Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Πιο…άριστο δεν γίνεται! Δείτε το, ακούστε το! Φωνάζει από μόνο του: 20-20! Για χρόνια κυνηγούσαμε τα εικοσάρια στα Σχολεία μας, για καιρό μας στοίχειωνε αυτός ο αριθμός και τώρα- από αύριο για να είμαστε ακριβείς- θα τον χαιρόμαστε απλόχερα το νέο χρόνο! Το βλέπουμε και δεν το πιστεύουμε. Αγγίζουμε την… τελειότητα : Η χρονιά του 2020. Η χρονιά των …αρίστων! Δύο δεκαετίες μετά το…μιλένιουμ που κάποτε , ειδικά οι γενιές του ΄60 και του ΄70, το βλέπαμε ως μακρινό και άπιαστο.
«Πόσο χρονών θα είμαι το 2000; Πώς θα είναι αυτή η χρονιά» αναρωτιόμασταν τότε. Τώρα πια ρίχνοντας μια ματιά πίσω λες δεν μπορεί να πέρασαν είκοσι χρόνια! Και τρομάζεις…Πολλές φορές συμβαίνει αυτό όταν είσαι νέος. Βιάζεσαι, τρέχεις να μεγαλώσεις. Θέλεις να δείχνεις πιο ώριμος, έχεις αφήσει πίσω την τσουμαρία. Όταν είσαι 15 ετών στην ερώτηση «πόσο είσαι» απαντούσες 15,5 ή πάω στα 16. Εάν ήσουν αγοράκι και ήθελες να μπεις σινεμά, στην ιστορία της «Ο» ή στον Ορφέα έλεγες και ένα…17 , αλλά σου ζητούσαν ταυτότητα και σου χαλούσανε το όνειρο!
Ο χρόνος είναι αδυσώπητος .Και τώρα που σε έβαλε από κάτω θα προτιμούσες να είσαι σταθερός- αυτό το κατάφερε μόνο η δεσποινίς ετών 39!- να μπορούσες να τον γυρίσεις πίσω, αλλά ο άτιμος είναι σαν την πετριά. Σαν την κακή κουβέντα. Την έριξες, έφυγε. Δεν μαζεύεται.
Μόλις μεγαλώσεις (πραγματικά) και βοηθούσης της τεχνολογίας ο χρόνος τρέχει με άλλη ταχύτητα. Έχεις την αίσθηση ότι όλα άλλαξαν. Μονίμως ένα άγχος. Τρέχουμε να προλάβουμε το…2000, από αύριο το 2020, η δε εθνική Γιάννα κυνηγάει το 2021 κι αυτή για να μας τονώσει το ηθικόν και το φρόνημα.
Μόλις μεγαλώσεις (πραγματικά) γίνεται περισσότερο βίωμα η Οράτια παραίνεση: Άδραξε τη μέρα και στο αύριο μη πιστεύεις!
Πάει ο παλιός ο χρόνος, αλλά θέλει και να αφήσει αποτύπωμα. Κάθε χρονιά αφήνει τα σημάδια της, το νέο που έρχεται γεννά ελπίδες ακόμη κι αν είναι δίσεκτο και κακά σημάδια φαίνονται στο βάθος, στην ανατολή- πάντα από την Ανατολή έρχονται τα δυσάρεστα και μια κακή μέρα από το πρωί φαίνονται.
Αλλά δεν είναι του χαμού. Όλα στο μυαλό μας είναι . Άλλωστε για να τρολάρουν τον Αινστάιν είπαν ότι κάποτε περιέγραψε τη θεωρία της σχετικότητας ως εξής: Μία ώρα κοντά σε μια ωραία γυναίκα μοιάζει να κρατάει ένα λεπτό. Ένα λεπτό κοντά σε μια άσχημη γυναίκα μοιάζει να κρατάει μία ώρα!
Είμαστε όμως μια σταγόνα στον ωκεανό που συμπαρασύρουν τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες…Εφήμεροι και λίγοι. Τίποτα στην ουσία δεν αλλάζει ,όπως θα τραγουδούσαν κι από εκεί ψηλά ο Παπάζογλου με τον Ρασούλη:
«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν και μένα τα χεράκια της με λύνουν και με δένουν…»
Γι αυτό μετρά περισσότερο η μέρα και όχι τα χρόνια που φεύγουν μαζί με τη νιότη μας.
Καλή χρονιά να έχουμε!
Δημοσιεύθηκε στο στίγμα της Πατρίδος
