Μια κοινωνία θρηνεί και οι συγγενείς δυο ανθρώπων μοιρολογούν λυγίζοντας και τα σίδερα. Η κακιά στιγμή, η κακή ώρα... Από το Σάββατο το βράδυ δύσκολες ώρες περνούν τα Ανώγεια. Το πρώτο σκηνικό μιας αναπάντεχης τραγωδίας ολοκληρώθηκε χθες το απόγευμα στην κηδεία του Γιώργη Ξυλουρη. Ο κόσμος που συμπαραστάθηκε πολύς. Σχεδόν σύσσωμο το χωριό έδωσε το παρόν, όπως άλλωστε θα το κάνει και σήμερα . Ο πόνος μεγάλος. Τα γιατί πολλά. Ένα όμως στοιχείο χαράχτηκε με βαριά γράμματα στα Ανώγεια. Η διακριτική παρουσία μελών από την ευρύτερη οικογένεια του άλλου νεκρού.
Σήμερα τα Ανώγεια ξανά θα αποχαιρετήσουν με το δικό τους τρόπο τον δεύτερο νεκρό. Η βούληση της κοινωνίας του χωριού , οι φωνές των πιο ψύχραιμων, οι αρμήνιες των μεγαλύτερων αλλά πάνω από όλα η κοινωνία που δίψα για ηρεμία και την καταλαγή στο δύσκολο αύριο .
Σε αυτή τη λογική μέλη των δυο οικογενειών από την ευρύτερη πλευρά και όχι από τους οικείους προσπαθούν να επικοινωνήσουν, βάζοντας ένα λιθάρι στο μέλλον, προκειμένου τα Ανώγεια να προχωρήσουν μπροστά.
Σε αυτή τη λογική και στη σημερινή κηδεία σκοπεύουν να παραβρεθούν μέλη της άλλης οικογένειας. Κι είναι ένα ακόμη δείγμα πως η βαθειά κοινωνική συνοχή των Ανωγειανών δεν θα αφήσει το θυμικό να κυριαρχήσει της λογικής. Το ‘ κάνε στο παρελθόν θα το ξανακάνει και τώρα!
