του Δημοσθένη Μαράκη
Πριν ξεκινήσω το άρθρο θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Είμαι ένας από τους πολίτες που κατά καιρούς «τα χώνω» στην υπηρεσία καθαριότητας για διαφόρους λόγους. Λόγοι δικής της υπαιτιότητας ή μη.
Όλοι μας επιθυμούμε να βλέπουμε την πόλη μας καθαρή, στα πρότυπα των Ευρωπαϊκών πόλεων που θαυμάζουμε. Πόλη, χωρίς ξέχειλους κάδους, χωρίς σακούλες σκουπιδιών πεταμένες με την μέθοδο του τρίποντου (την πετώ και όπου πάει), πεζοδρόμια σκουπισμένα, δρόμους πλυμμένους, κάδους κλειστούς εμποδίζοντας τον αέρα ή τα αδέσποτα να διασπείρουν περισσότερο τους ρύπους.
Ξεχνάμε όμως πως, η παραπάνω εξίσωση περιλαμβάνει (δυστυχώς) και εμάς!
Παρατηρούμε λοιπόν συνδημότες μας, να πετούν οτιδήποτε, οπουδήποτε και ταυτόχρονα να διαμαρτύρονται. Μα, εάν εγώ δεν σταματήσω να προπονούμαι (εντατικά) στα τρίποντα με τις σακούλες σκουπιδιών μέσα από το αυτοκίνητό μου, εάν δεν σταματήσω να πετώ κουτιά αναψυκτικών, τσιγάρων, πλαστικών πάσης φύσεως παντού, αυτή η πόλη ΔΕΝ θα καθαρίσει ΠΟΤΕ. Εάν εγώ δεν σταματήσω να πετώ μπάζα, έπιπλα, κλαδιά, στρώματα, σε χώρους που δεν επιτρέπεται, αντί να καλέσω την υπηρεσία να συλλέξει τα παραπάνω, πώς έχω την απαίτηση (ή την ψευδαίσθηση) να καθαρίσει αυτή η πόλη; Εάν εγώ δεν κλείσω τον κάδο μετά την απόρριψη, πώς θα εμποδιστεί το γατί;
Δυστυχώς, η διατήρηση της καθαριότητας σε μια πόλη με απαίδευτους πολίτες σαν το Ηράκλειο, είναι ένα μεγάλο στοίχημα που δεν ξέρω αν ποτέ κερδηθεί. Ξέρω όμως πως, αν δεν αλλάξουμε εμείς, ποτέ η πόλη δεν θα καθαρίσει. Όλα ξεκινούν από την έκπτωση των υποχρεώσεων του πολίτη. Αν επιτρέψω στον εαυτό μου να πετάξει κάτω την γόπα του τσιγάρου, γιατί να μην πετάξει και την σακούλα ή τον καναπέ και τα μπάζα στο ρέμα. Έχει διαφορά;
Μόνο που στην πρώτη βροχή κάποιοι θα πνιγούν! Ναι, από τον δικό μου καναπέ ή το δικό μου στρώμα. Ερωτήματα του τύπου: «έλα μωρέ, κάποιος θα το μαζέψει, δεν βλέπεις πόσα έχει εδώ;» Ή «Και η υπηρεσία τι κάνει και δεν τα μαζεύει;» δεν έχουν απαντήσεις μετά τη θεομηνία! Ακούω συχνά την έκφραση «φερτά υλικά». Μόνο που κανείς δεν διευκρινίζει πως, τα φερτά υλικά στην πλειοψηφία τους αποτελούνται από σκουπίδια και ξύλα που κάποιοι «ξεφορτώθηκαν» σε κάποιο ρέμα.
Όλα λοιπόν ξεκινούν από την άνθηση της μικροπαραβατικότητας. Πετώντας την τσίχλα μου κάτω (ενημερωτικά στην πλατεία Ελευθερίας έχει περισσότερες τσίχλες από μάρμαρα), ή το τσιγάρο μου, ακολουθούν το ποτήρι του καφέ, το πλαστικό καλαμάκι, η σακούλα, τα μπάζα, τα έπιπλα, τα στρώματα, τα κλαδιά, τα οικιακά σε κάδους ανακύκλωσης, το τηγανέλαιο στην αποχέτευση, τα σκουπίδια στον ακάλυπτο ή στο χέρσο χωράφι δίπλα στην οικία μου. Φυσική συνέχεια η όλη πορεία. Και εγώ μονίμως θα διαμαρτύρομαι για την ακάθαρτη πόλη, που όμως εγώ βρομίζω. Φυσικά δεν εξαιρούνται οι καταστηματάρχες εστίασης, που με την συμπεριφορά τους ρυπαίνουν ακόμα και τον χώρο έξω από το κατάστημά τους με λίπη και χαρτόκουτες.
-Ναι αλλά στο Εδιμβούργο είδα τοποθετημένους κάδους ανά κατοικία, πολιτισμός! Φυσικά και η χρέωση των δημοτικών τελών γίνεται ανάλογα με τον όγκο παραγόμενων σκουπιδιών και τον όγκο παραγόμενων ανακυκλώσιμων. Όσα περισσότερα παράγεις, τόσο περισσότερο πληρώνεις. Και μην σου μπαίνει ιδέα, τα δικά σου σκουπίδια να τα πας στον διπλανό, γιατί οι χώροι εποπτεύονται!
-Ναι αλλά στη Βιέννη δεν είδα σακούλες, ούτε κάδους στις γειτονιές. Φυσικά γιατί ο καθένας γνωρίζει την ακριβή ώρα που περνά το απορριμματοφόρο από τον δρόμο του και βγάζει τότε την σακούλα και όχι όποτε θέλει, διότι τα πρόστιμα «τρέχουν»!
-Μα δεν γίνονται αυτά στο Ηράκλειο. Εμείς θα κυνηγάμε το απορριμματοφόρο;
Αγαπητοί συνδημότες, αν θέλουμε να δούμε την πόλη μας καθαρή, πρέπει να ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ το αυτονόητο.
Το αυτονόητο πρέπει να πράξει και η υπηρεσία καθαριότητας. Η εντολή για κλειστούς και πλυμμένους κάδους μαζί με εντατικοποίηση δρομολογίων, πρέπει να είναι διαρκής. Εφαρμογή σχεδίου εκπαίδευσης, είτε για ανακυκλώσιμα υλικά, είτε για οικιακά απορρίμματα, ξεκινώντας από τα σχολεία και επεκτείνοντας την ενημέρωση σε όλους. Συνέχιση και διεύρυνση της ενημέρωσης για την αποφυγή χρήσης πλαστικής σακούλας και διανομή πολλαπλών χρήσεων, ένα πρόγραμμα που ήδη αποδίδει. Υπαρκτό και το πρόβλημα της έλλειψης του προσωπικού, αλλά λύσεις υπάρχουν!
Το στοίχημα είναι μεγάλο. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, έλεγαν κάποτε. Μόνο που, με τη συμπεριφορά μας τη χάσαμε ολάκερη!
Για να έχω λοιπόν δικαίωμα να διαμαρτύρομαι, πρέπει πρωτίστως να εφαρμόσω τους κανόνες.
Αν όχι ………
