της Μαρίας Λιονάκη
Σε τυχερό παιχνίδι χαμένος ο ήλιος έχει κρυφτεί, αμίλητος και βαρύθυμος. Για να ξεχάσει και να ξεχαστεί. Σύμφωνα με τα νέα που μετέδωσε το κανάλι του ουρανού τα πράγματα εξελίχθηκαν ως εξής. Παραμονή Πρωτοχρονιάς πραγματοποιήθηκε εορταστική εκδήλωση, ρεβεγιόν στον ουρανό. Προγραμματισμένο, εθιμοτυπικό. Καλεσμένοι από μέρες, με προσκλήσεις, με επίσημα ενδύματα ο ήλιος, η σελήνη και οι αστέρες. Διάττοντες ή μη, μοναχικοί ή με τις οικογένειές τους. Κάποια στιγμή μετά την αλλαγή του χρόνου, αφού γεύτηκαν τα πατροπαράδοτα φαγητά και γλυκά, αφού χόρεψαν λίγο, για να διασκεδάσουν οι καλεσμένοι του ουρανού στράφηκαν σε τυχερά παιχνίδια. Εκεί ο ήλιος που δεν είχε ρέντα, αλλά ούτε και σύνεση έχασε στα χαρτιά. Αμύθητα ποσά. Από τότε μελαγχολικός κι απαρηγόρητος κρύβεται. Αυτή είναι η μία εκδοχή της τωρινής κακοκαιρίας.
Η άλλη είναι η εξής. Ο ήλιος εδώ και χρόνια έχει ένα φλογερό, κρυφό, ανομολόγητο έρωτα για τη Σελήνη. Την ερωτεύτηκε μια αυγουστιάτικη βραδιά που ντυμένη με το ασημένιο φόρεμά της βουτούσε γοητευτική και λαμπερή σε ακύμαντα νερά, με τα άστρα στέμμα στο κεφάλι της. Από τότε έχει προσπαθήσει πολλές φορές να τη συναντήσει, να της εκμυστηρευτεί τον έρωτά του, να περάσει δυο μέρες μόνο μαζί της, αλλά αυτή αρνείται αμετάπειστη και σκληρή. Δε δέχεται με τίποτα την ταυτόχρονη παραμονή στον ουρανό. Φέτος μετά τις γιορτές , που τις πέρασε μόνος ο ήλιος, ξεχείλισε το ποτήρι. Μελαγχολικός και απαρηγόρητος αποσύρθηκε, δε μιλάει σε κανένα, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κρύφτηκε.
Η τρίτη εκδοχή της τωρινής κακοκαιρίας, όπως μεταδίδει ο ραδιοφωνικός σταθμός του ουρανού μιλάει για επαγγελματική ρήξη του ήλιου με τον ουρανό. Ο ήλιος καταχράστηκε διάστημα που δεν του ανήκε, έκλεψε μέρες από το ταμείο του ουρανού και τα σύννεφα έχουν καταθέσει αγωγή σε βάρος του. ‘Ήδη ο ουρανός εξετάζει βιογραφικά που έχουν κατατεθεί σε περίπτωση που κερδίσουν τα σύννεφα τη δίκη κι ο ήλιος αντικατασταθεί. Αυτή είναι η τρίτη εκδοχή της τωρινής κακοκαιρίας.
Που ενέσκηψε με δυνατό, χαρτοπαίχτη αέρα, βοριά, που σφυρίζει υπερκόσμια, σα λυσσασμένο λιοντάρι πάνω από τη γη. Που ενέσκηψε με δυνατές βροχές, καταιγίδες, με κρύο, τρικυμισμένες θάλασσες, αλλά κυρίως με τρικυμισμένες ειδήσεις . Στην ανατολή της νέας χρονιάς κι ενώ οι ευχές όλων μας για υγεία και προκοπή ηχούν ακόμα ο ήλιος της ζωής, της αισιοδοξίας κρύφτηκε. Δαιμονικά σφυρίζει το κανάλι της γης, η πίκρα και η λύπη, υγρή βροχή ποτίζουν τη γη. Ζωές χάθηκαν σε τροχαία δυστυχήματα, άδικα, για άλλη μια φορά. Ζωές πνίγηκαν στην τρικυμισμένη θάλασσα των δρόμων. Ζωές μαράθηκαν λίγο πριν ανθίσουν. Κι όλοι εμείς θεατές του παραλόγου. Ανήμποροι να το σταματήσουμε. Κι όλοι εμείς… Δε λέμε να μάθουμε. Αγαπάμε τα λάθη μας. Και τα επαναλαμβάνουμε.
Κάθε βράδυ ο ουρανός είναι σκοτεινός κι ανεξιχνίαστος. Μοιάζει με παιδί που δε γελάει, με νέο που δεν ονειρεύεται, με γέρο άνθρωπο χωρίς συγγενή, με άνθρωπο που έχασε συγγενή. Κάθε βράδυ ο ουρανός φοράει το μαύρο ρούχο, πενθεί, κλαίει. Τις ευκαιρίες που χάθηκαν, τα λόγια που δεν ταξίδεψαν, που δεν έγιναν πράξεις, τα λάθη που επαναλαμβάνονται, τα άδικα που συμβαίνουν, τις ζωές που χάνονται. Την κάθε μέρα που ο κόσμος δεν άλλαξε. Δε θα αλλάξει. Κοιμήσου Κεμάλ. Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
