του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος, πολίτης, θεατής στον κόσμο που να μην παρακολούθησε, έστω ένα λεπτό ,από τηλεοράσεως την στέψη του Καρόλου του Γ’. Κι αν δεν άνοιξε τηλεόραση, κάτι πήρε το αυτί του, μια φωτογραφία είδε στο δίκτυο, κάτι του είπαν οι φίλοι του. Παγκόσμιο γεγονός η ενθρόνιση ενός βασιλιά -με όρους μεσαίωνα- εν έτει 2023; Είμαστε σοβαροί; Κι όμως ναι! Ακούγεται για ορισμένους παράδοξο, φαινόταν σε άλλους γελοίο, έδειχνε, σε κάποιους από μας , ακόμη πιο παράταιρο με την εποχή μας; Ναι, αλλά συνέβη. Και αποδείχθηκε ότι τελικά όλοι αγαπάμε το σόου και το…παραμύθι!
Διότι οι Βρετανοί και το Στέμμα τους παρουσίασαν live ένα όμορφο παραμύθι, με άμαξες, με πρίγκιπες, με άλλους βασιλιάδες να περιμένουν στο αβαείο, με τον λαό να ζητωκραυγάζει ‘God save the king”! Και από την άλλη μερικοί να υβρίζουν και να πτύουν στις ποδιές της ελέω Θεού Μοναρχίας.
Και καλά όλοι εμείς που ήταν σαν να βλέπουμε το…crown στο νετφλιξ. Οι Εγγλέζοι όμως; Τι παραμύθι ζουν αυτοί;
«Μα παράωροι είναι οι Εγγλέζοι;» θα σχολίαζε λογικά ένας από μας. Κοινός νους είναι: Αυτοί που κάνανε τόση φασαρία να φύγουν από την «αναχρονιστική Ευρώπη», αυτοί που λέγανε ότι ο κόσμος ταξιδεύει με τέτοιες ταχύτητες και δεν μπορούν να περιμένουν, να τρέχουν τώρα πίσω από χρυσοποίκιλτες άμαξες , να θαυμάζουν στέμματα και τιάρες; Να βλέπουν ξίφη στην κεφαλή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου και να… ποχασκώνουν;
Την ίδια ώρα που τόσα θεατρικά δρώμενα εκτυλίσσονται χιλιάδες άνθρωποι να ξεροσταλιάζουν για μια εικόνα, να βρέχονται επί ώρες για μια φωτογραφία. Για το βλέμμα ενός βασιλιά που μέχρι προχθές θεωρούνταν κάτι σαν…δευτεράντζα συμμετοχή στο παρωχημένο κωμικό σόου του Μπένυ Χιλ. (Είδατε; Κι όμως με υπομονή, επιμονή και καρτερία όλα γίνονται. Ακόμη και την Καμίλα έκανε βασίλισσα , κάτι που δεν κατάφερε ποτέ ο Βέγγος για την σύζυγό του.)
Πώς είναι όμως δυνατόν σε μια εποχή που δεν αντέχουμε ούτε τους προσωρινούς πολιτικούς να ανεχόμαστε τους ισόβιους εστεμμένους;
Στους καιρούς, που ακόμη και ο Θεός κουράστηκε από τους βασιλιάδες και δεν μπορεί να τους υποφέρει βρίσκονται άνθρωποι να τους τιμούν, να υποκλίνονται, να τους θεοποιούν!
Αναρωτιόμαστε εάν στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί οι πολίτες να απολαμβάνουν ένα σόου που υποτιμά τη δική τους…νοημοσύνη ;
Απορούμε για το πώς είναι δυνατόν ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος να μετατρέπει μια στιγμή θεσμικής διαδοχής σε μεσαιωνική θεοκρατική παράσταση;
Κι όμως ναι! Δεν ξέρω εάν έπαθαν ξαφνικά κάτι οι Βρετανοί, Άγγλοι πολίτες. Οι άνθρωποι της Κοινοπολιτείας. Λέτε να θυμήθηκαν ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία κάποτε εκτεινόταν πάνω στο ένα τέταρτο της γης του πλανήτη, και κυβερνούσε σχεδόν το ένα τέταρτο των ανθρώπων του κόσμου και είπαν τι ωραία τι καλά έτσι συνεχίζουμε; Απέκτησαν ξαφνικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους (όχι πως δεν έχουν) επειδή τους είπαν ότι μόνο…22 χώρες είναι στον πλανήτη εκείνες που δεν κατέκτησε ποτέ η Βρετανική Αυτοκρατορία; Επειδή ξέρουν ότι η γλώσσα τους κυριάρχησε παντού;
Έλεγαν κάποτε με στόμφο ότι «στην βρετανική αυτοκρατορία ο ήλιος δεν δύει ποτέ" για να δείξουν το πόσες χώρες είχαν κατακτήσει, κυριαρχήσει…καταστρέψει . Και είναι αλήθεια ότι στη Βικτωριανή εποχή έφτασαν στο απόγειό τους.
Μπορεί να είναι κι όλα αυτά, αλλά προσωπικά έχω επιφυλάξεις. Μάλλον η σταθερή τους προσήλωση σε ένα αναχρονιστικό θεσμό όπως είναι η Μοναρχία έχει να κάνει μόνο σε ένα βαθμό με το ένδοξο παρελθόν τους. Έχει ίσως περισσότερο να κάνει με την προσήλωση στους θεσμούς, τις παραδόσεις, τον σεβασμό στην ιστορία τους. Τη σταθερή τους θέση ότι οι πολίτες είναι εκεί για το κράτος, το έθνος τους. Το απέδειξαν κι όταν κράτησαν 1-2 φορές ζωντανή την Ευρώπη, Ελεύθερη. Κι όλα αυτά έχουν αντανάκλαση στους θεσμούς, όχι στον βασιλιά ως πρόσωπο, όχι στον Κάρολο εν προκειμένω. Διότι εάν στεκόταν και οι Βρετανοί στα…πρόσωπα θα είχαν από καιρό τώρα βάλει τα γέλια. Και οι βασιλιάδες τους θα το είχαν βάλει στα πόδια.
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
