Την ιστορία του Ρωτόκριτου και της Αρετούσας, γραμμένη πριν από περίπου 400 χρόνια, αφηγήθηκε η Ελένη Μπετεινάκη συντροφιά με τις κούκλες της στο Αμφιθέατρο του Γυμνασίου του Βενεράτου. Όλα ζωντανέψανε εκείνο τ απόγεμα στο παραμύθι και ακούσαμε πάθη του έρωτα, του πολέμου τα δεινά, της φιλίας τα δεσίματα και την οργή του άδικου πατέρα- βασιλιά. Μία μαγική ιστορία, γεμάτη αγάπη, διασκευασμένη για μικρά και μεγάλα παιδιά, που λατρεύουν τα παραμύθια και τις αθάνατες ιστορίες.
Κατασκευή κούκλων: Εύη Αλμπαντάκη
"....Κι ήτανε δύσκολο το εγχείρημα. Να αφηγηθείς μια ιστορία που την ξέρουν πολλοί, που έχει χιλιοτραγουδιστεί και χιλιοπαιχτεί από σπουδαίους καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι ηθοποιούς με εκπληκτικές ερμηνείες.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν την άκουσα κι εγώ διασκευασμένη σαν παραμύθι για πιο μικρά παιδιά. Τούτο τ΄ απόγεμα στο Βενεράτο, σε ένα απλό αμφιθέατρο σχολείου, παρά την φοβερή ζέστη είπαμε αυτήν την ιστορία ...με την ψυχή μας. Κι είδα μεγάλους να ακούν προσεκτικά, κι είδα παιδιά να μη μιλούν μα να μεγαλώνουν τα μάτια κάθε φορά που αγρίευε ο Ηράκλης. Να πολεμούν μαζί με ξακουστά παλικάρια. Να νοιώθουν τον κρυφό πόνο της αγάπης που ΄χαν οι δυο νέοι. Να θαυμάζουν το θάρρος και τη δύναμη του Ρώκριτου....
Χίλια τα ευχαριστώ γιατί ένοιωσα πως σας άγγιξε τούτη η δική μου ιστορία....
Χίλια τα ευχαριστώ που βοηθήσατε τα μέγιστα Μαρία Σμπώκου στα τεχνικά μικροθέματα....
Χίλια ευχαριστώ στα παιδιά που κατάλαβαν πως η ώρα των παραμυθιών είναι μαγική ....
Χίλια ευχαριστώ και τους μεγάλους που είδα στα μάτια του πως γίνανε για λίγο ...παιδιά!
Χίλια ευχαριστώ την Βούλα και την Ελένη...ξέρουν αυτές....
Χίλια ευχαριστώ την Εύη Αλμπαντάκη που χωρίς τις μοναδικές κούκλες της θα ΄ταν πολύ δύσκολο το εγχείρημα...
Τελος ευχαριστώ πολύ τον Δήμο Ηρακλείου και ιδιαιτέρως την κ. Βάσω Λαμπρινού και την Μάρα Παναγιωτάκη που με εμπιστεύτηκαν ....
Ίσαμε την επόμενη φορά που τούτη η ιστορία άκουσα πως θα φτάσει πολύ μακριά.....
Κι ως τότε να ξαναδιαβάστε όλοι τον Ερωτόκριτο, ξανά και ξανά να θυμηθείτε πόσο πολύ σπουδαίο έργο είναι...
Kι όπως έγραψε κι ο ίδιος ο Βιτσέντζος Κορνάρος :
Τούτο το ποίημα γράφτηκε για να διαβάζεται ...."
Ελένη Μπετεινάκη»
