Γράφει ο Σταύρος Γαβαλάς
Η Ευρώπη "καίγεται" από τις αγροτικές κινητοποιήσεις, η υπόλοιπη Ελλάδα το ίδιο, και εμείς εδώ στην Κρήτη σφυρίζουμε αδιάφορα, μιας και το συνδικαλιστικό κίνημα έχει προ πολλού κατεβάσει τη σημαία της επανάστασης και των αγώνων.
Θυμάμαι εποχές που, όταν γινόταν συλλαλητήριο στο Ηράκλειο, χαλούσε ο κόσμος, κλυδωνίζονταν κυβερνήσεις και γινόταν πρώτο θέμα σε όλη την Ελλάδα από την δυναμική συμμετοχή χιλιάδων αγροτών και κτηνοτρόφων.
Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, που έχω κι εγώ ο ίδιος πάρει μέρος σε κάποια από αυτά, η συμμετοχή του κόσμου ήταν απογοητευτική, ο παλμός λιγοστός και η δυναμική απούσα.
Τι σημαίνει αυτό; Ή ότι ο κόσμος δεν έχει ουσιώδη προβλήματα ή δεν πιστεύει και δεν έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς που βρίσκονται στην κορυφή της "πυραμίδας" των συνδικαλιστών και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω, αν και ανήκω στο μπλοκ των συνεταιριστών, ή δεν έχει καμιά διάθεση για αγώνες, βλέποντας ότι δεν αλλάζει τίποτα.
Παρόλα αυτά μπράβο στους νέους αγρότες που αποφάσισαν να ανασυνταχθούν και να επαναφέρουν στην ζωή την ιστορική ΟΑΣΝΗ που ήταν το σημείο αναφοράς για όλες τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, τα χρόνια εκείνα, που ο αγροτικός κόσμος συμμετείχε μαζικά και διεκδικούσε δυναμικά ένα καλύτερο μέλλον για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους του νησιού.
Καιρός είναι να μάθουμε γιατί η Κρήτη έχασε ένα πολύ μεγάλο μέρος από τις επιδοτήσεις που είχε κατοχυρώσει τα παλιότερα χρόνια, ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν προτάσεις για την αναθεώρηση της ΚΑΠ. Αν θυμάμαι καλά, ήταν την ίδια εποχή που η Περιφέρεια δεν είχε Αντιπερειφερειάρχη πρωτογενή τομέα, με τους αγρότες αμέτοχους.
Γιατί δεν στηρίχθηκε ο ελαιώνας της Κρήτης, όταν παρακαλώ ακούστε, το βαμβάκι παίρνει έξτρα επιδότηση κοντά στα διακόσια εκατομμύρια ευρώ για δυόμιση εκατομμύρια στρέμματα... Έξυπνο το 'λόμπι' των βαμβακάδων, αλλά εμείς κοιμηθήκαμε.
Κάντε λοιπόν το ίδιο και στην ελιά, μα το νησί δεν έχει πάνω από δυο εκατομμύρια στρέμματα ελαιώνες και μάλιστα σε περιοχές δύσβατες και κακοτράχαλες και όχι σε κάμπους που το μάτι σου δεν βλέπει την άκρη και που η καλλιέργεια τους είναι παιχνίδι με τα μηχανικά μέσα που υπάρχουν για το βαμβάκι.
Αλλά και οι κτηνοτρόφοι μας δεν μπορούν με τίποτα να συναγωνιστούν τους κτηνοτρόφους της υπόλοιπης Ελλάδας με τα χιλιάδες στρέμματα για την παραγωγή ζωοτροφών, με τη φέτα που τους εξασφαλίζει καλύτερες τιμές στο γάλα, λόγω ΠΟΠ, και με το κόστος παραγωγής σχεδόν στο μισό.
Ενίσχυση του μεταφορικού ισοδύναμου, για να έρχονται ζωοτροφές με χαμηλότερο κόστος, και αλλαγή του Κανονισμού της συνδεδεμένης ενίσχυσης γάλακτος, μιας και δεν πληρώνεται η παραγόμενη ποσότητα αλλά η κατά κεφαλή ζωική μονάδα σε κάθε κτηνοτρόφο.
Δώστε είκοσι λεπτά στο παραγόμενο γάλα χωρίς πλαφόν στα κιλά. Όποιος παράγει πραγματικά να παίρνει την επιδότηση στο γάλα.
Με αυτές τις άμεσες παρεμβάσεις θα μπορούσαν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της Κρήτης να πάρουν μια ανάσα για να παραμείνουν στις εστίες τους και να συνεχίσουν να παράγουν, αλλά τα προβλήματα θέλουν ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που με σοβαρότητα και υπευθυνότητα θα κάνει τον πρωτογενή τομέα του νησιού ποιο αποδοτικό και ποιο παραγωγικό.
