Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
Κάμερα: Κώστας Δημάκης
Σε ένα μήνα θα μπει αισίως στα 94! Αέρας πέρασε η ζωή… Μία ζωή με όμορφες στιγμές, ανέμελες αλλά και δύσκολες, με χαρές και λύπες, αλλά γεμάτη μουσική. Για τον Γιώργη Ζερβό η λύρα ήταν προέκταση των χεριών του, συντροφιά και βάλσαμο.
Ήταν παιδάκι 7 ετών όταν έπιασε πρώτη φορά λύρα στα χέρια του. Δύο μήνες παιδευόταν να τη φτιάξει από ξύλο σφένδαμου που βρήκε στον Ψηλορείτη. Παιδάκι 11 ετών έπαιξε πρώτη φορά σε γάμο στα Ζωνιανά, ξυπόλυτο, με κοντά παντελονάκια.
Μεγάλωσε και η λύρα δεν έλειπε από δίπλα του. Ακόμα και όταν την έσπασε στο τζάκι, παρερμηνεύοντας τα λόγια του πατέρα του, συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα ότι δεν έκανε χώρια της.
Τον συναντήσαμε πριν λίγες ημέρες στα Ίνια. Εκεί «ρίζωσε» μετά το δημοτικό. Τον έστειλαν οι γονείς του να ασχοληθεί με τα πρόβατα αφού δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον σπουδάσουν και ας ήταν άριστος μαθητής. Με τη βοήθεια του ακουστικού βαρηκοϊας είπαμε πολλές ιστορίες από τη ζωή του. Μπορεί να είναι 93 ετών, μπορεί να έχει προβλήματα υγείας, όμως η πνευματική του διαύγεια είναι εκπληκτική. Μάς έπαιξε και λύρα και ας είχε να την πιάσει χρόνια μετά το θάνατο της Παρασκευούλας του. Ο γιος του, ο Άγγελος, γνωστός δικηγόρος, τον συνόδευσε με το λαούτο. Αγαπά κι εκείνος τη μουσική και κάπου-κάπου παρακινεί το γεροντάκι του να παίξουν μαζί, να τραγουδήσουν, να πουν τις μαντινάδες τους. Η ζωή είναι στιγμές, αναμνήσεις, εικόνες, συναισθήματα και …κοντυλιές. Η ζωή είμαστε εμείς! Και να σας πω ένα μυστικό: εκείνο το πρωινό της Τετάρτης σαν να «διαταράξαμε» ευχάριστα τη μονοτονία της καθημερινότητας του. Χαμογέλασε και συγκινήθηκε από νοσταλγία. Σαν να «βουτήξαμε» στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που στολίζουν τον τοίχο πάνω από τον ξύλινο καναπέ της κουζίνας και γυρίσαμε το χρόνο πίσω.
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
