του Δημήτρη Καρυωτάκη
Πιθανότατα να το διαβάσατε ή να το ακούσατε...αν σας άφησε χρόνο το πολύ φαϊ, οι κρεπάλες και τα πιοτά που καταναλώσατε το Άγιον Πάσχα, προκειμένου να σιχτιρίσετε τον κακό μας τον καιρό, τα επαχθή και επονίδιστα χρέη και τους κωλοτούμπες του ΣΥΡΙΖΑ αγκαλιά με τους γερμανοτσολιάδες του ΝΑΙ.
Ο Ιταλός προπονητής ποδοσφαίρου Κλαούντιο Ρανιέρι που είχε την ευθύνη της μικρής και άσημης ποδοσφαιρικά ομάδας Λέστερ της Αγγλίας έγραψε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου κερδίζοντας τον τίτλο της PREMIER LEAGUE απέναντι στα μεγαθήρια του Βρετανικού ποδοσφαίρου, κι έχοντας 1/ 5.000 πιθανότητες να το πετύχει!
Αυτό δεν θα είχε καμμία αξία παρά μόνον για εκείνους που ο προσωπικός τους μικρόκοσμος περιορίζεται στις γραμμές ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου, αν η ιστορία του συμπαθούς και μέχρι πρόσφατα άνευ τίτλου γραφικού Ιταλού, δεν ακουμπούσε τη ρίζα της εθνικής μας παθογένειας και του συνδρόμου μας ως έθνους,να χρεώνουμε στους άλλους τα...εφτά κακά της μοίρας μας. Ο Ρανιέρι λοιπόν πριν γράψει μια από τις πιο ένδοξες ιστορίες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου για την οποία θα μνημονεύεται εις το διηνεκές, απεμακρύνθη από το αντιπροσωπευτικό μας εθνικό συγκρότημα ως αποτυχημένος και ανικάνος! Και ευτυχώς που συνέβη αυτό, διότι πιθανότατα να μην γραφόταν το κεφάλαιο Λέστερ ως η επικράτηση ενός σύγχρονου Δαβίδ απέναντι σε 6( για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή) επίκαιρους Γολιάθ.
Ο Ρανιέρι ,λοιπόν, έφυγε νύχτα από τη χώρα μας αφού το μόνο που δεν είπαν για αυτόν είναι πως είχε μεταμορφωθεί σε κακό μάγο για να συνωμοτήσει εναντίον της μεγάλης του ποδοσφαίρου σχολής μας και να προκαλέσει το ποδοσφαρικό μας GREXIT. Άμπαλος, ανίδεος, ξεκούτης, λαμόγιο (ναι κι αυτό είπαν για έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο πριν έλθει στην Ελλάδα είχε δουλέψει στα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ της Ευρώπης με απίστευτα συμβόλαια!) αδύναμος, παθητικός και άβουλος τον ρίξαμε στην πυρά πριν καν του δώσουμε το περιθώριο να απολογηθεί ή να προσπαθήσει να αλλάξει την κακή κατάσταση της ομάδας.
Και επειδή η αθλητική κοινωνία μιας χώρας αλλά και ο τρόπος που παίζει ποδόσφαιρο η Εθνική της δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο καθρέπτης της και σε πολλά άλλα επίπεδα, κάντε τους παραλληλισμούς και τις συγκρίσεις, δες τε πως αντιμετωπίσαμε την πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία 6 χρόνια και καταλάβετε πόσους...Ρανιέρηδες πετάξαμε στη θάλασσα πριν σκεφτούμε αν πράξαμε καλά ή το κάναμε επειδή το θυμικό μας δεν είναι προϊόν του DNA μας αλλά τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε και λειτουργούμε σαν Έθνος, άλλοτε ψεκασμένοι και άλλοτε..πάνσοφοι αφού πιστεύουμε ακράδαντα πως κρύβουμε μέσα μας έναν πρωθυπουργό ή έναν προπονητή ποδοσφαίρου!
Κοντολογίς: χωρίς δουλειά, σχέδιο, πίστη, υπομονή και πειθαρχία δεν πας πουθενά. Με οδηγό τη μιζέρια, την αλληλοϋπονόμευση,την απαξίωση και το φτύσιμο στην όποια ομάδα και τους αρχηγούς της και με τη λογική να φύγει αυτός για να έρθει ο επόμενος και αμέσως μετά την αλλαγή να αρχίζει ξανά μανά το ροκάνισμα δεν πας όχι στη ποδοσφαιρική λίγκα ή στα διεθνή φόρα αλλά ούτε και σε αλάνα της γειτονιάς σου! Και βέβαια δεν είναι απαραίτητο να έχουμε δική μας γνώση για την αντιμετώπιση των κρίσεων...ας αντιγράψουμε πετυχημένες συνταγές των άλλων μπας και λύσουμε τα προβλήματα μας, δεν είναι κακό...
