του Δημήτρη Καρατζάνη
Θα θυμούνται ασφαλώς οι αναγνώστες ότι η περσινή σκληρή έως ...γρανιτένια διαπραγμάτευση Τσίπρα με τους δανειστές, επιβραβεύτηκε από τη Νομική Σχολή, του Πανεπιστημίου του Χάρβαρτ με το πρώτο βραβείο , ως η χειρότερη διαπραγμάτευση της περσινής χρονιάς παγκοσμίως.
Δεν γνωρίζομε αν ο κανονισμός του εν λόγω βραβείου, που θα μπορούσε να ονομαστεί και ''χρυσό βατόμουρο'' των διαπραγμάτευσεων, επιτρέπει την απονομή του και δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο ίδιο πρόσωπο ή φορέα. Αν ναι, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και φέτος βαδίζομε ολοταχώς προς επανάληψη του... θριάμβου ,ύστερα από τις εξελίξεις του Σαββατοκύριακου και τη ''βόμβα'' της κυβέρνησης με τις υποκλοπές συνομιλιών μελών του ''κουαρτέτου'' .
Και θα είναι κατά την άποψη μας, δικαιολογημένη αυτή, η εκ νέου, επιλογή΄. Γιατί εδώ έχομε μια καραμπινάτη περίπτωση από εκείνες που ο λαός -πολύ εύστοχα-χαρακτηρίζει με τη φράση : ''δίχως κέρδος κέρατα''
Γιατί ενώ η κυβέρνηση βεβαίωνε σε όλους τους ΄τόνους ότι βρισκόμαστε ένα μόλις βήμα πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης -ακόμα και ο Καμμένος από την Κύπρο , βεβαίωνε ότι μέχρι το Πάσχα θα έχει κλείσει η αξιολόγηση και θα... γελάσει το χειλάκι μας- ήλθαν ' ξαφνικά τα πάνω κάτω με τη ''βομβα'' των υποκλοπών και κυρίως με τον τρόπο που τη διαχειρίστηκε ο Πρωθυπουργός
Είναι μια υπόθεση ,που,αναμφισβητητα , σηκώνει πολλές αναγνώσεις. Αποκαλύπτει ένα παρακμιακό πολιτικό κλίμα , αφήνει βαριά σκιά πάνω στη χώρα για τη λειτουργία της Δημοκρατίας ,οξύνει τη σχέση μας με τους δανειστές τους οποίους συσπειρώνει σε κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης και τέλος, αφήνει εκθέτει τον πρωθυπουργό που την ασκεί πολιτική μεσω υποκλοπών.
Γιατί όμως ο κ. Τσίπρας επέλεξε αυτό το χειρισμό, που,χωρίς να του προσφέρει ουσιαστικά τίποτα , βλαπτει τη χώρα;. ;Δυο είναι οι πιθανές εξηγήσεις. Να του ''προέκυψε'' απλώς, έτσι όπως πορεύεται με την τακτική του ''αποψε αυτοσχεδιάζομε''. Ή πλησιάζοντας στην τελική ευθεία κλεισίματος της αξιολόγησης, να πανικοβλήθηκε από τα 5,4 δις που θα φορτώσει στους πολίτες η νέα ''περήφανη'' διαπραγμάτευση και ''κατασκευάζει'' εχθρούς -στάχτη στα μάτια βουλευτών του και ψηφοφόρων- για να ρίξει σε σε κείνους το φταίξιμο.
Για ακόμα μια φορά δηλαδή ο κ. Τσίπρας, όπως έκανε πέρισυ με το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και τις εκλογικές αναμετρήσεις του Καλοκαιριού, καταφεύγει σε επικίνδυνους για τη χώρα τακτικισμούς , με στόχο τη διάσωση της καρέκλας του και μόνο.
Δυστυχώς ομως για κείνον, και''μέσα', όπως αποδεικνύουν τα πρόσφατα δημοσκοπικά δεδομένα και ''εξω'' τον έχουν πάρει πια χαμπάρι και όπως έγραψαν χθες οι Φαινάνσιαλ Ταιμς ''εκαναν λάθος οι πιστωτες που τον θεώρησαν αξιόπιστο εταίρο''
Το μεγάλο όμως λάθος είναι ασφαλώς δικό μας . Γιατί εμπιστευθήκαμε τη χώρα στο σύγχρονο Κλέωνα, το βυρσοδέψη .Το δημαγωγό της εποχής του Περικλή, που παρέσυρε τους Αθηναίους στην καταστροφική εκστρατεία της Αμφίπολης.
