Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ,
Πολιτικού Μηχανικού ΕΜΠ
Για όσους νομίζουν ότι ο ορεινός όγκος του Ψηλορείτη που βρίσκεται περίπου στο κέντρο της μεγαλονήσου συνιστά μόνο ένα γεωμορφολογικό φυσικό σχηματισμό, μάλλον πλανώνται. Ο Ψηλορείτης, που μπορεί να παραμένει ένα βουνό γεμάτο πολυποίκιλους συμβολισμούς και νοήματα, πολυχρησιμοποιημένο στην κρητική λογοτεχνία παλαιόθεν, αποτελεί ταυτόχρονα όσο και αν φαίνεται παράξενο, ένα «ελαστικό» τείχος και όριο που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Κάτι σαν ένα σύνορο θεσμικής διχοτόμησης της Κρήτης. Πότε υπαρκτό και στιβαρό να υψώνεται περί τα 2,5 χλμ. από τη θάλασσα και να διαχωρίζει το νησί, και πότε να «βυθίζεται» και να το ενώνει. Για τους υποψιασμένους, ο συλλογισμός μου δεν είναι αιρετικός, ούτε καν αποτελεί κρούση ανοικτών θυρών.
Η αφορμή για την παρούσα επιφυλλίδα δόθηκε, πολύ πρόσφατα από τα μετεκλογικά ευτράπελα που συνέβησαν και συμβαίνουν στο περιφερειακό τμήμα ανατολικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ/ΤΑΚ). Βλέπετε, για όσους δεν το γνωρίζουν, η Κρήτη δεν αποτελεί μια ενιαία και ομοούσια γεωγραφική και διοικητική Περιφέρεια (…κι ας το λένε μόνιμα τα στρατηγικά σχέδια σχεδιασμών και η κοινή λογική), αλλά ένα «θεσμικά διχοτομημένο» νησί, τουλάχιστον όσον αφορά το Τεχνικό Επιμελητήριο: Από ιδρύσεώς του υπάρχουν τα παραρτήματα «ανατολικής» και «δυτικής» Κρήτης. Είναι εντυπωσιακά πρωτόγνωρο μετά από όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα και κυρίως με την καθολική πλέον συμμετοχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση και την επαγγελματική ζωή, να παραμένει ακλόνητος ένας τεχνητός και απαρχαιωμένος διαχωρισμός. Μια διάρθρωση που έρχεται δεκαετίες πίσω, όταν τα δεδομένα ήταν τελείως διαφορετικά.
Οι κλίμακες της διοίκησης και των συλλογικών φορέων ασφαλώς πρέπει διέπονται από μια άλλη λογική που υπερβαίνει έτη φωτός τις κομματικο-ρουσφετολογικές λογικές του παρελθόντος που σχεδίασαν αυτές τις λύσεις που αν δεν φαντάζουν διχοτομικές σήμερα, τουλάχιστον απαντούν γραφικές. Και ναι μεν η λογική του συγκρητισμού και της ενιαίας γεωγραφικής οντότητας της Κρήτης που συμβατοποιείται και στους κεντρικούς πολιτικούς θεσμούς, μπορεί να ξεκινά από την ίδια την αυτοδιοικητική της υπόσταση: Υπάρχει ένας αιρετός Περιφερειάρχης και όχι προφανώς Περιφερειάρχης …ανατολικής και δυτικής Κρήτης!
Μέχρι πολύ πρόσφατα για παράδειγμα υπήρχαν οι δύο αναπτυξιακοί οργανισμοί: Ο Οργανισμός Ανάπτυξης Ανατολικής Κρήτης και ο αντίστοιχος της Δυτικής, που συγχωνεύτηκαν στον ενιαίο Οργανισμό Ανάπτυξης Κρήτης πριν από 4 χρόνια, ακολουθώντας την τρέχουσα λογική που διέπει τα σημερινά δεδομένα.
Ωστόσο, η επ’ άπειρον διαιώνιση στη σημερινή διχοτομημένη υπόσταση των δύο τεχνικών επιμελητηρίων στο νησί, εξακολουθεί να παραμένει ένα ατυχές συμβάν που όχι μόνο δεν υπονομεύει ευθέως τα συμφέροντα των διπλωματούχων μηχανικών αλλά γελοιοποιεί σφόδρα και την ίδια την Πολιτεία που ανέχεται αυτό τον ταρτουφισμό και έχει την ευθύνη σχεδιασμού των επιμελητηριακών χαρτών.
Η παγιοποίηση του διαμελισμού των τεχνικών επιμελητηρίων στο νησί είναι η συνέχεια και η διαιώνιση του τεχνητού διαχωρισμού της μεγαλονήσου που ξεκινούσε από τη λογική υπονόμευσης του συγκρητισμού, υιοθετώντας παράλληλα τη λογική του «διαίρει και βασίλευε» και στους επιστημονικούς κλάδους που τους ήθελε παραρτήματα και συγκοινωνούντα δοχεία των κομμάτων. [(Συν+κρητισμός): Έννοια προερχόμενη από το συν+κράσις που σημαίνει ανάμειξη. Της αυτής ρίζας είναι και ο «κρατήρ» (ιωνικά κρητήρ – κρητήρος), το μέγα και ευρύ αγγείο στο οποίο γινόταν η ανάμειξη του οίνου με το ύδωρ].
Η σημερινή επιμελητηριακή υπόσταση και με όσα τουλάχιστον συμβαίνουν στο ΤΕΕ/ΤΑΚ που δεν τηρούν πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, ευνοούν τη χάραξη προσωπικών στρατηγικών και λογικών, έξω από τα συμφέροντα του κλάδου, και δρουν απροκάλυπτα ως φυτώρια παρακμιακών μηχανισμών στη λογική της παρέας. Είναι γνωστό άλλωστε στους παροικούντες, το πρόσφατο συμβάν (…) με πρωταγωνιστές το προεδρείο και τη διοίκηση του ΤΕΕ/ΤΑΚ: Πρώην υποψήφιος συνδικαλιστής μηχανικός που δεν επανεκλέγη στις τελευταίες εκλογές και επειδή δεν συμπεριλήφθηκε σε ομάδα εργασίας που στελεχώθηκε κατόπιν πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος δημοτικής αρχής, και η μειοψηφούσα άποψή του δεν υιοθετήθηκε στα πορίσματα προγενέστερης σχετικής ομάδας εργασίας, πήρε παραμάσκαλα τη διοίκηση του ΤΕΕ/ΤΑΚ και πήγαν να …παραπονεθούν στον Περιφερειάρχη Κρήτης έτσι ώστε να κολάσει το Δήμαρχο που προωθεί την υπόθεση! Εικόνες παραλυτικής θεσμικής παρακμής, ξεπεσμού και κατρακύλας που δεν τηρούν πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα. Σχηματισμοί με θεσμικό μανδύα που ουδόλως διαφέρουν από τους ασπρισμένους τάφους της ευαγγελικής περικοπής, και τους παράφωνα σκηνοθετημένους υπερασπιστές των μηχανικών. Ανενδοίαστα τεκτονικά κλαμπ και μαγαζάκια προώθησης καθαρά προσωπικών συμφερόντων, επιδιώξεων και πρακτικών καλυπτόμενα με θεσμικό φερετζέ και διαφανείς κολυμβήθρες…
Ένα είναι βέβαιο: Ο παρατεταμένος διαχωρισμός του Τεχνικού Επιμελητηρίου στην Κρήτη, παραμένει όχι μόνο εξαιρετικά ανεπίκαιρος, γραφικός και παρωχημένος αλλά και λίαν επικίνδυνος για τα συνδικαλιστικά ήθη και τα ζητούμενα, ενός σημαντικού επιστημονικού κλάδου όπως οι μηχανικοί. Μετά τον αυτοδιοικητικό Καλλικράτη, η κυβέρνηση οφείλει, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, να ακολουθήσει τη φιλοσοφία και τα βήματά του, για την αναμόρφωση του επιμελητηριακού χάρτη της χώρας, ακολουθώντας άλλωστε τις επιταγές και τις απαιτήσεις εθνικών και περιφερειακών σχεδίων χωροταξικής οργάνωσης και αναδιάρθρωσης. Με ό,τι αυτό σημαίνει, δηλαδή συγχωνεύσεις επιμέρους επιμελητηρίων αρχής γενομένης από τα τεχνικά, σε ένα ενιαίο, ισχυρό και παγκρήτιο. Σε ένα τέτοιο τουλάχιστον, θα ελαχιστοποιηθούν διακονίες προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων και καλλιστεία μετριοτήτων και ξυλοσχιστών που εγγράφουν είτε κομματικά, είτε προσωπικά ένσημα.
