Του Δημήτρη Μιμή
Ποιος μπορεί σήμερα να σταματήσει τον Ερντογάν; Ποιος μπορεί να σταματήσει τον αυταρχισμό που δείχνει αυτός ο ηγέτης του τουρκικού λαού;
Σίγουρα το τουρκικό κράτος, λόγω της συμπεριφοράς του ηγέτη του, έχει μετατοπιστεί στον αυταρχισμό. Ο Ερντογάν φαίνεται ότι είναι αποφασισμένος να μην ακούσει ούτε τους πολιτικούς του αντιπάλους ούτε τη διεθνή πίεση. Άραγε ποιος μπορεί σήμερα να τον σταματήσει; Θυμάστε όλοι, το «κλαδί της ελιάς». Έτσι είχε βαπτίσει τη στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία. Στόχος του ήταν η εξόντωση των κουρδικών ενόπλων οργανώσεων, που οι τούρκοι θεωρούν τρομοκράτες. Μετά τη Συρία τα ενδιαφέροντα του μετατοπίστηκαν στη Λιβύη. Εδώ και δέκα χρόνια θέλει να ασκήσει πολιτική εξουσία στη Μεσόγειο θέλοντας να πετύχει την φαντασιακή Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η Τουρκία η οποία διοργανώνει στρατιωτικές ασκήσεις σε υπεράκτιες περιοχές αναζητώντας πετρέλαια ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί διπλωματικές συγκρούσεις με Ελλάδα και Γαλλία. Άραγε τι παιχνίδι παίζει η Τουρκία στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο; Διαθέτει όμως τα μέσα για να πετύχει τις φιλοδοξίες της στη Μεσόγειο; Ποιος δεν θυμάται την αψιμαχία μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας, όταν το γαλλικό πολεμικό πλοίο θέλησε να ελέγξει το ύποπτο φορτίο τούρκικου φορτηγού και τα ραντάρ της τούρκικης φρεγάτας εγκλώβισαν το γαλλικό πολεμικό, γεγονός που θεωρείται ως πολεμική πράξη; Αναμφισβήτητα η Τουρκία παίζει ένα βρόμικο και επικίνδυνο παιχνίδι. Υπάρχει μια ένταση η οποία πρέπει να μειωθεί ενώ ταυτόχρονα η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ πρέπει επιτέλους να συντονιστούν. Όλα αυτά γίνονται από την πλευρά της Τουρκίας επειδή δεν υπάρχει ένας μηχανισμός που θα αντιτίθεται στην παράνομη συμπεριφορά της αλλά και επειδή πιστεύουν ότι όλα θα επιλυθούν με διπλωματικό τρόπο. Αυτό δείχνει ότι το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. έχουν παραλύσει μπροστά στη στάση του συνέταιρου της, της Τουρκίας, γεγονός που εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν.
Σήμερα η εξουσία στην Τουρκία όλο και συγκεντρώνεται σ΄ ένα και μόνο άντρα, τον Ερντογάν. Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 του έδωσε το δικαίωμα να θεωρεί το κάθε τι σε αντίπαλο. Το κράτος δικαίου έχει αντικατασταθεί από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο αυταρχισμός όλο και εδραιώνεται και ο Ερντογάν μαζεύει στα χέρια του όλες τις εξουσίες γεγονός που του επιτρέπει κανένας να μη διαμαρτύρεται στις αποφάσεις του γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί εχθρός του κράτους. Σήμερα ο Ερντογάν θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την πατρίδα του αλλά και τον εαυτό του. Πιστεύω ότι θα έχει το τέλος άλλων ηγετών όπως της Λιβύης και του Ιράκ.
Όμως πέρα από τα γεωπολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά του παράνομα σχέδια ήρθε και η εκμετάλλευση εκ μέρους του, του θρησκευτικού αισθήματος του τουρκικού λαού. Σήμερα η Αγιά Σοφιά, αυτός ο μεγαλοπρεπής ναός της χριστιανοσύνης από μουσείο γίνεται τζαμί. Μια παιδική επιθυμία του Ερνογάν γίνεται πραγματικότητα παρά τις διαμαρτυρίες όλων των χριστιανικών κρατών αλλά και μη.
Μα τόσο πολύ θέλει να προσκυνήσει τη χριστιανοσύνη; Άραγε τι θέλει να πετύχει με αυτό το προσκύνημα του μέσα στο μεγαλοπρεπή ναό, σύμβολο χριστιανοσύνης; Μήπως αυτό είναι το ρέκβιεμ του Ερντογάν; Πιστεύω ότι σύντομα θα το δούμε και αυτό.
