Αλήθεια, παίζει ζάρια ο Θεός;
Απευθύνομαι σε σένα επιχειρηματία, σε σένα πολίτη και φυσικά στις Αρχές της πόλης και του κράτους, αφού εξαρχής κι από ψυχής ευχηθώ σε όλους να είστε πάντα υγιείς.
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Η νίκη της ήττας
«Μια νίκη μπορεί να κρύβει μέσα της ήττα και μια ήττα μπορεί να κρύβει νίκη στη ζωή όλων μας».
Το πέρασμα, το τράνταγμα, το τακούνι και η πτώση
Το πέρασμα από τη μία πλευρά του ενός πεζοδρομίου στο άλλο, αποτελεί μια καθόλου ευχάριστη εμπειρία.
Το σεμνό βήμα ενός ήσυχου ανθρώπου
Σίγουρα, αυτά τα τελευταία εννιά χρόνια είχαν μέσα τους απ’ όλα.
Η βία πίσω από τις σιωπές
Ένα γλυπτό, μια φωτογραφία, μια... αφιέρωση, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και Κοριτσιών
Οι Ασυγχώρητοι
Κάθε φορά που το τέρας του πόνου έπεφτε και πέφτει πάνω μας, το Βενιζέλειο ήταν και είναι εκεί.
Στέλιος Βισκαδουράκης: Έχω τέσσερα όνειρα
«I have a dream»... Martin Luther King
Μια χούφτα γιασεμιά για τον κύριο Μίνωα
Το Ανάκτορο παραμένει πάντοτε επιβλητικά λαμπερό κάτω από τον εκτυφλωτικό κρητικό ήλιο …
Βγάλε με απ΄το σκοτεινό κουτί
Είναι οι στιγμές που επιθυμώ να επιστρέψω, πενήντα χρόνια πριν, στο παιδικό μαξιλάρι μου και στα βραδινά όνειρά μου. Τότε που αυτά, μου χάριζαν ένα μαγικό ραβδί, που μπορούσε να μεταμορφώσει και να καλυτερέψει τα πάντα. Τα πάντα…
Ο πατήρ Ευάγγελος, ο Αρχιεπίσκοπος κι εγώ
Είναι στιγμές, που στη ζωή σου μετράς τις αναμνήσεις, τις εμπειρίες, τις πράξεις και τους ανθρώπους που γνώρισες.
Η πέτρα, η σταγόνα, η Ελένη και η πόλη
Μεθυσμένος, γύρεψα συντρόφους και συνοδοιπόρους με τα ίδια βήματα, που να ακούν και να αναζητούν το παρελθόν και τη σιωπηλή ιστορία της κάθε πέτρας, του κάθε δρόμου, της κάθε παλιάς αυλής και σπιτιού στην πόλη αυτή.
Τα μονοπάτια του πολιτισμού έχουν βαθιές ρυτίδες
"Η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 κατέγραψε το 2020 κακοποίηση ηλικιωμένων, κατά σειρά συχνότητας από, τα παιδιά τους, οικείους, συντρόφους/ξένους, Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων και φροντιστές"
Μαμά, είμαι Φασίστας; Δεν ξέρω τι είναι αυτό...
Μην φτωχαίνεις κι ευτελίζεις ακριβές έννοιες, γράφοντας τις σε τοίχους σπιτιών, ιστορικών και δημόσιων κτιρίων
Oι γίγαντες και το παιδί της οδού Άλμπερ
Oι γίγαντες: Να τον αναθεματίσουμε, να τον αφορίσουμε, είναι σατανάς, άθεος, καταραμένος να ‘ναι…
2022: «Μη μου την πόλη τάραττε»
"Η αληθινή μάχη της ελευθερίας και του πολιτισμού δεν δίνεται με σπρέι και ρόπαλα"
Οι κομψές κυρίες της Κυριακής
"Μετά από καιρό κατάλαβα ότι αυτή η κομψότητα ήταν η αντίσταση μιας αληθινής κι αξιοπρεπούς δύναμης και το μετερίζι παλαιότερων εποχών..."
«Nεκρός ή gay;»
Το λιτό μέιλ του Σίμου, έφερε μνήμες στον νου μου και ίσως στάσεις ζωής.
Η τιμή είναι δική μου κυρία Μαίρη…
Είναι άνθρωπος που θα μπορούσε να ενδιαφέρει κάθε συγγραφέα όχι μόνο για την προσωπικότητά της αλλά και για τη μάχη που δίνει εναντίον μιας σιωπής και μιας πράξης, τη σιωπή και την πράξη της κακοποίησης.
Ο Αϊ-Θεόφιλος ο Κατσαντώνης
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία από τον Στέλιο Βισκαδουράκη
Η έκθεση ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Περάκη και η ταχύτητα της ακινησίας
Η δύναμη της κίνησης στα πρόσωπα που «περιγράφονται» στους πίνακες του Περάκη, είναι πολλαπλάσια της ακινησίας τους δίνοντας τελικά, μια μεγάλη αισιοδοξία στις στιγμές που ζουν όποιες κι αν είναι
Οι αρνητές ενός «χαλασμένου» όχι
Έλληνας περήφανος και σπουδαγμένος από περασμένες γενιές είμαι και αναρωτιέμαι, το σημερινό «ΟΧΙ» εναντίον των εμβολιασμών από ένα σύνολο συνανθρώπων, πού και σε ποια λογική βασίζεται;
Ζητώ...
"Απλά, «ζητώ» από καρδιάς κάτι τόσο απλό και σπουδαίο. Κι αν έχω λίγο δίκιο ως πολίτης, εύχομαι να εισακουστώ"
Ο βασανιστής μέσα μου
Το Ηράκλειο άρχισε ξανά να βάφεται και να μουτζουρώνεται υπερβολικά, με κάθε δυνατό, κραυγαλέο και κακόγουστο τρόπο, είτε κυρίως για πολιτικούς ή ακόμη για πρόχειρους και αφελείς ποδοσφαιρικούς λόγους
Η αλήθεια σου, η δουλειά σου!
...Θα κυλά για πάντα με την ιστορία και την παρακαταθήκη του στις καρδιές των Ηρακλειωτών…
Συνομιλία με την αιωνιότητα
...το Στρωματογραφικό Μουσείο της Κνωσού, εκείνο το απόγευμα, δεν ήταν παρά μία απόδειξη ότι κι όταν πεθάνεις, συνεχίζεις να ζεις, να περπατάς στους αιώνες...
Αν έχω ένα χρέος ...
Χτες, έβαλα το μήνυμα «2» στο κινητό μου και κατέβηκα στην αγορά. Η πόλη κενή. Φοβήθηκα τη μοναξιά της και χωρίς εμάς, την στεναχώρια της. Το κατάλαβε. Μου είπε: «Μα δεν έχετε φύγει, είστε μέσα μου. Σε λίγο θα σας δω όλους πάλι»
Μείνε για λίγο ακόμα αισχρέ μου κορωνοϊέ…
Τι μάθημα Θεέ μου, τι χρειαζούμενο κι αναγκαίο από κακή συγκυρία, μάθημα!
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος λάθους
Για το νέο αεροδρόμιο Καστελίου...
Πάντα φοβόμουν τη Μακάσι
... πια την ακουμπά και τη φωτίζει το χάδι της ιστορίας και το μέλλον ενός πολιτισμού που την εκφράζει
Κούπε...πε...κούπε...πε! Κουμπέ...μπε!
"Χωρίς το παρελθόν δεν υπάρχει ούτε παρόν ούτε μέλλον" - Αφιερωμένο στους υπεύθυνους