Του Γιώργου Κουμάκη
Με αφορμή την αρνητική αποτίμηση του έργου του Δημάρχου Ηρακλείου κ. Β. Λαμπρινού από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας θα καταβληθεί η προσπάθεια να αποτυπωθεί η υφιστάμενη σχέση των κομμάτων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην οποία εντάσσονται οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες. Συνεπώς είναι εντελώς αδιάφορο το όνομα του συγκεκριμένου Δημάρχου και του κόμματος, διότι παρόμοια αποτίμηση θα μπορούσε να αφορά οποιονδήποτε άρχοντα της ΤΑ από οποιοδήποτε κόμμα. Οφείλω βέβαια να δηλώσω προκαταβολικά ότι ουδεμία σχέση έχω με τον εν λόγω Δήμαρχο ούτε έχω συναντηθεί ποτέ μαζί του. Δεν θα διερευνηθεί εδώ αν το έργο του κ. Δημάρχου είναι θετικό ή αρνητικό, διότι μου λείπουν τα στοιχεία της αξιολόγησης, καθότι δεν είμαι δημότης Ηρακλείου. Αλλά ακόμα και είχε κάποιος πλήρη και σαφή εικόνα του συνολικού του έργου θα ήταν ορθότερο να έλεγε ότι το έργο του τάδε τοπικού άρχοντα είναι περισσότερο ή λιγότερο ικανοποιητικό , διότι αυτό επιδέχεται διαβαθμίσεις.
Η κρίση ότι το έργο του είναι αρνητικό παραπέμπει στην ιδέα ότι ήταν επιζήμιο και βλαβερό για τον Δήμο και ότι τα κακά ήταν περισσότερα και βαρύτερα από τα καλά, πράγμα που θα οδηγούσε σε οπισθοδρόμηση και καταστροφή. Στο Ηράκλειο δεν πνίγηκαν αθρόοι άνθρωποι όπως στη Μάνδρα ούτε κάηκαν ζωντανοί όπως στο Μάτι της Αττικής, όπου κατηγορούνται άρχοντες της ΤΑ για αμέλεια. Ο Δήμαρχος δεν κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση, διασπάθιση κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος ή για συμμετοχή του σε έκνομες πράξεις όπως κατηγορήθηκαν πολλοί άλλοι ανά την ελληνική επικράτεια και όχι μόνον. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσε ενδεχομένως να χαρακτηρισθεί το έργο αρνητικό, διότι η ζωή είναι το ύψιστο αγαθό. Ο χαρακτηρισμός είναι βαρύς και δεν τον αξίζει ο κ. Λαμπρινός, η ακέραιη προσωπικότητα του οποίου κοσμείται από εξαίρετο ήθος. Υπό την έννοια αυτήν αδικείται, πράγμα που είναι βέβαια προτιμότερο κατά την ηθική δεοντολογία από το να αδικεί, διότι δεν θα βρεθεί στη δυσάρεστη και επώδυνη κατάσταση να μετανιώσει για την άδικη πράξη του.
Ας δούμε στη συνέχεια πότε το έργο ενός τοπικού άρχοντα θεωρείται από ένα κόμμα θετικό ή αρνητικό. Η εμπειρία και η λογική μας λέγει ότι το έργο του κρίνεται θετικό, όταν στις ενέργειες και πράξεις του ακολουθεί τη γραμμή και την ιδεολογία που έχει χαράξει το κόμμα και βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία και αρμονία με αυτό. Στην αντίθετη περίπτωση χαρακτηρίζεται αρνητικό. Η απαίτηση βέβαια αυτή είναι αναμενόμενη και εύλογη. Θα πρέπει όμως ταυτόχρονα να μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι η γνώμη αυτές είναι μία από τις πολλές , αφού κάθε κόμμα έχει τη δική του γνώμη για το ίδιο θέμα. Συνεπώς η γνώμη του όποιου κόμματος έχει μερίδιο μόνον ορθότητας στην αποτίμηση του έργου και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει τη συνολική αλήθεια, την αντικειμενική πραγματικότητα. Μόνον υπό την έποψη αυτή της μερικής αλήθειας η όποια αξιολόγηση είναι κατανοητή, ευπρόσδεκτη και ανεκτή.
Η τοπική κοινωνία όμως δεν μπορεί να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης σκοπιμοτήτων των πολιτικών κομμάτων, διότι τότε χάνεται το πραγματικό νόημα της ΤΑ., αφού δεν είναι πια αυτοδιοίκηση, αλλά άγεται και φέρεται από τη δίνη των πολιτικών διενέξεων. Η έκφραση γνώμης από τα κόμματα είναι θεμιτή και ενίοτε επιθυμητή υπό τον όρο της επίγνωσης ότι αυτή είναι μία από πολλές διαφορετικές χωρίς να συλλαμβάνει αδιαμφισβήτητα το σύνολο της πραγματικότητας. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να αποτιμήσουν το έργο του τοπικού τους άρχοντα είναι οι δημότες ή οι πολίτες που ανήκουν στην οικεία περιφέρεια, ενώ οι έξωθεν επεμβάσεις πρέπει να έχουν συμβουλευτικό μόνον ρόλο και να αντιμετωπίζονται με κάθε επιφύλαξη, διαφορετικά είναι επιβλαβείς και όχι ωφέλιμες, αφού δημιουργούν διχόνοιες και έντονες αντιπαλότητες.
