Συγκλονιστικές και ανατριχιαστικές είναι οι μαρτυρίες και όλα όσα περιγράφει στην ΑΝΑΤΟΛΗ ο 18χρονος φοιτητής Άγγελος Τσιαμούρας από την Ιεράπετρα, που είχε πάει στην Πάτρα για το τριήμερο του καρναβαλιού και βγήκε σώος και ασφαλής από τη μοιραία σύγκρουση του τρένου που είχε επιβιβαστεί για να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζει, με ένα άλλο τρένο τα ξημερώματα της Τετάρτης στο ύψος των Τεμπών – με το θλιβερό απολογισμό της ανείπωτης τραγωδίας να φτάνει αυτή την ώρα (15:23) στους 36 νεκρούς σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από τον εκπρόσωπο Τύπου της Πυροσβεστικής, στην πλειονότητά τους νέοι άνθρωποι…
Ο Άγγελος, που φέρει μόνο κάποιες εκδορές από τις προσπάθειες του να περάσει μέσα από σπασμένα τζάμια για να βοηθήσει συνανθρώπους του, βρισκόταν μαζί με έναν φίλο του στο 6ο βαγόνι.
Όλα όσα δηλώνει στην ΑΝΑΤΟΛΗ, λίγο αφότου έλαβε εξιτήριο από το Νοσοκομείο της Λάρισας, όντας και ο ίδιος ακόμη εμφανώς σοκαρισμένος, είναι αρκούντως ενδεικτικά του σκηνικού φρίκης και τρόμου που έζησαν οι επιβαίνοντες. «Στην αρχή δεν το πίστευα, ήταν σαν να ζω σε ταινία, έγιναν τρία δυνατά μπαμ. Το τρένο είχε φυσιολογική ροή, εγώ νόμιζα στην αρχή ότι απλά φρενάραμε. Όταν ακούστηκαν οι πρώτες κραυγές, ήξερα ότι έγινε κάτι σοβαρό. Ευτυχώς στο δικό μου βαγόνι οι περισσότεροι ήταν καλά».
Ο ίδιος μάλιστα βοήθησε μαζί με τον φίλο του Γιώργο, όπως λέει, και από το βαγόνι που βρίσκονταν αλλά και στα διπλανά βαγόνια 3,4,5, όσο περισσότερους ηλικιωμένους και παιδιά μπορούσαν να κατέβουν πρώτοι από τα συντρίμμια του τρένου.
«Είδα τρία πτώματα, ακόμη και τώρα κλείνω τα μάτια και απλά έχω την εικόνα στο μυαλό μου»
Ο φίλος του μάλιστα «μπήκε μέσα στις φλόγες να βοηθήσει και δεν τον ένοιαξε τίποτα. Εκεί που δεν μπορούσαμε με τίποτα να πλησιάσουμε ήταν το 2ο βαγόνι που πρέπει να ήταν και τα περισσότερα θύματα. Εγώ είδα τρία πτώματα, ακόμη και τώρα κλείνω τα μάτια μου και απλά έχω την εικόνα αυτή στο μυαλό μου. Δεν το εύχομαι όλο αυτό ούτε στον χειρότερό μου εχθρό».
«Δεν σκέφτηκα καθόλου, απλά έδρασα και βοήθησα»
«Δεν σκέφτηκα καθόλου, απλά έδρασα και βοήθησα, τα πόδια μου πήγαιναν μόνα τους» λέει για την προσπάθειά του να βοηθήσει μαζί με το φίλο του, «ήταν τέτοιο το άγχος που δεν μπορούσες να σταματήσεις λεπτό».
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στις προσπάθειες της ΕΜΑΚ για την επίχειρηση διάσωσης. Ήλθαν γρήγορα και κάποιοι μπήκαν και μέσα στις φλόγες, ωστόσο άλλοι καθόντουσαν σε απόσταση, έστελναν εμένα να φέρω ψαλίδια να βοηθήσω, εντάξει ήξερα το μονοπάτι, από πού να πάω αλλά αυτοί απλά τραβούσαν βίντεο τις φωτιές».
