Το ότι ο Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας, τοποθετήθηκε ως ύπατος Αρμοστής στην Κρήτη εκείνα τα ταραγμένα χρόνια της ημιαυτονομίας στη δίνη του Κρητικού Ζητήματος και στη στροφή του 19ου και του 20ου αιώνα είναι γνωστό. Το ότι ο Τσάρος Νικόλαος Β’ της Ρωσίας, ήταν ο τελευταίος της δυναστείας των Ρομανόφ που εκτελέστηκε μαζί με όλα τα μέλη της οικογένειάς του από την επαναστατημένη Ρωσία των Μπολσεβίκων το 1918, είναι επίσης γνωστό. Είναι, θα λέγαμε, στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις. Το ότι όμως οι δύο συνομήλικοι άνδρες ήταν πρώτα εξαδέλφια, είναι πολύ λίγο έως ελάχιστα γνωστό, κυρίως στους ιστορικούς που ασχολούνται με την εποχή. Το ότι επίσης ο πρίγκιπας της Ελλάδας (και της Δανίας όπως ήταν ο πλήρης τίτλος του) έσωσε τη ζωή του Τσάρου Νικολάου Β’ από βέβαιο θάνατο στη μακρινή Ιαπωνία όπως διαβάζουμε στη σχετική ιστορική έρευνα του Κωστή Μαυρικάκη, όταν όντας εικοσιδυάχρονοι νέοι είχαν πάει μαζί τα δύο ξαδέλφια σε ταξίδι αναψυχής στην Άπω Ανατολή, αυτό ήταν τελείως άγνωστο. Αυτό το τελευταίο ίσως να είναι και η ερμηνεία της επιλογής του Γεωργίου ως ύπατου Αρμοστή της Κρήτης με την παρέμβαση της Ρωσίας την ύστατη στιγμή, αφού ήδη είχε προκριθεί και φαινόταν τελεσίδικη από τη Γαλλία και την Αγγλία η επιλογή ενός πρώην Ελβετού προέδρου, εκείνη του Numa Droz ως ύπατου Αρμοστή. Ποιος είπε ότι και η Ιστορία των λαών δεν γράφεται με προσωπικούς και οικογενειακούς λογαριασμούς εκπλήρωσης χρεών;
