Της Ειρήνης Τσάκα
Δεν ανακάλυψα φυσικά την Αμερική, ούτε διεκδικώ βραβείο Πούλιτζερ για εντυπωσιακή και διεισδυτική έρευνα σε ένα φαινόμενο των καιρών!
Έρχονται όμως στιγμές που ενώ πίστευες ότι «πιάσαμε πάτο» ανακαλύπτεις πως «έχει και παρακάτω»!
Και δυστυχώς μπορεί οι νέοι τρόποι επικοινωνίας μας να βασίζονται σε αλγόριθμους αλλά απευθύνονται σε ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν άλφα νοημοσύνη και αρκετά συναισθήματα…
Η αφορμή για το πλέον πρόσφατο «έλεος» που αναφώνησα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ήταν μια συνηθισμένη – κατά τα άλλα- ενημέρωση γενεθλίων φίλης και συμμαθήτριας, για τα οποία είχε την ευγενή καλοσύνη να με ειδοποιήσει το Facebook.
Μόνο που κανένας δεν είχε φροντίσει να ενημερώσει το «προσωποβιβλίο» ότι η γυναίκα είχε αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο εδώ και τουλάχιστον ενάμιση χρόνο !
Κι εγώ μπορεί να το γνώριζα αυτό και να αντέδρασα με ένα κούνημα του κεφαλιού και ένα σφίξιμο στο στομάχι…
Σκεφτείτε όμως πόσοι από τους ηλεκτρονικούς φίλους της θα έγραψαν εκείνη τη μέρα ευχές διανθισμένες με καρδούλες και λουλούδια στον «τοίχο» της Μαρίας! Κάποιοι ίσως να περιμένουν ακόμα τις ευχαριστίες της…
Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτό το μικρό παράδειγμα που καταδεικνύει τον …παραλογισμό της κοινωνικής μας δικτύωσης.
Το καθημερινό μου παρών σε σελίδες όπως το Facebook, Τwitter, Instagram κλπ, («υποχρεωτικό» λόγω της φύσης της δουλειάς, αλλά και …μαζοχιστικό λόγω χαρακτήρος) αποτελεί – ομολογώ – συνεχές τεστ αντοχής για τα εναπομείναντα μικρά φαιά μου κύτταρα.
Πριν λίγες ημέρες προσπαθούσα να εξηγήσω σε νεοεισερχόμενο στη χώρα των “social media” την λειτουργία, την χρησιμότητα αλλά και τις παγίδες τους.
Επιστήμονας ο άνθρωπος, καταξιωμένος γιατρός, ταξιδεμένος και διαβασμένος, «περπατημένος» στην …κανονική ζωή, αλλά με πολλές απορίες για τον «απέραντο καφενείο» που μας προσφέρει η τεχνολογία.
Είναι ένα «καφενείο», επεσήμανα με έμφαση στον συνομιλητή μου, και το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχεις υπόψη είναι για ποιο λόγο μπαίνεις σε αυτό!
Να περάσεις την ώρα σου, να δεις φίλους ή να γνωρίσεις νέα πρόσωπα, να δημοσιοποιήσεις τα νέα σου (αν θέλεις) και να μάθεις τα δικά τους, να… διαφημίσεις τη δουλειά σου (συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα) ή να ενημερωθείς για επιτεύγματα άλλων .
Να διαβάσεις/ακούσεις/δεις ειδήσεις, να τις σχολιάσεις με την ομήγυρη.
Να μάθεις για νέους έρωτες, για γεννήσεις και για θανάτους!
Στο… πρόγραμμα και τα κουτσομπολιά, οι υπερβολές, οι θεωρίες συνωμοσίας.
Σ’ ένα καφενείο θα συναντήσεις «κάθε καρυδιάς καρύδι».
Στην «κουβέντα» με όλους αυτούς θα γελάσεις, θα ξαφνιαστείς, θα λυπηθείς, μπορεί να εκνευριστείς και ενίοτε να αγανακτήσεις και να καυγαδίσεις.
Θα κρίνεις τι θα κρατήσεις από αυτά που «κυκλοφορούν» και τι θα πιστέψεις.
Αφού στην «πραγματική πραγματικότητα» έναν που θα σου συστηθεί ως κ. «Κ@$%μπαράς» σίγουρα δεν θα τον λάβεις και πολύ στα σοβαρά, σκέψου λίγο περισσότερο όταν κάνεις share την ανάρτηση που προέρχεται από το “kwloxaneio.gr” !
Και φυσικά, όταν περάσει η ώρα ΠΡΕΠΕΙ να φύγεις από το καφενείο και να επιστρέψεις στην …κανονικότητά σου!
Γιατί κακά τα ψέματα, κανένας δεν ζει όλη του τη ζωή σε ένα καφενείο (Ακόμα και αυτός ο καφετζής, κάποια στιγμή θα το κλείσει το ρημάδι και θα πάει σπίτι του ή έστω στο δωματιάκι δίπλα να ανασυγκροτηθεί για την επόμενη μέρα)
