Της Ειρήνης Ζαχαριαδάκη*
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2020. Μία εποχή αγάπης και ανταλλαγής συναισθημάτων και δώρων. Μία εορτή που εκτός από τα παιδιά, χαίρονται και οι μεγάλοι. Μία περίοδος αναπόλησης και απολογισμού των πράξεων μας κατά τη διάρκεια του έτους και απόδοσης θετικού ή αρνητικού πρόσημου στο τελικό αποτέλεσμα. Όλα αυτά υπό κανονικές συνθήκες, όχι υπό συνθήκες πίεσης, άγχους, ψυχολογικές αστοχίες και στιγμές εγκλεισμού.
Και μέσα σε όλα αυτά, εμείς, κάπως απόμακροι, κάπως αβέβαιοι και αρκετά ανασφαλείς. Ανήμποροι να γιορτάσουμε, να σκεφτούμε το μέλλον, να χαρούμε και να γελάσουμε. Σκεφτόμαστε καθημερινά τα ίδια και τα ίδια. Γελάμε με κάποια καθημερινά γεγονότα και νιώθουμε τύψεις που γελάσαμε. Νομίζουμε ότι απατούμε τη θλίψη και το βαρύ κλίμα των τελευταίων μηνών, με μία στιγμιαία ώρα γέλιου ή χαράς. Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τα ημερήσια κρούσματα και περιμένουμε εναγωνίως την πτώση και την ισοπέδωση της καμπύλης των νέων κρουσμάτων, των νέων εισαγωγών και των νέων θανάτων.
Ο ιός ναι μεν μας έβγαλε από τη «κανονική» μας ζωή και την καθημερινή μας ρουτίνα, μας απέδειξε όμως ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Δυστυχώς έχουμε μάθει να ζούμε σε ένα φαύλο κύκλο , ανακυκλώνοντας τη ζωή μας ξανά και ξανά, χάνοντας το πραγματικό της νόημα και αξία. Μάθαμε να κυνηγάμε για να αποκτήσουμε ολοένα και περισσότερα πράγματα, χωρίς ποτέ να χαιρόμαστε όταν τα αποκτούμε, επειδή ήδη βρισκόμαστε στο κυνήγι απόκτησης ενός άλλου. Δεν είμαστε σε θέση να χαρούμε για τα κεκτημένα μας, επειδή αναζητούμε ήδη κάτι καλύτερο να στοχεύσουμε για να το αποκτήσουμε. Και στο τέλος τι; Τι καταλάβαμε; Χαιρόμαστε ποτέ για κάτι; Δεν μπορούμε να χαρούμε για αυτά που ήδη έχουμε επειδή τα θεωρούμε δεδομένα. Όσο για αυτά που δεν έχουμε και τα κυνηγάμε, χάνουν αστραπιαία την αξία τους μόλις τα αποκτήσουμε.
Όμως ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχουν δεδομένα και στάνταρτ στη ζωή μας. Αυτό μας το έμαθε ο ιός εισβάλοντας βίαια στην καθημερινότητα μας. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Ήρθε η ώρα να εμπεδώσουμε ότι η ζωή είναι ωραία και δυστυχώς είναι μόνο μια και μοναδική. Έχει τις δυσκολίες της και αυτό την κάνει ακόμα πιο γοητευτική. Εξαιτίας των δυσκολιών μάθαμε να εκτιμούμε αυτά που ήδη είχαμε και τα θεωρούσαμε δεδομένα, ενώ η πραγματική τους αξία είναι ανεκτίμητη. Νομίζω ότι η σοφή φράση του γνωστού Αμερικανού Συγγραφέα Μάρκ Τουέιν: «……….σε είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για πράγματα που έκανες, παρά για πράγματα που δεν έκανες. Γι αυτό λύσε τους κάβους. Σάλπαρε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε……….», μας δείχνει το σωστό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι σκέψεις και οι πράξεις μας για να βγούμε στο ξέφωτο.
Επειδή στην πραγματικότητα αυτό έχουμε πραγματικά ανάγκη αυτή τη στιγμή. Ένα ξέφωτο, ένα φως στην άκρη του τούνελ, μία έστω και μικρή ελπίδα που θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα και τις άσχημες σκέψεις μας.
Δεν πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε όμορφα πράγματα και να ονειρευόμαστε ένα πραγματικά όμορφο μέλλον, για εμάς, τα παιδιά μας και τον κόσμο ολόκληρο. Οι σκέψεις και τα όνειρα δεν γίνονται με ζάπινγκ. Ακόμα και τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων σε καταστάσεις εγκλεισμού μπορούμε να τις γιορτάσουμε το ίδιο όμορφα όπως θα τις γιορτάζαμε υπό κανονικές συνθήκες. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας. Εμείς αρκεί μονάχα να επιλέξουμε πια σκέψη και πιο όνειρο θα ακολουθήσουμε.
Ίσως να μην είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε τις αναμνήσεις που θα επιθυμούσαμε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και αυτό μπορεί να μας πικραίνει. Βρισκόμαστε όμως σε μία περίοδο που αποκτούμε σοφίες και γνώσεις, οι οποίες θα αποτελέσουν γνώμονα για μία καλύτερη ζωή και θα μας δώσουν το δικαίωμα να δημιουργήσουμε πιο όμορφες αναμνήσεις στο άμεσο μέλλον.
Ας σκεφτόμαστε θετικά, ας κάνουμε όνειρα και ας μάθουμε να εκτιμούμε τα πράγματα που δεν μπορούμε να τα αγοράσουμε με όσα χρήματα και αν έχουμε, επειδή δεν πουλιούνται πουθενά. Πράγματα με αξία ανεκτίμητη, τα οποία ήταν και θα είναι πάντα δίπλα μας.
Καμία άσχημη σκέψη και μιζέρια από εδώ και πέρα. Ας χαρούμε τη ζωή μας με τους ανθρώπους μας, με τα παιδιά μας. Κάθε πρωί που ξυπνάμε θα πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες που έχουμε την υγεία μας και που μας δόθηκε η ευκαιρία να αντικρύσουμε τον ήλιο για ακόμη μία μέρα.
Καλές γιορτές.
*Η Ειρήνη Ζαχαριαδάκη είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός, MSc, MBA.
