη και φέρνουν σε δύσκολη θέση την αστυνομία αλλά την κοινωνία.
Τα πολιτικά κόμματα ας καθίσουν όλα μαζί και ας βρουν τι φταίει και η αστυνομία εκφράζεται πάντα με τη βία. Ειδικοί επιστήμονες γνωρίζουν τις αιτίες, ας τους καλέσουν και να ακούσουν τις θέσεις τους και να τις εφαρμόσουν. Κερδισμένοι θα βγούμε όλοι.
