Ο πιο γνωστός δρόμος στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν αυτός του Μεταξιού. Αυτό το δίκτυο των εμπορικών δρόμων μεταξύ της Κίνας και των κρατών που βρίσκονται στα δυτικά και στα νότια αυτής. Σε ένα δήμο της ΠΕ Λάρισας όμως υπάρχει ένας δρόμος που είχε την ίδια αφετηρία. Είναι ο δρόμος του… ακτινιδίου που ξεκίνησε από την Κίνα και έφτασε στο Δήμο Τεμπών. Το Larissanet.gr τον ακολούθησε και τον κατέγραψε.
Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή του Δέλτα Πηνειού καλλιεργούνται περίπου 5.000 στρέμματα με ακτινίδια. Οι παραγωγοί έχουν ευνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα αρδευτικά έργα που έγιναν στο Δέλτα Πηνειού.
Η πρώτη καλλιέργεια καταγράφεται στην Αιγάνη το 1981 και φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια.
Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το συναντάμε και σε περιοχές της Σιβηρίας, της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Μαλαισίας. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται Ακτινίδιον το σινικό (Actinidia chinensis). Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία.
Το φυτό ευδοκιμεί σε γόνιμα και υγρά εδάφη. Η σπορά του φυτού γίνεται κατά την άνοιξη και η συγκομιδή στα μέσα Οκτωβρίου.
Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Τέλος, συντελεί στη βελτίωση της όρασης, λόγω του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη που περιέχει.
