Πρώτη μπουκιά και... κόκκαλο για επιχειρηματίες του επισιτισμού: Τα καταστήματά τους άνοιξαν ξανά προχθές Δευτέρα, τα τραπέζια και οι καρέκλες στρώθηκαν, όμως η κίνηση είναι κατώτερη του αναμενόμενου.
Άλλες χρονιές τέτοια εποχή, το ιστορικό κέντρο του Ηρακλείου έσφυζε από ζωή. Ο κ. Γιάννης Γεωργαλής, ιδιοκτήτης γνωστής ταβέρνας, δεν προλάβαινε να εξυπηρετεί κόσμο μαζί με τους συνεργάτες του.
Εικόνες που μοιάζουν βγαλμένες από ένα μακρινό... όνειρο, διότι τώρα το “παιχνίδι” άλλαξε: Τους κανόνες τους ορίζει η πανδημία. Η στρόφιγγα του τουρισμού θα έδινε – υπό προϋποθέσεις και με σαφείς υγειονομικές επιφυλάξεις – μία βαθιά οικονομική ανάσα στους επαγγελματίες, ωστόσο για την ώρα παραμένει... κλειστή, μαζί με τα σύνορα της χώρας.
“Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ο κόσμος μας κοιτάει περίεργα, με τις μάσκες και τα γάντια που πρέπει να σερβίρουμε” τονίζει ο κ. Γεωργαλής. “Τα τραπέζια τα στρώσαμε και είναι όλα άδεια. Ο κόσμος δεν έχει ανταποκριθεί. Οι άνθρωποι είναι διστακτικοί”.
Ο ίδιος μοιράζεται μαζί μας κι ένα περιστατικό που έζησε, ενδεικτικό της περιρρέουσας ατμόσφαιρας επιφύλαξης και φόβου που συνοδεύει κάμποσους καταναλωτές: “Χθες εξυπηρέτησα μία κυρία. Ήρθε πήρε πακέτο. Στεκόταν έξω από το μαγαζί και δεν πλησίασε καν μέσα.
Της δώσαμε στην τσάντα τα ρέστα”.
Ο κ. Γεωργαλής δικαιολογεί εν μέρει τη στάση της: “Είναι πάρα πολύ αντιαισθητικό το θέαμα με τις μάσκες και τα γάντια”.
Λες δηλαδή και το σερβίρισμα γίνεται σε... νοσοκομείο, όπως παρατηρούν γενικά κι άλλοι επιχειρηματίες του επισιτισμού.
“Εγώ ψήνω μέσα στα κάρβουνα. Οι θερμοκρασίες είναι πάρα πολύ υψηλές, όπως και στην κουζίνα. Πρώτος εγώ δεν αισθάνομαι ωραία” παραδέχεται ο κ. Γεωργαλής, που θίγει και το ζήτημα του επιπρόσθετου κόστους, από τις πολλές μάσκες (και τον λοιπό υγειονομικό εξοπλισμό) που απαιτούνται κατά τη διάρκεια μιας βάρδιας.
