Του Απόστολου Τζίφα
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε κατάλογος έργων έξι δις που θα πραγματοποιηθούν στην Κρήτη. Έργα 6 δισ. κινούν δεκάδες ιδιωτικές επενδύσεις στην Κρήτη. Σε όλο το νησί προγραμματίζονται μικρά ή μεγάλα αναπτυξιακά έργα με πρωταγωνιστή τον ιδιωτικό τομέα.
Μόνο το 2021 στο νησί Κρήτη επιχορηγήθηκαν συνολικά 27 τουριστικές επενδύσεις, είτε από την Περιφέρεια είτε από το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων που αφορούν ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ μία σειρά από μεγάλες σύνθετες τουριστικές επενδύσεις βρίσκονται στα σκαριά.
Οι τουριστικές κυρίως επενδύσεις στον Άγιο – Νικόλαο και στην Ιεράπετρα εδώ και αρκετά χρόνια αποδίδουν με ιδιαίτερο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. Πρόσφατα ο Όμιλος Μεταξά ανακοίνωσε τουριστική επένδυση στο Καβούσι Ιεράπετρας προϋπολογισμού 126 εκατομμυρίων ευρώ.
Δυστυχώς , αυτή η έκρηξη τουριστικού ενδιαφέροντος για τα επόμενα χρόνια δεν περιλαμβάνει την επαρχία Σητείας, αν και ανακοινώθηκαν σημαντικά έργα υποδομής για την περιοχή από το σητειακό υπουργό Ναυτιλίας Ιωάννη Πλακιωτάκη.
Από την πρωτοσχεδιαζόμενη και δύσκολα υλοποιήσιμη επένδυση της Μονής Τοπλού εδώ και αρκετά χρόνια αντιλαμβάνεται κανείς ότι δε φταίει μόνο η «κακοδαιμονία» της περιοχής. Μία αντίστοιχη επένδυση στην Πελοπόννησο (Costa Navarino) πραγματοποιήθηκε γρήγορα με σύμμαχο την τοπική κοινωνία . Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας η πλέον «οικολογική» επένδυση στην περιοχή με το όνομα Navarino Waterfront και Navarino Bay που σχεδιάζεται να γίνει τα επόμενα χρόνια. Οι επενδύσεις αυτές έχουν πολλαπλά οφέλη: στη γεωργία, στην τοπική κοινωνία και στην ανάπτυξη.
Το ερώτημα: γιατί οι επενδυτές απουσιάζουν από τις τουριστικές επενδύσεις στην επαρχία Σητείας , η οποία έχει ένα σύγχρονο αεροδρόμιο και ένα λιμάνι;
Οι αιτίες είναι πολλές. Πρώτα –πρώτα η «περιπέτεια» της επένδυσης της Μονής Τοπλού δείχνει ότι το «κατεστημένο» της περιοχής έβαλε φραγμούς με μακροχρόνιες στρεψοδικίες. Το ίδιο «κατεστημένο» τώρα έχει σχεδόν αποκλείσει κάθε σοβαρή επένδυση με το επιχείρημα του « Γεωπάρκου» και της περιοχής « Natura».
Περιμένουν οι επενδυτές να στηριχτούν από την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία θα πρέπει να εκφράζει την τοπική κοινωνία. Έχουν την ευθύνη – οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες- να βάλουν φραγμούς σε μικροσυμφέροντα και ιδεολογικά- οικολογικά τσιτάτα, τα οποία «δυστροπούν» με τις επενδύσεις. Και το κυριότερο : η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να εκφράζει την τοπική κοινωνία, έστω και μέσα από δημοψηφίσματα και όχι από υπογραφές ολιγομελών σωματείων που αντιτίθενται σε σχεδιαζόμενες επενδύσεις.
Απαξιώνεται το καθολικό αίτημα για ΒΟΑΚ μέχρι τη Σητεία, όταν η περιοχή της Σητείας δεν έχει μία μεγάλη τουριστική μονάδα.
Ευθύνες δεν έχουν μόνο οι κάθε λογής υπεύθυνοι και τοπικοί άρχοντες, αλλά και η τοπική κοινωνία που δεν έθεσε φραγμούς σε «κατεστημένα» συμφέροντα , σε ιδεοληψίες και στην κακόγουστη «προπαγάνδα» της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος
