Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής
Δεν ξέρω αν απλά θέλει πολιτική ανάλυση ή κάποιο ψυχογράφημα, αυτό που γίνεται στο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα και που δείχνει πως κάτι, ή μάλλον πολλά, δεν πάνε καλά στο άλλοτε κραταιό κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς. Είναι εντελώς παράδοξο να είσαι στην αντιπολίτευση 16 μήνες, να αναζητάς ένα σοβαρό εναλλακτικό αφήγημα για να πείσεις, όχι εκείνους που απλά ακούνε το όνομα Μητσοτάκης και είναι έτοιμοι να πιάσουν τα βουνά, αλλά αυτούς που συνήθως δίνουν την εξουσία στη χώρα μας, τους ψηφοφόρους του κοινωνικού μεσαίου χώρου, και την ώρα που προσπαθείς από κάπου να πιαστείς, να φεύγεις από το γήπεδο με το κεφάλι κατεβασμένο.
Η υπόθεση της δίκης της Χρυσής Αυγής και της δικαστικής απόφασης, ήταν παιγνίδι κομμένο και ραμμένο στο μπόι του ΣΥΡΙΖΑ κι όμως με τα όσα επακολούθησαν και βεβαίως με τις παρεμβάσεις Κοντονή (αλλά και Παρασκευόπουλου ) το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε και χαμένο και δαρμένο. Εξηγείται αυτό;
Και αυτό με το πρωτοσέλιδο της Αυγής, τι ακριβώς ήθελε να περιγράψει ο αριστερός διευθυντής; Ότι είναι ένοχοι; Μα πριν μερικές μέρες η Εφημερίδα των Συντακτών δεν φιλοξενούσε άρθρα των Σαμαρά και Μητσοτάκη, εν αναμονή της απόφασης δείγμα πως όλοι είναι ενωμένοι απέναντι στο θεριό ;Τι άλλαξε γιατί μας μπερδέψατε σύντροφοι ή μάλλον εσείς μπλέξατε τα μπούτια σας!
Πως ερμηνεύεται να κάνει μια προσπάθεια το κόμμα και στο τέλος σαν την κατσίκα να χύνει την καρδάρα με το γάλα; Φταίει το γάλα, η καρδάρα, ή μήπως εντέλει αυτή η κατσίκα λόγω γονιδιώματος τα κάνει στο τέλος μούσκεμα; Αναμφισβήτητα πληρώνει τον κακό κυβερνητικό εαυτό του, όπου όσο εκείνοι που κρίνουν το αποτέλεσμα τον θυμούνται, τόσο πιο απωθητική τους γίνεται η προοπτική να τον ξαναζήσουν, αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτό το μπάχαλο βγάζει και κάτι άλλο στον αέρα.
Γιατί αν δεν φταίει το γάλα, η καρδάρα κι η κατσίκα, που ψοφάνε τα έρμα τα πρόβατα... μήπως την ευθύνη τη φέρνει ο βοσκός; Και μήπως εντέλει το πιο σοβαρό ατού του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον για εκείνους που βλέπουν τα πράγματα από απόσταση, ο Αλέξης Τσίπρας, θολώνει την εικόνα του στην πάροδο του χρόνου, αδύναμος να ελέγξει το κόμμα, ανήμπορος να του ξαναδώσει προοπτική, ανίσχυρος να ξαναβάλει μπροστά της μηχανές, όμηρος ομάδων, τάσεων και συντροφικών μαχαιρωμάτων, από λύση... γίνεται πρόβλημα;
Κι αν αυτή η κουβέντα είναι ένα αγαπημένο παραμύθι με κακούς δράκους και όμορφα Πριγκιπόπουλα για την Αριστερά του τόπου μας, αυτό ελάχιστα απασχολεί τον πολίτη, που και προβλήματα έχει, που του προκαλεί η κατάσταση της κοινωνίας αλλά και που δεν βλέπει εναλλακτικό δρόμο από πουθενά!
Κι επειδή ο ηγέτης κρίνεται όχι μόνο όταν φυσά 7άρι μποφόρ στη θάλασσα και σε πάει μόνος του ο άνεμος, μα και στα δύσκολα, τώρα θα φανεί αν το ΄χει κι αν μπορεί να το γυρίσει το πολιτικό παιγνίδι ο πρώην πρωθυπουργός !
