του Δημήτρη Καρατζάνη
''Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα ,22 παίχτες κυνηγούν μια μπάλα επί 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί''. Αυτή ήταν η περίφημη ατάκα του βρετανού άσσου Γκάρι Λίνεκερ το 1990 ,όταν οι Γερμανοί κέρδισαν στα πέναλτυ τους Άγγλους στα ημιτελικά του μουντιάλ της Ιταλίας.
Φαίνεται όμως ότι η ισχύς του '''αξιωματος''τα τελευταία χρόνια, επαληθεύεται και σε άλλα, εκτός του ποδοσφαίρου πεδία, ιδιαίτερα στην οικονομία όπου ,με τελευταίο παράδειγμα το χθεσινό Γιουρογκρουπ, έγινε φανερό ότι μπορεί να κάθονται 19 χώρες γύρω από το τραπέζι αυτού του κορυφαίου οικονομικού οργάνου της Ευρωζώνης ,αλλά στο τέλος γίνεται πάντα αυτό που θέλουν οι Γερμανοί και συγκεκριμένα ο Σόιμπλε.
Μας πήρε βέβαια κάποιο χρόνο και αρκετά δις, που κατά το Lisbon council -γνωστό think tank που εδρεύει στις Βρυξέλες- ανέρχονται στα 45, μέχρι να το εμπεδώσομε, αλλά ,τέλος πάντων, η γνώση έχει πάντα το κόστος της.
Στο χθεσινό λοιπόν Γιουρογκρουπ οι Γερμανοί επέβαλαν πλήρως τις απόψεις τους σε ότι αφορά την αξιολόγηση , το χρέος αλλά και τη συνέχιση της παραμονής στο πρόγραμμα του ΔΝΤ, έστω κι αν προβλέπονται ισχυρές ''αναταράξεις''στο επόμενο Διοικητικό του Συμβούλιο
Πιο συγκεκριμένα μετα από 11ωρη ''διαβούλευση'' ο Σόιμπλε έφερε το ''παιχνίδι'' στα μέτρα του, αφού κατάφερε να μη δώσει το παραμικρό επιχειρήμα στο ακροδεξιό AfD για να το εκμεταλλευτεί στις προσεχείς Γερμανικές εκλογές,να εξασφαλίσει την ''ηρεμία'' στην Ευρωζωνη ,εν όψει του Βρετανικού δημοψηφίσματος του Ιουνίου και τελος να κρατήσει σε ύφεση (εν υπνώσει) το προσφυγικό για το κρίσιμο διάστημα μέχρι της 23 Ιουνίου που τον ενδιαφέρει.
Το ΔΝΤ παρά την διακηρυγμένη από μέρες σκληρή στάση του έβαλε τελικά αρκετό νερό στο κρασί του καθώς απαρνήθηκε την επιβολή των αυστηρών μέτρων τώρα, αποδέχτηκε τον ''οδικό χάρτη ''για το χρέος του οποίου ''σαλαμοποιεί ''τη λύση και τη στέλνει μετά το 18 ,και συμβιβάστηκε με το φτωχό μάλλον δέλεαρ, πως η λύση αυτή θα είναι κοντα στα δικά του πρότυπα.
Και μεις, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι,που απλώς παρακολουθούσαμε το μπρα-ντε φερ ανάμεσα στους δυό μεγάλους παίχτες, τι πήραμε ; Αυτό που μου απαντά το ''τριτάκι'', η εγγονή μου όταν τη ρωτώ αν διάβασε τα μαθήματα της ''Τα απολύτως απαραίτητα''. Ότι απαιτείται για να συνεχίσει να τσουλάει το κάρο χωρίς τον άμεσο κίνδυνο να πέσει στα βράχια .Και αυτό κάτω από τον συνεχή έλεγχο των δανειστών και την εκπλήρωση των πιο αυστηρών προυποθέσεων.
Συνθηκες δηλαδή που, ενθυμούμενος κανείς τις συριζαίικες φωτοβολίδες περι ''σκησίματος των μνημονίων'' και τις αγορές που θα... χόρευαν για χάρη μας ,δεν ξέρω, αν θα πρέπει να γελάσει ή να κλάψει για το μέγεθος της ασχετοσύνης ,αλλά και τη συνέπεια εκείνων που ο ''κοσμάκης'' τους εμπιστεύθηκε το τιμόνι της χώρας.
Ανεξάρτητα όμως απ όσα πολλά χάθηκαν ή όσα λίγα κερδήθηκαν, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όσα ψηφίστηκαν την Κυριακή στη Βουλή και ενέκρινε χθες το Γιουρογκρουπ, μαζί με κάτι ''ουρίτσες ''(κόκκινα δάνεια-συνταξιοδοτικό -αποκρατικοποιήσεις) πρέπει και να εφαρμοστούν και μάλιστα κατά γράμμα .
Και το ερώτημα είναι : Ποιος θα τα εφαρμόσει ;Αυτοι που δεν πρόφθασαν να πουν το ''Ναι σε όλα''και χαρακτήρισαν το νομοσχέδιο ''εγκληματικό και ανισυνταγματικό'' ή οι άλλοι που που το ψήφισαν μέ ''κλαυθμούς και οδυρμους''και αναζητούν από την πρώτη ώρα τρόπους για να... ξεστρίψουν;
Καλό θα ήταν όλοι αυτοί,αλλά και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να έχει υπόψη του την Αισώπεια ρήση: ''Πολλά οίδε αλώπηξ, αλλά εχίνος (εν προκειμένω ο Σόιμπλε) ένα μέγα''.
