Η Παγκόσμια Ημέρα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαΐου, ημερομηνία γέννησης του ιδρυτή του Ερυθρού Σταυρού, Ερρίκου Ντυνάν.
Το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου, που ονομάζεται χάριν συντομίας Ερυθρός Σταυρός, αποτελεί ανθρωπιστικό κίνημα και περιλαμβάνει σήμερα ένα πλήθος οργανώσεων με κοινούς σκοπούς. Το απαρτίζουν η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC), η Διεθνής Ομοσπονδία Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (IFRC) και 188 Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου.
Η παλαιότερη οργάνωση στους κόλπους του κινήματος είναι η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC), η οποία ιδρύθηκε το 1863 ως ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση από πέντε επιφανείς πολίτες της Γενεύης την οποία ίδρυσε ο Ερρίκος Ντυνάν. Η αρχική της ονομασία ήταν «Διεθνής Επιτροπή για την ανακούφιση των τραυματιών» και έλαβε το σημερινό της όνομα το 1876.
Το 1864 με την παρότρυνση της Επιτροπής και με πρωτοβουλία της ελβετικής κυβέρνησης οργανώθηκε μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη η οποία ενέκρινε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των αιχμαλώτων του πολέμου. Η συνθήκη αυτή εδραίωσε την υποχρέωση βοήθειας και θεραπείας προς τους τραυματίες και αρρώστους οποιασδήποτε εθνικότητας καθώς και την ουδετερότητα των στρατιωτικών νοσοκομείων, ασθενοφόρων και υγειονομικού προσωπικού.
Υιοθέτησε το σήμα του κόκκινου σταυρού σε λευκό φόντο, που ισχύει σ' ολόκληρο τον κόσμο και είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Το σύμβολο του κόκκινου (ερυθρού) σταυρού επιλέχθηκε προς τιμήν της Ελβετίας, ουδέτερης χώρας που φιλοξένησε το συνέδριο, αντιστρέφοντας τα χρώματα της σημαίας της. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες οι πρώτοι Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού.
Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως στη συνέχεια και όλες οι μουσουλμανικές χώρες, αποφάσισε να υιοθετήσει αντί για το σταυρό, που είναι χριστιανικό σύμβολο, την κόκκινη ημισέληνο. Η επίσημη αναγνώριση της Ερυθράς Ημισελήνου έγινε το 1929 με την τροποποίηση του καταστατικού της Συνθήκης της Γενεύης. Το 1944 απονεμήθηκε στη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) το Νόμπελ Ειρήνης.
Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως σύμβολο το Ερυθρό αστέρι του Δαβίδ το οποίο όμως δεν είναι αναγνωρισμένο έμβλημα από το κίνημα και ως εκ τούτου για την κάλυψη των αναγκών τέτοιων κρατών που δεν επιθυμούν την χρήση του Ερυθρού Σταυρού ή της Ερυθράς Ημισελήνου το διεθνές κίνημα με σχετικό του πρωτόκολλο θέσπισε το έμβλημα του Ερυθρού Κρυστάλλου που απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητα και προστασία που προσφέρουν και τα άλλα δύο εμβλήματα διεθνώς.
Στις μέρες μας ο Ερυθρός Σταυρός, εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ασχολείται και με τους πρόσφυγες. Παρεμβαίνει επίσης και σ' όλο τον κόσμο, σε περιπτώσεις καταστροφών.
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου του 1877 με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας και πρώτο πρόεδρο τον Μάρκο Ρενιέρη.Αποτελεί μέρος του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Θεωρείται ο μεγαλύτερος μη κυβερνητικός οργανισμός στον ελλαδικό χώρο. Το έργο του είναι σύνθετο και βασίζεται στην άμεση ανταπόκριση και την εθελοντική προσφορά και δράση των πολιτών. Έχει βασικό στόχο την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε περιόδους πολέμου και ειρήνης, περιθάλποντας και στηρίζοντας τραυματίες, ασθενείς, ηλικιωμένους, πρόσφυγες, ανθρώπους που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και γενικά όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean Henri Dunant) γεννήθηκε στις 8 Μαΐου 1828 στη Γενεύη της Ελβετίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του επιχειρηματία Ζαν Ζακ Ντινάν και της Αντουανέτ Κολαντόν. Οι Ντινάν ήταν πιστοί Χριστιανοί του Καλβινιστικού δόγματος, με σημαντική επιρροή στην κοινωνία της Γενεύης και αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο. Από νωρίς εμφύσησαν στο γιο τους την αξία της κοινωνικής προσφοράς και της φιλανθρωπίας.
Στα 19 του ο Ερρίκος Ντινάν ίδρυσε με μία παρέα φίλων του ένα σύλλογο μελέτης της Βίβλου και συνέδραμαν οικονομικά φτωχούς και αποφυλακισμένους. Εξαιτίας των μέτριων επιδόσεών του παράτησε το Κολέγιο και άρχισε να εργάζεται σε μία τράπεζα. Το 1852 ίδρυσε το ελβετικό παράρτημα της Χριστιανικής Αδελφότητος Νέων (ΧΑΝ, UMCA) και τρία χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στην ίδρυση της Διεθνούς ΧΑΝ στο Παρίσι.
Το 1856 εγκατέλειψε την τράπεζα και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στην Αλγερία, που βρισκόταν τότε υπό γαλλική κατοχή. Οι αποικιακές αρχές τού έβαζαν πολλά εμπόδια κι έτσι αποφάσισε να απευθυνθεί προσωπικά στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’. Η συνάντησή τους επρόκειτο να γίνει στην Ιταλία, όπου ο γαλλικός στρατός μαχόταν στο πλευρό των Ιταλών εναντίον των Αυστριακών, που κατείχαν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ιταλίας.
Έτσι, ο Ντυνάν έγινε αυτόπτης μάρτυρας της μάχης του Σολφερίνο στις 24 Ιουνίου 1859, που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 40.000 στρατιώτες και των δύο πλευρών. Ο Ντυνάν θυμήθηκε το ανθρωπιστικό του παρελθόν και οργάνωσε υπηρεσίες πρώτων βοηθειών, τόσο για τους Γάλλους και Ιταλούς, όσο και για τους Αυστριακούς τραυματίες. Με το έργο του «Ανάμνηση από το Σολφερίνο» («Un Souvenir de Solferino», 1862) πρότεινε να δημιουργηθούν σε όλες τις χώρες εθελοντικές οργανώσεις περίθαλψης, με σκοπό την πρόληψη και ανακούφιση του πόνου στον πόλεμο και την ειρήνη, χωρίς φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις. Πρότεινε, επίσης, μία διεθνή συμφωνία, που θα κάλυπτε τους τραυματίες πολέμου, η οποία υπογράφτηκε στη Γενεύη το 1864, τη χρονιά που ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό και σχηματίστηκαν οι πρώτες εθνικές οργανώσεις.
Αφού χρεοκόπησε, επειδή είχε παραμελήσει τις επαγγελματικές του υποθέσεις, ο Ντυνάν έφυγε το 1867 από τη Γενεύη κι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ζωής του στη φτώχεια και την αφάνεια. Συνέχισε να προωθεί το ενδιαφέρον για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου, την κατάργηση της δουλείας, τη διεθνή διαιτησία, τον αφοπλισμό και τη δημιουργία μιας πατρίδας για τους Εβραίους. Το 1901 τιμήθηκε με το πρώτο Νόμπελ Ειρήνης, για τη συνεισφορά του στην ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού.
Ο Ερρίκος Ντυνάν πέθανε στο Χάιντεν της Ελβετίας στις 30 Οκτωβρίου 1910, σε ηλικία 82 ετών.
ΠΗΓΕΣ:
Sanshmera.gr
Wikipedia.gr
