Του Παναγιώτη Αναστασάκου
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι το 2018 θα είναι έτος βουλευτικών εκλογών. Οι λόγοι είναι πολλοί, είτε θετικοί που προτάσσονται, είτε και αρνητικοί που αποτάσσονται.
Πρώτα απ’ όλα, είναι το ιστορικό προηγούμενο, το οποίο επιβάλλει για την πρώτη (γιατί πρώτη θεωρείται) τετραετία της κάθε κυβέρνησης, οι εκλογές να προκηρύσσονται ενωρίτερα από τη λήξη της. Με την πρώτη ευκαιρία που τα ευρήματα στις (κρυφές και κυλιόμενες) δημοσκοπήσεις είναι ευνοϊκά και οι εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα από παροχές ή άλλες κυβερνητικές δράσεις αποπροσανατολίζουν ή «συσκοτίζουν» δείχνοντας ευνοϊκές για τους κυβερνώντες, η Βουλή διαλύεται.
Ήδη παρακολουθούμε φαινόμενα πρόσκαιρης παροχολογίας, με οικονομικές παροχές υπό μορφή επιδομάτων μιας χρήσης κλπ, που αλλοιώνουν πρόσκαιρα τις εντυπώσεις υπέρ της κυβέρνησης κυρίως στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Μιλάμε για το κοινωνικό μέρισμα, το επίδομα των 400 ευρώ σε κάθε άνεργο νέο 18-24 ετών, την παροχή της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης 650 ευρώ σε εργαζομένους που επλήγησαν από τις πλημμύρες, το βοήθημα επανασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος για ευάλωτα νοικοκυριά, τα αυξημένα οικογενειακά επιδόματα για τις εισοδηματικές κατηγορίες που έχουν ανάγκη, την εξάμηνη παράταση του ευνοϊκού καθεστώτος ΦΠΑ σε Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω και Λέρο, που δέχονται το κύριο βάρος των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, το έκτακτο «κοινωνικό αντιστάθμισμα», στα υπόλοιπα 27 νησιά που θα υποστούν το νέο ΦΠΑ, και άλλα.
Από κοντά έρχονται οι εντυπώσεις από τις εξελίξεις σε διάφορα θέματα μη οικονομικού χαρακτήρα όπως π.χ. τα ελληνοτουρκικά και το θέμα της ονοματοθεσίας των Σκοπίων, του οποίου η λύση προεξοφλείται (για άλλους βέβαια λόγους) στο πρώτο τετράμηνο του 2018.
Υπάρχουν τέλος και κάποια επικοινωνιακά «ατού» της κυβέρνησης, με την «επιστράτευση» προσώπων όπως π.χ. η σύντροφος του κ. πρωθυπουργού η οποία μέχρι σήμερα, είχε μείνει έξω από το επίσημο πολιτικό σκηνικό. Φαίνεται όμως ότι ο επικοινωνιακός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε πως είναι η κατάλληλη χρονική συγκυρία, για να την ρίξει στον προεκλογικό αγώνα.
Στο νομοθετικό χώρο παρακολουθούμε ένα μπαράζ νομοσχεδίων για περίπου 90 προαπαιτούμενα μέτρα για την 3η αξιολόγηση τα οποία σκόπιμα καθυστερούν (επειδή είναι επώδυνα) και τα οποία θα ψηφιστούν υποχρεωτικά, σύντομα και πειθαρχημένα την τελευταία στιγμή όπως συνηθίζουν, επειδή εκτιμάται ότι οι επιπτώσεις από την εφαρμογή τους στην κοινωνία, δεν θα έχουν προλάβει να γίνουν αντιληπτές για να μετρήσουν στην κάλπη. Και στην αναποτελεσματική πρακτική αυτή, δεν θα αντιδράσουν οι εταίροι μας, διότι προφανώς θέλουν να τελειώνουν με εμάς και με τα μνημόνιά μας.
Υπάρχουν όμως και άλλες υποχρεωτικές μνημονιακές παράμετροι.
Πριν το τέλος Απριλίου, η Eurostat θα ανακοινώσει τα οριστικά στοιχεία για το 2017. Η ανακοίνωση, θα επηρεάσει τις προβλέψεις για τα έτη 2018-20, κριτήριο που είναι ουσιώδες, επειδή στις αρχές Μαΐου θα συνεδριάσουν ερήμην μας, Κομισιόν, ΕΚΤ, ESM και ΔΝΤ για να κρίνουν αν θα επιτευχθούν οι στόχοι του πλεονάσματος για τα έτη 2018-20. Σε περίπτωση που κρίνουν ότι δεν θα επιτευχθούν, τότε η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επισπεύσει τις περικοπές σε συντάξεις και το αφορολόγητο και να αναστείλει τα τυχόν αντίμετρα.
Τον Μάιο θα έχουν επίσης ολοκληρωθεί και τα stress tests των τραπεζών. Αν μέχρι τότε οι τράπεζες δεν έχουν μειώσει τις επισφάλειες τους μέσω πωλήσεων δανείων, πλειστηριασμών κλπ, είναι πιθανό να έχουμε ανάγκη για νέα ανακεφαλαιοποίηση που θα τινάξει στον αέρα και τις προβλέψεις και τις προσδοκίες.
Και τέλος υπάρχει ένα «πικρό ποτήρι», μία δραματική παράμετρος θα λέγαμε, με μεγάλο επικοινωνιακό βάρος, η οποία είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσει κοινωνική αναστάτωση. Πρόκειται για τις πρώτες εφαρμογές από τους δικαστικούς επιμελητές των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας που ήδη ξεκίνησαν.
Φανταστείτε λοιπόν κάτω από τις αδυσώπητες κάμερες των καναλιών, να επιχειρείται μία ίσως και βίαια έξωση οικογενείας από εκπλειστηριασμένο ακίνητο….
Με όλα αυτά στο τραπέζι, οι εκλογές για να προλάβουν το κακό, δεν φαίνεται να είναι μακριά…
