του Γεώργιου Χ. Κουμάκη
Στο παρόν άρθρο εξετάζονται ορισμένα θέματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν και διαφορετικά, αφού η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη και αναλλοίωτη αλλά πολύμορφη και προσεγγιστική.
1. Ορισμένα κόμματα και δημοσιογράφοι αποδοκίμασαν τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος διατύπωσε την άποψη ότι σημασία δεν έχει τόσο το είδος του χρησιμοποιούμενου νομίσματος όσο η αξίωση να υπηρετεί τον άνθρωπο. Είναι βέβαια περιττό να υπομνήσω ότι στην παρούσα ιστορική συγκυρία η εκφρασμένη θέση του είναι ότι η Ελλάδα έχει συμφέρον να παραμείνει στην ενωμένη Ευρώπη και συνεπώς στο Ευρώ. Αν, ωστόσο λόγω ανυπέρβλητων δυσκολιών αυτό καταστεί ανέφικτο, ο ελληνικός λαός πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να μην αποθαρρυνθεί, αλλά να εργαστεί δημιουργικά και μεθοδικά, ώστε να ακολουθήσει τον δρόμο της ευημερίας και της προόδου. Πιστεύει δηλαδή ότι η χώρα μας με οποιοδήποτε νόμισμα και πιο συγκεκριμένα με τη δραχμή, θα μπορέσει να αναγεννηθεί και να ανακτήσει το παλιό της μεγαλείο, αρκεί οι στόχοι της πολιτείας να είναι ανθρωπιστικά προσανατολισμένοι. Προς επίρρωση των θέσεων του επικαλείται τη ρήση του Πρωταγόρα «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», που σημαίνει ότι μέτρο όλων των πραγμάτων πρέπει να τίθεται ο άνθρωπος και μάλιστα ο κάθε μεμονωμένος άνθρωπος με όλες τις ιδιαιτερότητες του. Προς την υποκειμενική αυτή θεώρηση του σοφιστή Πρωταγόρα ο Πλάτων αντέταξε τη ρήση «πάντων χρημάτων μέτρον ο θεός», που σημαίνει σε τελευταία ανάλυση τον άνθρωπο στην αντικειμενική του διάσταση, αφού είναι το τελειότερο πλάσμα του θεού. Αν ερμηνεύω σωστά τα λόγια του Προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, μπορεί α λεχθεί ότι ήθελε να τονώσει το αίσθημα ευθύνης του ελληνικού λαού και να τον ενθαρρύνει ώστε να μην λιποψυχήσει στις αντιξοότητες της ζωής, αλλά ενωμένο με ομοψυχία να μεγαλουργήσει.
2. Αποτέλεσμα της αχαλίνωτης επιθυμίας ορισμένων ανθρώπων και του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος δεν θέτει όρια στα σχέδια αυτά του ανθρώπου είναι η δημιουργία αγεφύρωτου χάσματος μεταξύ πλούσιων και φτωχών, με αποτέλεσμα να γίνονται άλλοι πάμπλουτοι και άλλοι πάμπτωχοι με ότι αυτό συνεπάγεται. Από την άλλη πλευρά η τέλεια ισοπέδωση είναι επίσης κακό πράγμα, επειδή οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και ο καθένας επιθυμεί να αμειφθεί ανάλογα προς την προσφερόμενη εργασία. Η ισότητα επομένως επιβάλλεται δια της βίας και του καταναγκασμού, πράγμα που στερεί την ελευθερία του ανθρώπου. Το ότι όμως δεν είναι ορθό να υπάρχει μεγάλη διαφορά πλούτου μεταξύ των πολιτών ήταν βαθιά και ακλόνητη πεποίθηση των πολιτευμάτων της αρχαίας Ελλάδας, η οποία θεωρείται λίκνο της δημοκρατίας και του πολιτισμού. Ο Λυκούργος είχε θεσπίσει στη Σπάρτη πολύ βαρύ νόμισμα, ώστε να είναι αδύνατο να γίνονται ορισμένοι υπέρπλουτοι. Στην Αθήνα είχε θεσπισθεί ο λεγόμενος «οστρακισμός», σύμφωνα με τον οποίο εξορίζονταν οι πολύ πλούσιοι, επειδή κατά την άποψη του Αριστοτέλη αυτό αποτελούσε ασυμμετρία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν ωραίο. Κατά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη η περιουσία του πλουσιότερου δεν έπρεπε να υπερβαίνει το πενταπλάσιο του φτωχότερου. Διαπιστώνουν επίσης την επίδραση του πλούτου και της φτώχειας στον χαρακτήρα του ανθρώπου. Έτσι οι υπέρπλουτοι είναι συνήθως υβριστές και θρασείς, ενώ οι φτωχοί είναι ταπεινοί και ανελεύθεροι. Δεν παραλείπουν δε να τονίζουν ότι ο υπερβολικός πλούτος δεν αποκτάται κατά κανόνα με τίμια και δίκαια μέσα. Αποτέλεσμα της ασυδοσίας στον πλουτισμό είναι το γεγονός ότι λιγότεροι από δέκα άτομα κατέχουν σήμερα το μισό πλούτο του κόσμου. Λόγω δε της κατάστασης αυτής κατέστη δυνατή η απάτη μαμούθ μισού δισεκατομμυρίου € σε εξωχώριες εταιρείες.
3. Στα μνημόνια, που αναγκάζεται να υπογράψει η Κυβέρνηση, περιλαμβάνεται και ο λεγόμενος « αυτόματος κόφτης», που σημαίνει ότι σε περίπτωση ελλείμματος θα κόβονται αυτόματα κυρίως μισθοί και συντάξεις, πράγμα που δημιουργεί ανασφάλεια και αβεβαιότητα, αφού δεν μπορεί κανείς να προγραμματίσει τη ζωή του. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι Κυβερνήσεις δεν έχουν καταφέρει να καταπολεμήσουν σε ικανοποιητικό βαθμό τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά. Εκεί πρέπει να στραφεί το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης, αφού λάβει τεχνογνωσία από προηγμένες χώρες. Θα έπρεπε μάλλον ο κόφτης να κόβει αυτόματα το χρέος. Αυτό είναι στις προθέσεις του ΔΝΤ , το οποίο επιμένει στη μείωση του χρέους –πράγμα που υπαγορεύεται από το καταστατικό της – παρά τη σθεναρή άρνηση των Ευρωπαίων εταίρων μας. Εξ αυτού συνάγεται ότι η γνώμη των πολλών είναι ορθότερη και ανθρωπινότερη από εκείνη των ολίγων. Συγκεκριμένα το ΔΝΤ αφορά όλο τον κόσμο, δηλαδή πέντε ηπείρους, ενώ οι εταίροι μας ανήκουν μόνο σε μια ήπειρο. Οι Ευρωπαίοι, παρόλο που γνωρίζουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, εντούτοις είναι απρόθυμοι να το μειώσουν. Με αυτό το δεδομένο δανείζοντας την Ελλάδα δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιμηκύνουν τον επιθανάτιο ρόγχο της και να της στερούν έτσι την ευκαιρία να αναγεννηθεί και να σταθεί όρθια στα πόδια της. Το πράγμα αυτό δεν διαφέρει πολύ από το έγκλημα που αποκαλύφτηκε στις μέρες μας, που οι δήμιοι έδεσαν ένα σακίδιο γεμάτο πέτρες στο θύμα τους, το οποίο έριξαν εν συνεχεία στο ποτάμι, με αποτέλεσμα να πνιγεί. Πρέπει βέβαια να ομολογηθεί ότι οι εταίροι μας ουδεμία ευθύνη φέρουν για την οικονομική δυσπραγία της χώρας μας εκτός από τη δωροδοκία Γερμανικών εταιριών όπως η Ζήμενς κυρίως σε Έλληνες πολιτικούς .
4. Είναι αντιδημοκρατική ενέργεια να ελέγχονται βουλευτές από τα συνδικαλιστικά όργανα των επαγγελματικών τους σωματείων, επειδή ψήφισαν διατάξεις που τους αφορούν, όπως είναι οι δικηγόροι και οι μηχανικοί, διότι το μέρος δεν είναι θεμιτό να κυβερνά το όλο. Μια ευνομούμενη πολιτεία οφείλει να θέτει ως στόχο της το κοινό και το γενικό συμφέρον και όχι το όφελος μόνον μιας τάξης πολιτών.
5. Δεν είναι ορθό που η αντιπολίτευση ζητά εκλογές, με το αιτιολογικό ότι η Κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή, διότι αυτό συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να ολοκληρώσει το έργο της. Οι συχνές εκλογικές αναμετρήσεις έχουν πλήξει καίρια την ελληνική οικονομία, είναι δε γνωστά τα χρέη των κομμάτων προς το δημόσιο λόγω αυτού του γεγονότος. Είναι πάγια πεποίθηση κάθε αντιπολίτευσης ότι η Κυβέρνηση καταστρέφει τον τόπο. Έχομε δει τα αποτελέσματα προηγούμενων αντιπολιτεύσεων που ζητούσαν εκλογές. Ας μην ξεχνάμε ότι και η παρούσα Κυβέρνηση, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, προκάλεσε πρόωρες εκλογές σε συνδυασμό με την αδυναμία εκλογής του Προέδρου της δημοκρατίας. Ως αντιπολίτευση έλεγε ότι η τότε Κυβέρνηση έφερνε τον όλεθρο.
6. Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά έχει πολλές όψεις, αφού είναι αμφιλεγόμενη και προσεγγιστική αλλά όχι σταθερή και απόλυτη. Κάθε πράγμα συνεπώς θα μπορούσε να έχει και διαφορετικά. Δεν κατέχομε την απόλυτη αλήθεια, και επομένως οφείλομε να είμαστε πιο διστακτικοί και επιφυλακτικοί στη σκέψη και στα λόγια μας. Στην πολιτική ένας είναι ο όρος μιας ευνομούμενης πολιτείας: το κοινό συμφέρον.
