Του Δημήτρη Μιμή
Ένα αξέχαστο απόγευμα περάσαμε την Παρασκευή 1-12-23 παλιοί συμμαθητές από την τότε Εμπορική Σχολή του Ηρακλείου. Όλοι είχαμε αποφοιτήσει το 1970 έχοντας περάσει από τότε πενήντα τρία χρόνια. Πολλοί συμμαθητές μας απουσίαζαν γιατί δεν είχαν πληροφορηθεί, απ΄ ότι έμαθα εκ των υστέρων για την συνάντηση, ή ακόμα γιατί δεν υπήρχαν στη ζωή, γεγονός που στεναχώρησε τους παρευρισκόμενους συμμαθητές.
Στην αρχή θα έλεγα ότι τα πράγματα ήταν τυπικά και περιοριστήκαμε να μιλάμε για την οικογένεια και το επάγγελμα του ο καθένας. Το σύνολο των συμμαθητών μας είναι καταξιωμένοι επιστήμονες και σήμερα συνταξιούχοι. Χαρακτηριστική ήταν η ομόφωνη άποψη που είχαμε όλοι οι συμμαθητές για την ποιότητα και φιλική διάθεση των καθηγητών μας. Στη συνέχεια οι συζητήσεις πήραν άλλη τροπή. Ο καθένας είχε να διηγηθεί κάποια ιστορία κυρίως με τους καθηγητές αλλά και τους συμμαθητές μας. Πάντα βέβαια έλλειπε κάποιο στοιχείο που το συμπλήρωνε κάποιος άλλος. Βλέπεις πολλοί απ΄ εμάς έχομε λησμονήσει κάποιες λεπτομέρειες γεγονότων. Θετική εντύπωση μου έκανε η τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν κάποιοι απ΄ εμάς με καθηγήτρια των Ελληνικών τη εποχή εκείνη.
Όλοι διηγηθήκαμε αστεία γεγονότα που τα θυμόμαστε επαρκώς σαν να ήταν χθες. Όμως ορισμένα δεν μου επιτρέπεται να τα γράψω, αυτά λέγονται μονάχα προφορικά και μέσα στην παρέα. Πέρα απ΄ αυτά, ένα σοβαρό γεγονός έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων μας, που αυτό ήταν η διήμερη εκδρομή στα Χανιά στις 20 Απριλίου 1967. Μόλις ξημέρωσε η ημέρα της 21 Απριλίου οι καθηγητές μας ενημέρωσαν για τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στη χώρα μας και αμέσως αποχωρήσαμε για το Ηράκλειο. Ενθυμούμαι καλά ότι το πούλμαν μας αποβίβασε στο Γιόφυρο, Δυτικά της πόλης μας, γιατί κανένα όχημα δεν μπορούσε να εισέλθει στην πόλη.
Βέβαια να σας πω ότι καθορίστηκε η επόμενη συνάντηση να γίνει κοντά στις Απόκριες του 2024 αλλά με περισσότερες συμμετοχές, διότι το πληροφορήθηκαν αυτοί που δεν κλήθηκαν στην συνάντηση αυτή και διαμαρτυρήθηκαν.
