Μάιος 2022
Στους εκκλησιαστές αποδίδονται οι αξιομνημόνευτες αυτές φράσεις, που στην αρχαιότητα εξέφραζαν, την μυθοποιητική αίσθηση του χρόνου. Για τις εκφραστικές ανάγκες του ανθρώπου η έννοια του χρόνου διευρύνθηκε και σήμερα, εκφραζόμενος ως «ευκαιρία ή συγκυρία», δηλώνει την επιλογή του καταλληλότερου χρονισμού (timing), για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ το διήμερο 16 έως στις 18 Μαΐου, σηματοδοτεί το χρόνο της σποράς, που a priori δεν εξασφαλίζει την επιτυχία του θερισμού γιατί δεν μπορούν να προσδιοριστούν εκ των προτέρων οι παράγοντες εκείνοι, που διαμορφώνουν καθοριστικά την παραγωγική διαδικασία, στο μεταξύ σποράς και θερισμού χρόνο. Διαδικασία που στην προκειμένη περίπτωση σχετίζεται με τις πολιτικές αποφάσεις της Αμερικανικής κυβέρνησης για την προώθηση των Αμερικανικών συμφερόντων. Έτσι παραμένει άγνωστο τι θα αποκαλύψει ο χρόνος του θερισμού. Γέλιο και χαρά που η κυβέρνηση αναδεικνύει πρόωρα και άκριτα με ομιλία, μνημείο προσωπολατρίας, του κυβερνητικού εκπροσώπου, που αναφέρει ότι ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στις ΗΠΑ ως «πολιτικός παγκόσμιου βεληνεκούς» και «βαθυστόχαστος πολιτικός διεθνούς ακτινοβολίας», ή πένθος και λύπη, που στο σύνολο τους τα κομματικά στελέχη της αντιπολίτευσης αξιωματικής και ελάσσονος, προεξοφλούν και ως μικρόψυχες μοιρολογίστρες της πολιτικής, θρηνολογούν υποκριτικά για τη χαμένη ευκαιρία του πρωθυπουργού να κατονομάσει την Τουρκία, στην καλή αλλά και με ατυχείς αναφορές ομιλία του, στην κοινή συνεδρίαση της Βουλής των αντιπροσώπων και του Κογκρέσου. Κατονομασία, που θα ενοχλούσε την φιλοξενούσα τον Έλληνα πρωθυπουργό με την Ελληνική αντιπροσωπία, Αμερικανική κυβέρνηση. Κατονομασία, η οποία ως πολιτική πράξη, δεν συνάδει με τις αρχές και τους κανόνες της διπλωματικής δεοντολογίας, δεν υπηρετεί τις θέσεις της χώρας μας και για την αποκάλυψη της φρόντισε ο Ταγίπ Ερτογάν με τις απαράδεκτες δηλώσεις του για τον Έλληνα Πρωθυπουργό, αδυνατώντας να κρύψει την ενόχληση του. Μια αντιπολίτευση και δεν βλέπει μήτε θέλει να δει ευκαιρίες και δυνατότητες μιας Ελλάδας που αναζητά ευκαιρίες και δυνατότητες, οικονομικής ανάπτυξης αρνούμενη να αναγνωρίσει έστω τα όποια θετικά σημάδια της σποράς, που ο πρωθυπουργός της χώρας επιχείρησε επί διήμερο στην Αμερική και τα αποτελέσματα της οποίας θα αναδείξει ο επικείμενος χρόνος του θερισμού.
Τα χειροκροτήματα των Αμερικανών Βουλευτών και Γερουσιαστών, τα οποία εξέπληξαν ευχάριστα τον Έλληνα πρωθυπουργό, ασφαλώς και δεν σηματοδοτούν την αποδοχή των Ελληνικών θέσεων και αιτημάτων ούτε φυσικά την αποδοκιμασία της Τουρκίας και των προκλητικών και παράνομων ενεργειών της στην Ανατολική Μεσόγειο, που αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός χωρίς ευθεία αναφορά στην ταραξία χώρα και οι οποίες θέτουν σε σοβαρή δοκιμασία στη συνοχή του ΝΑΤΟ αλλά και ζωτικά Αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή.
Τα χειροκροτήματα σηματοδότησαν ευγενικές φιλοφρονήσεις και εξωτερίκευσαν τη στιγμιαία συναισθηματική φόρτιση των Αμερικανών Βουλευτών και Γερουσιαστών που άκουγαν ένα καλά δομημένο κείμενο στην Αγγλική την οποία ομιλούσε καλά ο πρωθυπουργός και το περιεχόμενο της δεν προκαλούσε τις Αμερικανικές θέσεις της «ευγενούς ουδετερότητας», που εκφράζεται με το τσιτάτο «Βρέστε τα ».
Η επιτυχία ή αποτυχία της διήμερης πρωθυπουργικής επίσκεψης στην Αμερική σχετίζεται άμεσα με την ικανοποίηση ή όχι από το Αμερικανικό Κογκρέσο, των Τουρκικών αιτημάτων για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση 80 μαχητικών αεροσκαφών F16 στην έκδοση Viper και την αγορά 40 νέων υπερσύγχρονων νέας γενιάς μαχητικών F16. Αιτήματα που παραπέμπουν στο ψευτο-απειλούμενο τουρκικό VETO στην ένταξη της Σουηδίας και Φιλανδίας στο NATO και όχι φυσικά στους βερμπαλισμούς του Τούρκου προέδρου για δήθεν υπόθαλψη τρομοκρατών και εμπάργκο οπλικών συστημάτων από τις προς ένταξη στο NATO χώρες.
Η επίσκεψη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου την επομένη ακριβώς της αναχωρήσεως της Ελληνικής αντιπροσωπίας, ο ρόλος του διαμεσολαβητή, που η Αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται να ανέχεται για την Τουρκία, τον ταραξίας της Ανατολικής Μεσογείου, τον εισβολέα της Κύπρου και της Συρίας, τη χώρα με την επαμφοτερίζουσα θέση, η οποία χωρίς κανένα απολύτως κόστος παριστάνει τον διαμεσολαβητή, αλλά και η επιστολή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Κογκρέσο με την οποία διαφαίνεται κάποια επιθυμία να ικανοποιηθεί το τουρκικό αίτημα για την αγορά 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών
F-16 και την αναβάθμιση 80, επιβεβαιώνουν ότι ήδη συζητείται στην Αμερικανική κυβέρνηση σοβαρά η επανενσωμάτωση της Άγκυρας στο δυτικό στρατόπεδο, γεγονός που θα μειώνει το αποτύπωμα της επίσκεψης και θα δημιουργήσει νέα δεδομένα και καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σύμφωνα με το Βικιλεξικό «ιστορικό» χαρακτηρίζεται ό,τι είναι σχετικό με την ιστορία, ή ό,τι έχει καταγραφεί από την επιστήμη της ιστορίας, ή ό,τι πραγματικά υπήρξε ή έγινε ή ό,τι έχει χαρακτηριστεί ως σχετικό εξαιρετικής σημασίας και έχει καταγραφεί ή θα καταγραφεί ως τέτοιο. Η ιδιότητα του ιστορικού, που βεβαιώνεται από ιστορικές μαρτυρίες και έχει εξαιρετική σημασία για την ιστορία εκφράζει την «Ιστορικότητα».
Ποιο από τα παραπάνω, είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την πρωθυπουργική ομιλία ως «ιστορική». Χαρακτηρισμός που μόνο ως κακόγουστη Σωκρατική ειρωνεία εξηγείται. Επιχειρηματολογώντας για την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο της Ρωσίας-Ουκρανίας ο πρωθυπουργός παρομοίωσε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ένα ανεπανάληπτο επικό αγώνα για την ελευθερία, έπειτα από 400 χρόνια σκλαβιάς, με την εισβολή και τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Ατυχής και άστοχη επιλογή επιχειρηματολογίας, που προκαλεί κατάφορα την ιστορική πραγματικότητα.
Η υποθετική αποστροφή της ομιλίας του πρωθυπουργού, που αναφέρει αυτολεξεί:
«Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη Ελλάδα με τη λέξη Ουκρανία θα δείτε τρομακτικές ομοιότητες με το σήμερα. Όπως συμβαίνει με τη Μαριούπολη, το Μεσολόγγι είχε εξαιρετικούς αμυνόμενους πριν από την τελική έξοδο. Όταν βλέπουμε τον ίδιο πόνο, την ίδια θλίψη σε μία πόλη με ελληνικό όνομα, θυμόμαστε το Μεσολόγγι και το κόστος του δικού μας αγώνα…..» αλλά και η παρομοίωση του Παρθενώνα με το άγαλμα Λίνκολν, μονο σε εγκληματική άγνοια του λογογράφου και ατυχείς λεκτικές εκφράσεις του ομιλητή μπορούν να αποδοθούν. Δεν νοείται σύγκρισης των ναζί του τάγματος Αζόφ οι οποίοι παραδόθηκαν στους Ρώσους με ασπίδα προστασίας τους αμάχους εγκλωβισμένους, με τους ήρωες-μάρτυρες του Μεσολογγίου, οι οποίοι δεν παραδόθηκαν αλλά ελεύθεροι πολιορκημένοι με την εθελοθυσία τους προτίμησαν τον θάνατο από την ατίμωση και σύμφωνα με το Βρετανό ιστορικό George Finlay είναι 4.000 νεκροί και 3.000 γυναικόπαιδα, που μαρτύρησαν στα σκλαβοπάζαρα των Οθωμανών προγόνων του επιτήδειου ειρηνοποιού Ερτογάν, που οι Αμερικανοί προσπαθούν να τιθασεύσουν και να επαναφέρουν στο δυτικό μαντρί. Δεν νοείται παρομοίωση του Παρθενώνα, ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, με το άγαλμα του προέδρου Λίνκολν, Αμερικανικής κληρονομιάς, την οποία σεβόμεθα.
Το αποτύπωμα των επαφών με την κορυφή της αμερικανικής ηγεσίας μπορεί να ικανοποιεί τον κ. Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του. Όμως, δεν μπορεί να καταλαγιάσει την εσωτερική φωνή, που πεισματικά επιμένει να μου ψιθυρίζει ότι οι Αμερικανικές φιλοφρονήσεις και το στήσιμο της πρωθυπουργικής επίσκεψης στην Αμερική μοναδικούς στόχους είχαν. Να τεστάρουν τις αντοχές του Ελληνικού λαού προκειμένου να ξεπεράσει τις συνέπειες, που αναπόφευκτα θα συνεπάγονται οι Αμερικανικές παραχωρήσεις προς την Τουρκία για να μαντρωθεί και να προ- εξοφλήσουν την ανοχή και την κατανόηση της Ελληνικής Κυβέρνησης στον καταλληλότερο χρονισμό (timing) για το μάντρωμα.
Σε μια περίοδο επικίνδυνων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και της ραγδαίας αναβάθμισης της Τουρκίας και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων δεν πρέπει να είμαστε δεδομένοι αλλά άκρως επιφυλακτικοί στις προθέσεις και διαθέσεις των Αμερικανών συμμάχων μας, που δεν φείδονται παρατεταμένων χειροκροτημάτων αλλά σε καμία ουσιαστική και χειροπιαστή δέσμευση υποστήριξης των εθνικών μας συμφερόντων.
Μανόλης Κομπολάκης
e-mail; mkompolakis@ gmail.com
