Ο Χατζηαβάτης Συνταγματολόγος

Η Τέχνη της υποκριτικής είναι μια θαυμάσια Τέχνη που αν δεν ξέρεις να την εξασκείς καλύτερα να λείπεις.

Ομολογουμένως, με την κοινωνική επικαιρότητα εν μέσω της φονικής πανδημίας δεν πλήττουμε με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Ιδίως κάποιες περισπούδαστες αναλύσεις από θεσμικούς κοινωνικούς εταίρους και παράγοντες. Και που αφορούν θεμελιώδη αγαθά και κεκτημένα από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.  Όπως οι αιγιαλοί και οι παραλίες ως περιβαλλοντικά αγαθά που υπάγονται στους κοινούς κανόνες προστασίας του Συντάγματος αυτής της χώρας. Που η προστασία του οικοσυστήματος των ζωνών αυτών, είναι ευθύνη και υπόθεση του Κράτους, ο δε κύριος προορισμός τους είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση σε αυτές. Άλλωστε, δεν «ανακαλύπτουμε την Αμερική» εν έτει 2021. Αυτά κελεύονται τόσο από τον υπέρτατο Νόμο το Σύνταγμα, όσο και από το σχετικό νόμο του αιγιαλού ήδη από το 1940.

Ο αιγιαλός και η παραλία ως κοινόχρηστα πράγματα κείνται εκτός συναλλαγής σύμφωνα και με τον  Αστικό Κώδικα και περιλαμβάνονται στη δημόσια κτήση. Αλλά εκτός το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα κυριότητας του κράτους  επ’ αυτών, επιβάλλεται και η συστηματική υποχρέωσή του για άσκηση δημόσιας εξουσίας προς ρύθμιση και επίτευξη της κοινής χρήσεώς τους.

Ακούς επιχειρήματα από τους εκπροσώπους των θιγόμενων καταπατητών αυτού του δημόσιου αγαθού ανά την Ελλάδα, και είναι να τσιμπιέσαι. Καταλαβαίνεις πόσο βαθύ και αγεφύρωτο χάσμα χωρίζει τις αυτονόητες Συνταγματικές Αρχές από την καθεστηκυία άποψη των εκπροσώπων της «βαριάς βιομηχανίας» της χώρας, που λες, ότι εσύ δεν καταλαβαίνεις το «αυτονόητο» κατ’ αυτούς που είχε γίνει νόμος και υπεράνω από το Σύνταγμα. Ότι εσύ είσαι εκτός τόπου και χρόνου, ότι εσύ είσαι ο φευγάτος…

Η Τέχνη της υποκριτικής είναι μια θαυμάσια Τέχνη που αν δεν ξέρεις να την εξασκείς καλύτερα να λείπεις. Και η θαυμάσια αυτή Τέχνη δεν εξασκείται μόνο στο σανίδι, αλλά την βλέπουμε και σε αυτούς τους καθημερινούς τομείς της κοινωνικής ζωής, κάποιων θεσμικών. Το να είσαι δημόσιο πρόσωπο, να εκπροσωπείς μια σπουδαία επαγγελματική τάξη που όντως προσφέρει στην οικονομία της χώρας ή να είσαι εκπρόσωπος μιας τοπικής κοινωνίας και να διαμαρτύρεσαι γιατί το κράτος εφαρμόζει το νόμο, να δίνεις συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, να λαϊκίζεις με επιχειρήματα και προτάσεις που γελάνε και οι πέτρες, ε αυτό πια υπερβαίνει κάθε μέτρο. Όπως για παράδειγμα να μην γίνουν κατεδαφίσεις σε ξενοδοχεία που «ξεκίνησαν τον τουρισμό» στην Κρήτη και την Ελλάδα, ή να ανασταλούν γενικά αυτές ενόψει έναρξης της τουριστικής περιόδου, ή να ρυθμιστούν με χρηματικές αποζημιώσεις κ.λπ., κ.λπ.

Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, δίνεται η ευκαιρία μέσα στον μαινόμενο επιδημιολογικό πόλεμο να κάνει τις μεταρρυθμίσεις και την επανάσταση του αυτονόητου, που κανένας δεν τόλμησε μέχρι σήμερα, υποκύπτοντας στην πολιτική συνδιαλλαγή και το λαϊκισμό, δηλαδή στο πολιτικό κόστος. Στη χώρα δίνεται η ύστατη ευκαιρία να συγχρωτίσει τους βηματισμούς της με τα κράτη δικαίου και τις σύγχρονες κοινωνίες. Σ’ αυτές που όλοι απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις. Το Σύνταγμα είναι η καταστατική Χάρτα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων εξίσου για κάθε πολίτη, χωρίς a la carte ή μη εφαρμογές. Όλα τα άλλα είναι θέατρο Σκιών. Για τον Καραγκιόζη, τον Χατζηαβάτη και τον μπάρμπα Γιώργο. Που σε κάνουν να σε πιάνει το στομάχι σου από τα γέλια. Ιδίως όταν καμώνονται τους Συνταγματολόγους…

 

Κ.Μα 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ