Του Στέλιου Βισκαδουράκη*
Χρόνια παλεύω μέσα μου με την ύπαρξη του Θεού, όπως και πολλοί άλλοι, γιατί… τόσο πολύ τη χρειάζομαι… Τη συναντώ πάντα στο άκουσμα ή στη θέα ενός παιδιού που παίζει ή που μόλις γεννήθηκε αλλά και της γυναίκας που του έδωσε και του δίνει ζωή.
Πες με ευαίσθητο, κι ίσως να είμαι. Πες, επίσης, ότι αγαπώ τη ζωή σε κάθε έκφραση και μορφή που εμφανίζεται. Γι’ αυτό έχω την ανάγκη να μιλήσω για κάτι. Ξέρω ότι σωτήρας ή φωστήρας δεν είμαι, αλλά μόνο ένας απλός πολίτης. Ως συνοδοιπόρος ανθρώπων μιας πόλης και μιας χώρας, «ζητώ» απ’ την Πολιτεία μου, χωρίς να πρωτοτυπώ, την ενίσχυση ενός θαύματος που συμβαίνει καθημερινά.
«Ζητώ» την ίδρυση ενός κλειστού σημείου-χώρου θηλασμού στο κέντρο της πόλης, για τις μητέρες που έχουν αυτήν την ανάγκη σε μια απλή βόλτα με τα μωρά τους. «Ζητώ» κι επιθυμώ να έχουν ένα μέρος να ξαποστάσουν γι’ αυτήν την πολύ προσωπική και ιδιαίτερα τρυφερή στιγμή του θηλασμού, μα και για άλλου τέτοιου τύπου στιγμές. Φυσικά, με την κάλυψη των προϋποθέσεων λειτουργίας που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Δεν θα πω κάτι άλλο, δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο. Απλά, «ζητώ» από καρδιάς κάτι τόσο απλό και σπουδαίο. Κι αν έχω λίγο δίκιο ως πολίτης, εύχομαι να εισακουστώ.
* Ο κ. Στέλιος Βισκαδουράκης είναι συγγραφέας
